meridyen2
Kayıtlı Üye
Müslüman Herkese Tebliğ Yapmakla Yükümlüdür
Müslüman neden herkese tebliğ yapmakla yükümlüdür?
Peygamberler kimlere ve nasıl tebliğ yapmışlardır?
Müslüman ahlaki ve tavır bozukluğu içinde olanları, dinsizleri, materyalistleri, ateistleri ve Yüce Allahın varlığına iman eden, peygamberlere inanan, Allahın göndermiş olduğu kitaplara uyan Kitap Ehlini hakka davet etmekle yükümlüdür. Allah Müslümanlara inancı, fikri, giyimi, yaşam tarzı ne olursa olsun herkese karşı şefkat göstermelerini onları koruyup kollamalarını, nezaketli, anlayışlı ve güzel bir üslupla onları İslama davet etmelerini emretmiştir. Bu Allahın Kuranda Müslümanlara farz kıldığı hükümlerden biridir. Bu nedenle her Müslüman iyiliği emredip kötülükten men etmek, insanları doğru yola davet etmek ve İslam ahlakının yeryüzüne hakim olması için gayret etmekle yükümlüdür.
Konuyla ilgili ayetler şöyledir: Sizden; hayra çağıran, iyiliği (marufu) emreden ve kötülükten (münkerden) sakındıran bir topluluk bulunsun. Kurtuluşa erenler işte bunlardır. (Al-i İmran Suresi, 104)
Tevbe edenler, ibadet edenler, hamd edenler, (İslam uğrunda) seyahat edenler, rükû edenler, secde edenler, iyiliği emredenler, kötülükten sakındıranlar ve Allahın sınırlarını koruyanlar; sen (bütün) müminleri müjdele. (Tevbe Suresi, 112)
Kitap Ehline Tebliğ
Müslümanların doğruyu göstermekle, Allah Katında hak din olan İslama davet etmekle yükümlü oldukları bir topluluk Kitap Ehlidir. Allahın Kuranda bildirdiği bu yükümlülüğün yerine getirilmesi için de Kitap Ehliyle sosyal ilişki içinde olunması gerektiği açıktır.
Kitap Ehlini öncelikle Allah birdir demeye davet etmek gerekir
Allah Kuranda Müslümanların Kitap Ehline karşı tutumlarının nasıl olması gerektiğini açıklarken onlara nasıl tebliğ yapılması gerektiğini de bildirmiştir. Allahın hükmüne göre Müslümanlar Kitap Ehlini öncelikli olarak Bir olan Allaha imana yani tevhid inancına davet etmelidir.
De ki: EY KİTAP EHLİ, BİZİMLE SİZİN ARANIZDA MÜŞTEREK (OLAN) BİR KELİMEYE (TEVHİDE) GELİN. Allahtan başkasına kulluk etmeyelim, Ona hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve Allahı bırakıp bir kısmımız (diğer) bir kısmımızı Rabler edinmeyelim. Eğer yine yüz çevirirlerse, deyin ki: Şahid olun, biz gerçekten Müslümanlarız. (Al-i İmran Suresi, 64)
Allahın Kuranda Kitap Ehlinin Allah birdir demeye davet edilmesini bildirmesinin önemli hikmetlerinden biri de, Rabbimizin onların LailaheillAllah demelerini beğendiğini göstermesidir. Kitap Ehli LailaheillAllah dediği vakit, Allaha bir olarak iman ettiğini, Allaha derin bir saygı ve sevgiyle bağlandığını ifade etmiş olur, ki bu çok önemli ve hayati bir husustur.
Kitap Ehli gerçek İsevi ve gerçek Musevi olmak için Muhammedi olmalı, Kurana uymalıdır
Kitap Ehlinin Allahın birliğine iman edip, LailaheillAllah demesi kuşkusuz çok değerli bir güzelliktir. Ama Allah Katında din İslamdır. LailaheillAllah diyerek Allahı sevdiğini, Allahı dost edindiğini ifade eden Kitap Ehlinin, Allahın da onları sevmesi ve dost edinmesi için, mutlaka Muhammeden Resulullah da demesi ve Kurana tabi olması şarttır. Müslümanlar Kitap Ehlinin önce, Allah birdir demesine vesile olduktan sonra, bu defa onları Hz. Muhammed (sav)in son hak peygamber ve Kuranın son hak kitap olduğuna iman etmeye ve Kuranı yaşamaya davet etmekle yükümlüdürler. Bu nedenle, eğer Kitap Ehli Allahın bu mübarek peygamberlerine indirdiği hak dine Allah Katındaki haliyle tabi olmak, Hz. Musa (as) dönemindeki salih bir Musevi, Hz. İsa (as) dönemindeki gibi salih bir İsevi olmak istiyorsa aynı zamanda Muhammedi olmalı ve Kurana uymalıdırlar. Allah Kuranda peygamberlerin ayırt edilmemesi gerektiğini emretmiştir. Nasıl ki bir Müslüman Hz. Muhammed (sav)e inanıyorum, ama Hz. İbrahim (as)ı reddediyorum dediğinde dinden çıkarsa, İsevi ve Musevilerin de Hz. Muhammed (sav)in Allahın peygamberi olduğunu kabul etmeleri ve onu candan sevmeleri gerekir. Bu onların Hz. Musa (as)ı ve Hz. İsa (as)ı gözardı ettikleri, artık onları sevmedikleri anlamına gelmez. Tam tersine bu mübarek peygamberleri tam Allahın istediği gibi, tam Allahın razı olacağı şekilde sevmelerine vesile olur. Hz. Musa (as)a daha yakın, Hz. İsa (as)a daha yakın olmalarını, onları daha doğru anlamalarını, onlara tam anlamıyla bağlanmalarını sağlar.
