Mutsuzluk Olmamalıydı

Mutsuzluğu paylaştığım
Ve mutsuzluğuna ortak olduğum sevgili

Sevgiye olan sevgisizliğim
Sevgiyi kirletenler yüzündendir!

O kadar yalnızdım ki...
Yalnızlık bile terk etmişti beni.

Aklımda saatim gibi durmuşken
Bizi iki ayrı kutupta buluşturan şey sevgisizlik miydi?
Yoksa yüreklerimizde tekrar yanmaya yüz tutmuş aşkın küllerimi
Bilemiyorum...

Ben dert yanarken sana insanların kirli niyetlerini
Ve zamansız ölümleri
Senin hoyrat bir bahçıvanın elinde
Gün be gün solan
Bir kır çiçeği olduğunu görememişim.
Bağışla sevgili!

Özgürlüğe susamışsın
Kuruyorsun... Ölüyorsun
Kanıyorum bende
Senin için bedenimde
Ve kendim için hiçbir yerde, hiçbir şeyde

Bütün kadersizliklere,
Ne çare ve çaresizliklere inat
Yaşatacağım seni ütopyamda

Kaybedecek Neyimiz var sevgili!
Biz ezelde kaybetmedik mi zaten?

Mutsuzluk, ben ve sen
Mutluluğu oynayan mutsuz oyuncu

Nede benzeşiyoruz öyle değil mi bir tanem?
Nedensiz dalıyor
Bazende feryat ediyoruz duyulmayan

Oysa ressamsın sen
Ve bende şair
Aşkı ve umudu anlatacaktım insanlara
Sen mutluluğu çizecektin
Ve böyle sürüp gitmeliydi her şey sevgilim!

Hikâyemizde Mutsuzluğa Rastlamayacak
Kırmızı başlıklı kızdaki kurdu bulacaktı kötü son
Ve biz masallardaki gibi mutlu yaşamalıydık seninle!

Türkümüzü dinlemeliydik her şeyden uzak ikimiz
Şarkıların doldurmalıydı geceyi bir tanem
Aydan sarkan bir tanrıça gibi kolay gelebilmeliydin bana
Ne yazık...

Ne dersin sevgilim buna?
Hala sevmeye devam etmeli miyiz birbirimizi,
İnadına inat bir tutkuyla?

Bizi lügatlarda bulunmayan iki sözcüğe benzetiyorum..
Yan yana gelmesi aykırı
Kavuşması imkânsız iki sözcüğe
Ben… Seni
Sen ise... Seviyorum.....