Bu açık gerçeğe rağmen eğer Kitap Ehlinden bazı kimseler, kendi düşüncelerinde ve kendi inançlarında kalmak isterlerse, bu durumda Müslümanlar onlara asla zorla dinlerini değiştirtemez, onlara baskı uygulayamazlar. Müslümanların söyleyeceği söz, Allahın Kuranda bildirdiği üzere, tüm insanlara olduğu gibi Kitap Ehline de, Sizin dininiz size, benim dinim bana. (Kafirun Suresi, 6) demektir.
Ateist Darwinist Ve Komünistlere Tebliğ
Kuranın hiçbir ayetinde inançsızlığı veya farklı inanca sahip olmasından dolayı bir kişiye yönelik düşmanca bir tutum içinde olmayı, onlara karşı amansız bir nefret duymayı telkin eden bir ifade yoktur. Böyle bir düşünce Kurana ve sünnete uygun değildir. Müslüman hangi ırk ve toplumdan olursa olsun, Allaha ve dinine savaş açmış olanlara karşı haklı bir buğz duyar. Ama bu buğz Müslümanı onlara karşı adaletsiz, anlayışız ve zalimane bir tavır almaya asla yöneltmez. Nitekim Allah Kuranda, Ey iman edenler, adil şahidler olarak, Allah için, hakkı ayakta tutun. Bir topluluğa olan kininiz, sizi adaletten alıkoymasın. Adalet yapın. O, takvaya daha yakındır. Allahtan korkup-sakının. Şüphesiz Allah, yapmakta olduklarınızdan haberi olandır. (Maide Suresi, 8) buyurmuştur.
Üstelik Müslümanlar kendilerine karşı olan müşriklerden birini dahi, kendilerinden eman istediğinde korumak ve kollamakla mükelleftirler.
Eğer müşriklerden biri, senden eman isterse, ona eman ver; öyle ki Allahın sözünü dinlemiş olsun, sonra onu güvenlik içinde olacağı yere ulaştır... (Tevbe Suresi, 6)
Müslüman bu derece titizlikle koruyup kollaması emredilen, farklı düşünce ve inanca sahip kişilere dini tebliğ ederken iki önemli temel üzerinde durmalıdır:
Allahın Tanıtılması
Ateist, Darwinist ve komünistler açıkça Allahın varlığını inkar eder (Allahı tenzih ederiz), Kuran ayetlerine karşı mücadele yürütürler. Bu kişiler inkarlarına materyalist felsefe ya da evrim teorisi gibi sözde dayanaklar bularak, bu inkarlarını ideolojik bir zemine oturturlar. Kendilerini modern, aydın, çağdaş, bilimsel, entelektüel gibi insanları etkileyebileceklerini düşündükleri sıfatlarla tanıtan ve inkar etmekle, şahsiyet kazandıklarını sanan bu kimselerin, gerçekte ise, son derece açık olan Allahın varlığını görüp kavrayamayacak kadar akılları kapanmıştır.
İşte bu kişilere yapılacak tebliğde bu nedenle Allahın varlığının delilleri anlatılmalı ve batıl inançlarla örülmüş zihinlerinin gerçekleri görebilecek hale gelebilmesi için uğraşılmalıdır. Ancak inkarlarını ideolojik bir zemine oturtmuş olanlar için, öncelikle bu ideolojilerinin dayanaklarının çürütülmesi gerekir. Bu kişilerin körü körüne ve cahilce inandıkları evrim teorisi, bilimsellikten uzak olduğunun anlatılması ve kendi içindeki çelişki ve açmazlar ortaya konarak yıkılabilir. Kişi, inandığı sistemin gerçekte bir aldatmaca olduğunu görmelidir. Daha sonra, bu batıl fikirler ile düşünme yeteneklerini kaybetmiş, muhakemeleri yok edilmiş olan kişiler, belki de hayatlarında ilk kez Kuranda kastedilen anlamda düşünmeye davet edilmelidir. Yıllardır yedikleri meyvanın, içtikleri suyun, soludukları havanın nasıl olup da var olduğu konusunda düşünmeye zorlanmaları ve sahip oldukları bedenleri, gözleri, kulakları ve kalplerinin nasıl var olduğu, bunları kimin yarattığı hakkında düşünmeye teşvik edilmeleri sağlanmalıdır. Kuranda birçok ayette, insana düşünmesi için yol gösterilir ve neleri düşünmesi gerektiği de sık sık vurgulanır. Örneğin Vakıa Suresinde Allah şu konuların düşünülmesini bildirmiştir:
Şimdi (rahimlere) dökmekte olduğunuz meniyi gördünüz mü? Onu sizler mi yaratıyorsunuz, yoksa Yaratıcı Biz miyiz? Sizin aranızda ölümü takdir eden Biziz ve Bizim önümüze geçilmiş değildir; (Yerinize) Benzerlerinizi getirip-değiştirme ve sizi şimdi bilemeyeceğiniz bir şekilde-inşa etme konusunda. Andolsun, ilk inşa (yaratma)yı bildiniz; ama öğüt alıp-düşünmeniz gerekmez mi? Şimdi ekmekte olduğunuz (tohum)u gördünüz mü? Onu sizler mi bitiriyorsunuz, yoksa bitiren Biz miyiz? Eğer dilemiş olsaydık, gerçekten onu bir ot kırıntısı kılardık; böylelikle şaşar-kalırdınız. (Şöyle de sızlanırdınız
Doğrusu biz, ağır bir borç altına girip-zorlandık. Hayır, biz büsbütün yoksun bırakıldık. Şimdi siz, içmekte olduğunuz suyu gördünüz mü? Onu sizler mi buluttan indiriyorsunuz, yoksa indiren Biz miyiz? Eğer dilemiş olsaydık onu tuzlu kılardık; şükretmeniz gerekmez mi? Şimdi yakmakta olduğunuz ateşi gördünüz mü? Onun ağacını sizler mi inşa ettiniz (yarattınız), yoksa onu inşa eden Biz miyiz? Biz onu hem bir öğüt ve hatırlatma (konusu), hem ihtiyacı olanlara bir meta kıldık. Şu halde büyük Rabbini ismiyle tesbih et. (Vakıa Suresi, 58-74)
Ahiretin Hatırlatılması
Ateist, Darwinist ve komünistlerin en büyük imani sorunlarından biri, ahirete inanmamaları ya da ahiretin varlığına olan inançlarındaki eksikliktir. Kendileri inanmadıkları gibi, diğer kişilerin de ölüm konusunda kendilerini bir nevi teselli etmek için bunu uydurduklarını(Allahı tenzih ederiz) iddia ederler.
Söz konusu kişilerin ahiretten kuşku içinde olduklarının en büyük göstergesi, ölüm hakkında konuşulduğunda ya da bir yakınları öldüğünde gösterdikleri tutumdur. Bu kişiler ölüm hakkında konuşulmasından hiç hoşlanmaz, ölüm konusu açıldığında hemen kapatmak ya da başka bir konuya geçmek isterler, yakınlarını kaybettiklerinde ise derin bir üzüntü yaşarlar. Ahirete kesin bir biçimde inanan bir insan ise tam tersine ölüm karşısında üzüntü duymaz. Hayatı Allah vermiştir ve yine O geri alır. Sonsuz ahiret hayatına inanan bir kimse için ölüm üzülecek bir konu değildir.
Ateist, Darwinist ve komünistlerin bu büyük gerçeğin farkına varması, elbette ki hayati öneme sahiptir. Çünkü ahiret Allahın varlığı ile birlikte, imanın en temel iki konusundan biridir. Tebliğ yapılan kişiye, Kuran ayetlerine dayanarak açık ve etkileyici bir Kuran tasviri yapılmalı, mahşer günü, hesap, cennet ve cehennem ayrıntılarıyla açıklanmalıdır. Bu kişi yaptığı her işi Yüce Rabbimiz Allahın görüp bildiğini, herşeyin görevli melekler tarafından zapta geçirildiğini anlamalı, ahirette dünyada yaptığı her işten, hatta aklından geçirdiği her düşünceden de sorumlu olacağının bilincinde olmalıdır.
Bağnazlar Nedeniyle İslam Dinini Yanliş Taniyan Bu Nedenle Dini Yaşamanin Özgürlüklerini Kisitladiğini Düşünen Kişilere Yapilan Tebliğ
İnsan hayatının çok önemli bir parçası olan, kişilerin hayat kalitesini yükselten özgürlük, insana Allahın verdiği bir nimettir. Din ahlakını bilmeyen, özellikle de İslamı tanımayan veya yanlış kaynaklardan ve örneklerden İslam hakkında bilgi edinen kimi insanların ise, bu konuda birçok önyargısı, yanlış kanaati olmaktadır. Bu insanlar, hiçbir doğruluğu olmadığı halde, İslamın yaşam alanlarını kısıtlayacağını, özgürlüklerini engelleyeceğini, düşüncelerini kontrol altına alacağını, sanatı ve bilimi sınırlandıracağını sanmaktadırlar. Bu yanlış düşüncede olan kişilere İslam dininin insanlara düşünce, ibadet ve ifade özgürlüğü sağlayan, insanların her türlü hakkını koruma altına alan ve daha da önemlisi insanlara gerçek özgürlüğü sunan bir din olduğu anlatılmalıdır.
Şu gerçeğin çok iyi anlatılması önemlidir: Allah insanlara kolaylık, rahatlık, mutluluk ve neşe diler. Allah kullarına zulmedici değildir. Allahın emri olan din de insanlara en huzurlu, en mutlu, en güvenli, en asil, en kaliteli, en rahat, en zevkli yaşamın nasıl olacağını gösterir. Dinde baskı yoktur. Dinde zorlama yoktur. Bir insan Allahın varlığını ve birliğini, aklıyla, vicdanıyla görerek iman eder ve din ahlakını yaşar. Din bir gönül kabulüdür. Her Müslüman Kuran ahlakının gereği olarak insanlara doğru yolu göstermekle, onları iyiliğe davet etmekle ve kötülükten men etmekle yükümlüdür. Ama bu hiçbir zaman bir insanı kendisi gibi düşünmeye, kendisi gibi yaşamaya, kendisi gibi davranmaya, kendisi gibi giyinmeye mecbur etmek anlamına gelmez. Müslüman doğruyu gösterir, seçimi karşısındaki kişiye bırakır. Bu Allahın Kuranda bildirdiği hükümdür.
Peygamberler Tarih Boyunca Allahin Emri Gereği Toplumun Her Kesimine Tebliğ Yapmişlardir
Allahın tüm peygamberleri, elçileri ve salih müminlerin hepsi Allahın emrini eksiksiz yerine getirmişler, yaşadıkları devirde toplumun her kesimine tebliğ yapmışlardır. Tebliğ yaparken hiçbir zaman, şu konumdaki insana din anlatılmaz, şu ırktan, şu düşünceden, şu dinden insan doğru yola davet edilmez, kıyafeti böyle olanla konuşulmaz gibi bir düşünce içinde olmamış, hiçbir ayırım yapmadan herkesi Allahın hak dinine çağırmışlardır. Peygamberimiz (sav) Mekkeli müşriklere, Ebu Cehile, Ebu Lehebe, Hac mevsiminde kurulan panayırlara gelen tüm kabile ve ziyaretçilere, Hristiyan ve Musevi topluluklara tebliğ yapmıştır. Karşısındaki insanların toplum içindeki konumlarına, İslama bakış açılarına, düşüncelerine, yaşam stillerine, ahlaki yapılarına, kıyafetlerine göre ayrım yapmadan, defalarca, çok çeşitli ve hikmetli yöntemler ve üsluplar kullanarak onları Bir olan Allaha imana çağırmıştır. Bu kişiyle konuşulmaz, şu kişiye tebliğ yapılmaz gibi bir tutum içinde olmamıştır.
Hz. İbrahim (as) devrinin en azgın, en gaddar, en zalim insanı olan Nemruda Allahın varlığını ve birliğini anlatmıştır. Hz. Musa (as), devrin Müslümanları olan İsrailoğullarının erkek çocuklarını boğazlayan, onlara akıl almaz işkenceler yapan Firavuna gidip onu Allahın dinine tabi olmaya çağırmıştır. Ve bunu yaparken, Allah Hz. Musa (as)a Firavuna yumuşak söz söylemesini emretmiştir:
İkiniz Firavuna gidin, çünkü o, azmış bulunuyor.
Ona yumuşak söz söyleyin, umulur ki öğüt alıp-düşünür veya içi titrer-korkar.
Dediler ki: Rabbimiz, gerçekten, onun bize karşı taşkın bir tutum takınmasından ya da azgın davranmasından korkuyoruz.
Dedi ki: Korkmayın, çünkü Ben sizinle birlikteyim; işitiyorum ve görüyorum. (Taha Suresi, 43-46)
Görüldüğü gibi Allah Hz. Musa (as) ve Hz. Harun (as)ı o devrin en ahlaksız, en sapkın, en şedid, İslama en düşman kişisine tebliğ yapmaya göndermiştir. Hz. Musa (as) ve Hz. Harun (as), dönemin dinsizlik ve ahlaksızlık merkezi olan Firavunun sarayına giderek ona tebliğ yapmışlardır. Üstelik Allah, Firavun gibi din düşmanı birine bile yumuşak söz söylemelerini emretmiştir.
Allahın Kuranda bildirdiği bu kıssadan da açıkça anlaşıldığı üzere Müslümanlar her kesimden insana tebliğ yapmakla mükelleftirler. Ve bu tebliği yaparken, son derece nezaketli, sevecen, şefkatli ve sabırlı bir üslup kullanmakla yükümlüdürler. İslamda katı, bağnaz, kaba bir üslup yoktur. Koşullar ne olursa olsun, karşıdaki kişi kim olursa olsun Müslüman güzellikle, sevgiyle, şefkatle dini anlatmakla emrolunmuştur. Müslümanın yapması gereken Allahın Kuranda bildirdiği şekilde dini anlatmak ve hidayeti verecek olanın Allah olduğunu bilerek kimseye karşı zor ve baskı uygulamadan, doğruyu göstermektir.
İslam Dininde Zorlama Yoktur, Her Kişi İbadetinde Ve İnancinda Özgürdür
Dinde zorlama (ve baskı) yoktur. Şüphesiz, doğruluk (rüşd) sapıklıktan apaçık ayrılmıştır. Artık kim tağutu tanımayıp Allaha inanırsa, o, sapasağlam bir kulba yapışmıştır; bunun kopması yoktur. Allah, işitendir, bilendir. (Bakara Suresi, 256)
İslam dini, güzellik ve sevgi dinidir. İslam dinini yaşayan insanlar, bu güzel dinin özünü ve derinliğini gördükleri için, Allaha derin imanlarından dolayı bir heyecan ve şevk içinde olurlar. Bu, bir gönül kabulüdür. İslama olan bağlılığın kaynağı Allaha olan aşktır. Bir Müslüman, Allaha olan aşkı sebebiyle namaz kılar, Allaha olan aşkından dolayı ibadetlerini yerine getirir ve Kurana göre yaşar. Allah, Kuranda Müslümanların bu özelliğini gönülden Allaha yönelenler, gönülden katıksız bağlılar ifadeleriyle haber vermiştir.
İslamın tebliğ edilmesi ve sunduğu güzel ahlakın tanıtılması her Müslümanın üzerine düşen farzdır. Fakat bu, Kuranın hükmüne göre, asla baskı yoluyla gerçekleşemez. Kuran, Hıristiyanlara, Musevilere, Budistlere, ateistlere komünistlere, cahilliği yüzünden İslam dinini yaşamaktan korkanlara tebliğ edilir, fakat bu kişiler eğer kendi dinlerini ve inançlarını yaşamakta ısrar ederlerse, artık Kurana göre, onlara yönelik bir zorlama söz konusu olamaz. İşte bu sebeple Allah, dinde zorlama (ve baskı) yoktur şeklinde bildirerek imanın bir sevgi ve gönül birlikteliği şeklinde olması gerektiğini haber vermiştir. Baskı altında Müslümanlık, İslam dininde yasaklanmıştır.
Kuranda bildirilen açık hükümleri göz ardı eden, Peygamberimiz (sav)in hayatını görmezden gelen, bağnaz, katı yürekli, ayete ve hadise değil hurafeye uyan bazı kimseler, Allahın tüm Kitap Ehlini, ateistleri, komünistleri, Budistleri ve cahilliğinden dolayı dinin hükümlerini yerine getiremeyen kişilerin lanetlediğini iddia ederler. Bu nedenle sözkonusu kişilere tebliğ yapılamayacağı yönünde sapkın bir inanca sahiptirler. Ve bu sapkın inançlarını yayarak, bu kişiler ile Müslümanlar arasına kin ve nefret tohumları ekmeye çalışmakta, kavgayı, çatışmayı, savaşı ve kan dökücülüğü teşvik etmektedirler. Elbette Allahın Kuranda inanç bozukluklarını, tavır ve ahlak bozukluklarını bildirdiği bir gerçektir. Yaptıkları çirkin davranışlardan ve yanlışlardan dolayı bu davranış içinde olan kişileri yerdiğini, kınadığını ve bu tutumlarından razı olmadığını da bildirmiştir. Ancak Müslümanın bu kişilere karşı tutumu şefkatli, anlayışlı ve nezaketli bir üslup kullanmaktır. Allahın Kuranda bildirdiği ve her Müslümanı sorumlu kıldığı tebliğ yöntemini kullanmak ve Emri bil Maruf Nehyi anil Münker yani iyiliği emredip kötülükten sakındırma görevini yerine getirmektir.
(makale harun yahya)
Müslüman neden herkese tebliğ yapmakla yükümlüdür?
Peygamberler kimlere ve nasıl tebliğ yapmışlardır?
Müslüman ahlaki ve tavır bozukluğu içinde olanları, dinsizleri, materyalistleri, ateistleri ve Yüce Allahın varlığına iman eden, peygamberlere inanan, Allahın göndermiş olduğu kitaplara uyan Kitap Ehlini hakka davet etmekle yükümlüdür. Allah Müslümanlara inancı, fikri, giyimi, yaşam tarzı ne olursa olsun herkese karşı şefkat göstermelerini onları koruyup kollamalarını, nezaketli, anlayışlı ve güzel bir üslupla onları İslama davet etmelerini emretmiştir. Bu Allahın Kuranda Müslümanlara farz kıldığı hükümlerden biridir. Bu nedenle her Müslüman iyiliği emredip kötülükten men etmek, insanları doğru yola davet etmek ve İslam ahlakının yeryüzüne hakim olması için gayret etmekle yükümlüdür.
Konuyla ilgili ayetler şöyledir: Sizden; hayra çağıran, iyiliği (marufu) emreden ve kötülükten (münkerden) sakındıran bir topluluk bulunsun. Kurtuluşa erenler işte bunlardır. (Al-i İmran Suresi, 104)
Tevbe edenler, ibadet edenler, hamd edenler, (İslam uğrunda) seyahat edenler, rükû edenler, secde edenler, iyiliği emredenler, kötülükten sakındıranlar ve Allahın sınırlarını koruyanlar; sen (bütün) müminleri müjdele. (Tevbe Suresi, 112)
Kitap Ehline Tebliğ
Müslümanların doğruyu göstermekle, Allah Katında hak din olan İslama davet etmekle yükümlü oldukları bir topluluk Kitap Ehlidir. Allahın Kuranda bildirdiği bu yükümlülüğün yerine getirilmesi için de Kitap Ehliyle sosyal ilişki içinde olunması gerektiği açıktır.
Kitap Ehlini öncelikle Allah birdir demeye davet etmek gerekir
Allah Kuranda Müslümanların Kitap Ehline karşı tutumlarının nasıl olması gerektiğini açıklarken onlara nasıl tebliğ yapılması gerektiğini de bildirmiştir. Allahın hükmüne göre Müslümanlar Kitap Ehlini öncelikli olarak Bir olan Allaha imana yani tevhid inancına davet etmelidir.
De ki: EY KİTAP EHLİ, BİZİMLE SİZİN ARANIZDA MÜŞTEREK (OLAN) BİR KELİMEYE (TEVHİDE) GELİN. Allahtan başkasına kulluk etmeyelim, Ona hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve Allahı bırakıp bir kısmımız (diğer) bir kısmımızı Rabler edinmeyelim. Eğer yine yüz çevirirlerse, deyin ki: Şahid olun, biz gerçekten Müslümanlarız. (Al-i İmran Suresi, 64)
Allahın Kuranda Kitap Ehlinin Allah birdir demeye davet edilmesini bildirmesinin önemli hikmetlerinden biri de, Rabbimizin onların LailaheillAllah demelerini beğendiğini göstermesidir. Kitap Ehli LailaheillAllah dediği vakit, Allaha bir olarak iman ettiğini, Allaha derin bir saygı ve sevgiyle bağlandığını ifade etmiş olur, ki bu çok önemli ve hayati bir husustur.
Kitap Ehli gerçek İsevi ve gerçek Musevi olmak için Muhammedi olmalı, Kurana uymalıdır
Kitap Ehlinin Allahın birliğine iman edip, LailaheillAllah demesi kuşkusuz çok değerli bir güzelliktir. Ama Allah Katında din İslamdır. LailaheillAllah diyerek Allahı sevdiğini, Allahı dost edindiğini ifade eden Kitap Ehlinin, Allahın da onları sevmesi ve dost edinmesi için, mutlaka Muhammeden Resulullah da demesi ve Kurana tabi olması şarttır. Müslümanlar Kitap Ehlinin önce, Allah birdir demesine vesile olduktan sonra, bu defa onları Hz. Muhammed (sav)in son hak peygamber ve Kuranın son hak kitap olduğuna iman etmeye ve Kuranı yaşamaya davet etmekle yükümlüdürler. Bu nedenle, eğer Kitap Ehli Allahın bu mübarek peygamberlerine indirdiği hak dine Allah Katındaki haliyle tabi olmak, Hz. Musa (as) dönemindeki salih bir Musevi, Hz. İsa (as) dönemindeki gibi salih bir İsevi olmak istiyorsa aynı zamanda Muhammedi olmalı ve Kurana uymalıdırlar. Allah Kuranda peygamberlerin ayırt edilmemesi gerektiğini emretmiştir. Nasıl ki bir Müslüman Hz. Muhammed (sav)e inanıyorum, ama Hz. İbrahim (as)ı reddediyorum dediğinde dinden çıkarsa, İsevi ve Musevilerin de Hz. Muhammed (sav)in Allahın peygamberi olduğunu kabul etmeleri ve onu candan sevmeleri gerekir. Bu onların Hz. Musa (as)ı ve Hz. İsa (as)ı gözardı ettikleri, artık onları sevmedikleri anlamına gelmez. Tam tersine bu mübarek peygamberleri tam Allahın istediği gibi, tam Allahın razı olacağı şekilde sevmelerine vesile olur. Hz. Musa (as)a daha yakın, Hz. İsa (as)a daha yakın olmalarını, onları daha doğru anlamalarını, onlara tam anlamıyla bağlanmalarını sağlar.
Bu açık gerçeğe rağmen eğer Kitap Ehlinden bazı kimseler, kendi düşüncelerinde ve kendi inançlarında kalmak isterlerse, bu durumda Müslümanlar onlara asla zorla dinlerini değiştirtemez, onlara baskı uygulayamazlar. Müslümanların söyleyeceği söz, Allahın Kuranda bildirdiği üzere, tüm insanlara olduğu gibi Kitap Ehline de, Sizin dininiz size, benim dinim bana. (Kafirun Suresi, 6) demektir.
Ateist Darwinist Ve Komünistlere Tebliğ
Kuranın hiçbir ayetinde inançsızlığı veya farklı inanca sahip olmasından dolayı bir kişiye yönelik düşmanca bir tutum içinde olmayı, onlara karşı amansız bir nefret duymayı telkin eden bir ifade yoktur. Böyle bir düşünce Kurana ve sünnete uygun değildir. Müslüman hangi ırk ve toplumdan olursa olsun, Allaha ve dinine savaş açmış olanlara karşı haklı bir buğz duyar. Ama bu buğz Müslümanı onlara karşı adaletsiz, anlayışız ve zalimane bir tavır almaya asla yöneltmez. Nitekim Allah Kuranda, Ey iman edenler, adil şahidler olarak, Allah için, hakkı ayakta tutun. Bir topluluğa olan kininiz, sizi adaletten alıkoymasın. Adalet yapın. O, takvaya daha yakındır. Allahtan korkup-sakının. Şüphesiz Allah, yapmakta olduklarınızdan haberi olandır. (Maide Suresi, 8) buyurmuştur.
Üstelik Müslümanlar kendilerine karşı olan müşriklerden birini dahi, kendilerinden eman istediğinde korumak ve kollamakla mükelleftirler.
Eğer müşriklerden biri, senden eman isterse, ona eman ver; öyle ki Allahın sözünü dinlemiş olsun, sonra onu güvenlik içinde olacağı yere ulaştır... (Tevbe Suresi, 6)
Müslüman bu derece titizlikle koruyup kollaması emredilen, farklı düşünce ve inanca sahip kişilere dini tebliğ ederken iki önemli temel üzerinde durmalıdır:
Allahın Tanıtılması
Ateist, Darwinist ve komünistler açıkça Allahın varlığını inkar eder (Allahı tenzih ederiz), Kuran ayetlerine karşı mücadele yürütürler. Bu kişiler inkarlarına materyalist felsefe ya da evrim teorisi gibi sözde dayanaklar bularak, bu inkarlarını ideolojik bir zemine oturturlar. Kendilerini modern, aydın, çağdaş, bilimsel, entelektüel gibi insanları etkileyebileceklerini düşündükleri sıfatlarla tanıtan ve inkar etmekle, şahsiyet kazandıklarını sanan bu kimselerin, gerçekte ise, son derece açık olan Allahın varlığını görüp kavrayamayacak kadar akılları kapanmıştır.
İşte bu kişilere yapılacak tebliğde bu nedenle Allahın varlığının delilleri anlatılmalı ve batıl inançlarla örülmüş zihinlerinin gerçekleri görebilecek hale gelebilmesi için uğraşılmalıdır. Ancak inkarlarını ideolojik bir zemine oturtmuş olanlar için, öncelikle bu ideolojilerinin dayanaklarının çürütülmesi gerekir. Bu kişilerin körü körüne ve cahilce inandıkları evrim teorisi, bilimsellikten uzak olduğunun anlatılması ve kendi içindeki çelişki ve açmazlar ortaya konarak yıkılabilir. Kişi, inandığı sistemin gerçekte bir aldatmaca olduğunu görmelidir. Daha sonra, bu batıl fikirler ile düşünme yeteneklerini kaybetmiş, muhakemeleri yok edilmiş olan kişiler, belki de hayatlarında ilk kez Kuranda kastedilen anlamda düşünmeye davet edilmelidir. Yıllardır yedikleri meyvanın, içtikleri suyun, soludukları havanın nasıl olup da var olduğu konusunda düşünmeye zorlanmaları ve sahip oldukları bedenleri, gözleri, kulakları ve kalplerinin nasıl var olduğu, bunları kimin yarattığı hakkında düşünmeye teşvik edilmeleri sağlanmalıdır. Kuranda birçok ayette, insana düşünmesi için yol gösterilir ve neleri düşünmesi gerektiği de sık sık vurgulanır. Örneğin Vakıa Suresinde Allah şu konuların düşünülmesini bildirmiştir:
Şimdi (rahimlere) dökmekte olduğunuz meniyi gördünüz mü? Onu sizler mi yaratıyorsunuz, yoksa Yaratıcı Biz miyiz? Sizin aranızda ölümü takdir eden Biziz ve Bizim önümüze geçilmiş değildir; (Yerinize) Benzerlerinizi getirip-değiştirme ve sizi şimdi bilemeyeceğiniz bir şekilde-inşa etme konusunda. Andolsun, ilk inşa (yaratma)yı bildiniz; ama öğüt alıp-düşünmeniz gerekmez mi? Şimdi ekmekte olduğunuz (tohum)u gördünüz mü? Onu sizler mi bitiriyorsunuz, yoksa bitiren Biz miyiz? Eğer dilemiş olsaydık, gerçekten onu bir ot kırıntısı kılardık; böylelikle şaşar-kalırdınız. (Şöyle de sızlanırdınız
Doğrusu biz, ağır bir borç altına girip-zorlandık. Hayır, biz büsbütün yoksun bırakıldık. Şimdi siz, içmekte olduğunuz suyu gördünüz mü? Onu sizler mi buluttan indiriyorsunuz, yoksa indiren Biz miyiz? Eğer dilemiş olsaydık onu tuzlu kılardık; şükretmeniz gerekmez mi? Şimdi yakmakta olduğunuz ateşi gördünüz mü? Onun ağacını sizler mi inşa ettiniz (yarattınız), yoksa onu inşa eden Biz miyiz? Biz onu hem bir öğüt ve hatırlatma (konusu), hem ihtiyacı olanlara bir meta kıldık. Şu halde büyük Rabbini ismiyle tesbih et. (Vakıa Suresi, 58-74)Ahiretin Hatırlatılması
Ateist, Darwinist ve komünistlerin en büyük imani sorunlarından biri, ahirete inanmamaları ya da ahiretin varlığına olan inançlarındaki eksikliktir. Kendileri inanmadıkları gibi, diğer kişilerin de ölüm konusunda kendilerini bir nevi teselli etmek için bunu uydurduklarını(Allahı tenzih ederiz) iddia ederler.
Söz konusu kişilerin ahiretten kuşku içinde olduklarının en büyük göstergesi, ölüm hakkında konuşulduğunda ya da bir yakınları öldüğünde gösterdikleri tutumdur. Bu kişiler ölüm hakkında konuşulmasından hiç hoşlanmaz, ölüm konusu açıldığında hemen kapatmak ya da başka bir konuya geçmek isterler, yakınlarını kaybettiklerinde ise derin bir üzüntü yaşarlar. Ahirete kesin bir biçimde inanan bir insan ise tam tersine ölüm karşısında üzüntü duymaz. Hayatı Allah vermiştir ve yine O geri alır. Sonsuz ahiret hayatına inanan bir kimse için ölüm üzülecek bir konu değildir.
Ateist, Darwinist ve komünistlerin bu büyük gerçeğin farkına varması, elbette ki hayati öneme sahiptir. Çünkü ahiret Allahın varlığı ile birlikte, imanın en temel iki konusundan biridir. Tebliğ yapılan kişiye, Kuran ayetlerine dayanarak açık ve etkileyici bir Kuran tasviri yapılmalı, mahşer günü, hesap, cennet ve cehennem ayrıntılarıyla açıklanmalıdır. Bu kişi yaptığı her işi Yüce Rabbimiz Allahın görüp bildiğini, herşeyin görevli melekler tarafından zapta geçirildiğini anlamalı, ahirette dünyada yaptığı her işten, hatta aklından geçirdiği her düşünceden de sorumlu olacağının bilincinde olmalıdır.
Bağnazlar Nedeniyle İslam Dinini Yanliş Taniyan Bu Nedenle Dini Yaşamanin Özgürlüklerini Kisitladiğini Düşünen Kişilere Yapilan Tebliğ
İnsan hayatının çok önemli bir parçası olan, kişilerin hayat kalitesini yükselten özgürlük, insana Allahın verdiği bir nimettir. Din ahlakını bilmeyen, özellikle de İslamı tanımayan veya yanlış kaynaklardan ve örneklerden İslam hakkında bilgi edinen kimi insanların ise, bu konuda birçok önyargısı, yanlış kanaati olmaktadır. Bu insanlar, hiçbir doğruluğu olmadığı halde, İslamın yaşam alanlarını kısıtlayacağını, özgürlüklerini engelleyeceğini, düşüncelerini kontrol altına alacağını, sanatı ve bilimi sınırlandıracağını sanmaktadırlar. Bu yanlış düşüncede olan kişilere İslam dininin insanlara düşünce, ibadet ve ifade özgürlüğü sağlayan, insanların her türlü hakkını koruma altına alan ve daha da önemlisi insanlara gerçek özgürlüğü sunan bir din olduğu anlatılmalıdır.
Şu gerçeğin çok iyi anlatılması önemlidir: Allah insanlara kolaylık, rahatlık, mutluluk ve neşe diler. Allah kullarına zulmedici değildir. Allahın emri olan din de insanlara en huzurlu, en mutlu, en güvenli, en asil, en kaliteli, en rahat, en zevkli yaşamın nasıl olacağını gösterir. Dinde baskı yoktur. Dinde zorlama yoktur. Bir insan Allahın varlığını ve birliğini, aklıyla, vicdanıyla görerek iman eder ve din ahlakını yaşar. Din bir gönül kabulüdür. Her Müslüman Kuran ahlakının gereği olarak insanlara doğru yolu göstermekle, onları iyiliğe davet etmekle ve kötülükten men etmekle yükümlüdür. Ama bu hiçbir zaman bir insanı kendisi gibi düşünmeye, kendisi gibi yaşamaya, kendisi gibi davranmaya, kendisi gibi giyinmeye mecbur etmek anlamına gelmez. Müslüman doğruyu gösterir, seçimi karşısındaki kişiye bırakır. Bu Allahın Kuranda bildirdiği hükümdür.
Peygamberler Tarih Boyunca Allahin Emri Gereği Toplumun Her Kesimine Tebliğ Yapmişlardir
Allahın tüm peygamberleri, elçileri ve salih müminlerin hepsi Allahın emrini eksiksiz yerine getirmişler, yaşadıkları devirde toplumun her kesimine tebliğ yapmışlardır. Tebliğ yaparken hiçbir zaman, şu konumdaki insana din anlatılmaz, şu ırktan, şu düşünceden, şu dinden insan doğru yola davet edilmez, kıyafeti böyle olanla konuşulmaz gibi bir düşünce içinde olmamış, hiçbir ayırım yapmadan herkesi Allahın hak dinine çağırmışlardır. Peygamberimiz (sav) Mekkeli müşriklere, Ebu Cehile, Ebu Lehebe, Hac mevsiminde kurulan panayırlara gelen tüm kabile ve ziyaretçilere, Hristiyan ve Musevi topluluklara tebliğ yapmıştır. Karşısındaki insanların toplum içindeki konumlarına, İslama bakış açılarına, düşüncelerine, yaşam stillerine, ahlaki yapılarına, kıyafetlerine göre ayrım yapmadan, defalarca, çok çeşitli ve hikmetli yöntemler ve üsluplar kullanarak onları Bir olan Allaha imana çağırmıştır. Bu kişiyle konuşulmaz, şu kişiye tebliğ yapılmaz gibi bir tutum içinde olmamıştır.
Hz. İbrahim (as) devrinin en azgın, en gaddar, en zalim insanı olan Nemruda Allahın varlığını ve birliğini anlatmıştır. Hz. Musa (as), devrin Müslümanları olan İsrailoğullarının erkek çocuklarını boğazlayan, onlara akıl almaz işkenceler yapan Firavuna gidip onu Allahın dinine tabi olmaya çağırmıştır. Ve bunu yaparken, Allah Hz. Musa (as)a Firavuna yumuşak söz söylemesini emretmiştir:
İkiniz Firavuna gidin, çünkü o, azmış bulunuyor.
Ona yumuşak söz söyleyin, umulur ki öğüt alıp-düşünür veya içi titrer-korkar.
Dediler ki: Rabbimiz, gerçekten, onun bize karşı taşkın bir tutum takınmasından ya da azgın davranmasından korkuyoruz.
Dedi ki: Korkmayın, çünkü Ben sizinle birlikteyim; işitiyorum ve görüyorum. (Taha Suresi, 43-46)
Görüldüğü gibi Allah Hz. Musa (as) ve Hz. Harun (as)ı o devrin en ahlaksız, en sapkın, en şedid, İslama en düşman kişisine tebliğ yapmaya göndermiştir. Hz. Musa (as) ve Hz. Harun (as), dönemin dinsizlik ve ahlaksızlık merkezi olan Firavunun sarayına giderek ona tebliğ yapmışlardır. Üstelik Allah, Firavun gibi din düşmanı birine bile yumuşak söz söylemelerini emretmiştir.
Allahın Kuranda bildirdiği bu kıssadan da açıkça anlaşıldığı üzere Müslümanlar her kesimden insana tebliğ yapmakla mükelleftirler. Ve bu tebliği yaparken, son derece nezaketli, sevecen, şefkatli ve sabırlı bir üslup kullanmakla yükümlüdürler. İslamda katı, bağnaz, kaba bir üslup yoktur. Koşullar ne olursa olsun, karşıdaki kişi kim olursa olsun Müslüman güzellikle, sevgiyle, şefkatle dini anlatmakla emrolunmuştur. Müslümanın yapması gereken Allahın Kuranda bildirdiği şekilde dini anlatmak ve hidayeti verecek olanın Allah olduğunu bilerek kimseye karşı zor ve baskı uygulamadan, doğruyu göstermektir.
İslam Dininde Zorlama Yoktur, Her Kişi İbadetinde Ve İnancinda Özgürdür
Dinde zorlama (ve baskı) yoktur. Şüphesiz, doğruluk (rüşd) sapıklıktan apaçık ayrılmıştır. Artık kim tağutu tanımayıp Allaha inanırsa, o, sapasağlam bir kulba yapışmıştır; bunun kopması yoktur. Allah, işitendir, bilendir. (Bakara Suresi, 256)
İslam dini, güzellik ve sevgi dinidir. İslam dinini yaşayan insanlar, bu güzel dinin özünü ve derinliğini gördükleri için, Allaha derin imanlarından dolayı bir heyecan ve şevk içinde olurlar. Bu, bir gönül kabulüdür. İslama olan bağlılığın kaynağı Allaha olan aşktır. Bir Müslüman, Allaha olan aşkı sebebiyle namaz kılar, Allaha olan aşkından dolayı ibadetlerini yerine getirir ve Kurana göre yaşar. Allah, Kuranda Müslümanların bu özelliğini gönülden Allaha yönelenler, gönülden katıksız bağlılar ifadeleriyle haber vermiştir.
İslamın tebliğ edilmesi ve sunduğu güzel ahlakın tanıtılması her Müslümanın üzerine düşen farzdır. Fakat bu, Kuranın hükmüne göre, asla baskı yoluyla gerçekleşemez. Kuran, Hıristiyanlara, Musevilere, Budistlere, ateistlere komünistlere, cahilliği yüzünden İslam dinini yaşamaktan korkanlara tebliğ edilir, fakat bu kişiler eğer kendi dinlerini ve inançlarını yaşamakta ısrar ederlerse, artık Kurana göre, onlara yönelik bir zorlama söz konusu olamaz. İşte bu sebeple Allah, dinde zorlama (ve baskı) yoktur şeklinde bildirerek imanın bir sevgi ve gönül birlikteliği şeklinde olması gerektiğini haber vermiştir. Baskı altında Müslümanlık, İslam dininde yasaklanmıştır.
Kuranda bildirilen açık hükümleri göz ardı eden, Peygamberimiz (sav)in hayatını görmezden gelen, bağnaz, katı yürekli, ayete ve hadise değil hurafeye uyan bazı kimseler, Allahın tüm Kitap Ehlini, ateistleri, komünistleri, Budistleri ve cahilliğinden dolayı dinin hükümlerini yerine getiremeyen kişilerin lanetlediğini iddia ederler. Bu nedenle sözkonusu kişilere tebliğ yapılamayacağı yönünde sapkın bir inanca sahiptirler. Ve bu sapkın inançlarını yayarak, bu kişiler ile Müslümanlar arasına kin ve nefret tohumları ekmeye çalışmakta, kavgayı, çatışmayı, savaşı ve kan dökücülüğü teşvik etmektedirler. Elbette Allahın Kuranda inanç bozukluklarını, tavır ve ahlak bozukluklarını bildirdiği bir gerçektir. Yaptıkları çirkin davranışlardan ve yanlışlardan dolayı bu davranış içinde olan kişileri yerdiğini, kınadığını ve bu tutumlarından razı olmadığını da bildirmiştir. Ancak Müslümanın bu kişilere karşı tutumu şefkatli, anlayışlı ve nezaketli bir üslup kullanmaktır. Allahın Kuranda bildirdiği ve her Müslümanı sorumlu kıldığı tebliğ yöntemini kullanmak ve Emri bil Maruf Nehyi anil Münker yani iyiliği emredip kötülükten sakındırma görevini yerine getirmektir.
(makale harun yahya)