` Feyza ~
Bayan Üye
New York Üniversitesi'nde sosyoloji okuyan ve bir yıl model olarak çalışan Ashley Mears yazdığı kitapta modellerin gerçek dünyasını anlattı. Mears'a göre modellerin çoğu borç harç içinde yaşıyor...
ABD’de bulunan New York Üniversitesi’nde sosyoloji okuyan Ashley Mears, model olarak çalıştığı moda sektörüne sosyolog gözüyle bakmaya karar verdi. Defilelerden sonra model arkadaşlarıyla konuşarak notlar alan Mears sektörün acımasızlığını gözler önüne serdi. Modellik ajansı çalışanları, tasarımcılar ve moda dergisi editörleriyle de konuşan Mears’ın “Pricing Beauty” adlı kitabıyla moda sektörünü tüm çıplaklığıyla gözler önüne serdi. İşte modelin kitabından önemli noktalar;
- Modeller, acımasız patronlarla, az maaşla ve zor fiziksel koşullarda çalışıyorlar. Çoğu için iş hayatı 26 yaşlarına geldiklerinde sona eriyor. Sektörde uzun süre tutunmak ve tanınmak birçok model için hayalden ibaret.
- Manhattan’da çalıştığım küçük bir modellik ajansında modellerin yüzde 20’sinin firmaya borçlu olduğunu gördüm. Özellikle yabancı modeller, ilk gerçek çekimlerini yapana kadar, vize, uçuşlar ve deneme çekimleri için para ödeyen ajansa en az 10 bin dolarlık bir borç yapıyorlar.
- Genellikle modellere ödenen miktar oldukça yetersiz. Birçok firma çekim yapmasına rağmen parayı ödemiyor. Modelliğe başladığım ilk yılda sabahları, akşamları hatta hafta sonlarında bile çalışmama rağmen sadece 11 bin dolar (19 bin TL) kazandım.
- En ünlü moda dergilerinden Vogue’un bir günlük çekimine katılan model sadece 150 dolar (264 TL) alıyor. Diğer dergilerde ise neredeyse hiçbir şey ödenmiyor.
- Bir model çok fazla ticari çekimde yer alırsa, onun için “high fashion”a (yüksek moda) dönmek neredeyse imkansız hale geliyor.
- Benim çalıştığım ajanstaki 23 yaşında olan bir modele, firmalara 19 yaşında olduğunu söylemesini istemişlerdi. Neden olarak da, “Bunu marketteki bir sütmüşsün gibi düşün. Son kullanma tarihi haftaya bitecek olan mı seçilir yoksa yarın bitecek olanı mı?” cümlesini kurmuşlardı.
- Model olmak isteyen genç kızlar önce keşfediliyor, sonra deneniyor en sonunda da fırlatıp atılıyor.
ABD’de bulunan New York Üniversitesi’nde sosyoloji okuyan Ashley Mears, model olarak çalıştığı moda sektörüne sosyolog gözüyle bakmaya karar verdi. Defilelerden sonra model arkadaşlarıyla konuşarak notlar alan Mears sektörün acımasızlığını gözler önüne serdi. Modellik ajansı çalışanları, tasarımcılar ve moda dergisi editörleriyle de konuşan Mears’ın “Pricing Beauty” adlı kitabıyla moda sektörünü tüm çıplaklığıyla gözler önüne serdi. İşte modelin kitabından önemli noktalar;
- Modeller, acımasız patronlarla, az maaşla ve zor fiziksel koşullarda çalışıyorlar. Çoğu için iş hayatı 26 yaşlarına geldiklerinde sona eriyor. Sektörde uzun süre tutunmak ve tanınmak birçok model için hayalden ibaret.
- Manhattan’da çalıştığım küçük bir modellik ajansında modellerin yüzde 20’sinin firmaya borçlu olduğunu gördüm. Özellikle yabancı modeller, ilk gerçek çekimlerini yapana kadar, vize, uçuşlar ve deneme çekimleri için para ödeyen ajansa en az 10 bin dolarlık bir borç yapıyorlar.
- Genellikle modellere ödenen miktar oldukça yetersiz. Birçok firma çekim yapmasına rağmen parayı ödemiyor. Modelliğe başladığım ilk yılda sabahları, akşamları hatta hafta sonlarında bile çalışmama rağmen sadece 11 bin dolar (19 bin TL) kazandım.
- En ünlü moda dergilerinden Vogue’un bir günlük çekimine katılan model sadece 150 dolar (264 TL) alıyor. Diğer dergilerde ise neredeyse hiçbir şey ödenmiyor.
- Bir model çok fazla ticari çekimde yer alırsa, onun için “high fashion”a (yüksek moda) dönmek neredeyse imkansız hale geliyor.
- Benim çalıştığım ajanstaki 23 yaşında olan bir modele, firmalara 19 yaşında olduğunu söylemesini istemişlerdi. Neden olarak da, “Bunu marketteki bir sütmüşsün gibi düşün. Son kullanma tarihi haftaya bitecek olan mı seçilir yoksa yarın bitecek olanı mı?” cümlesini kurmuşlardı.
- Model olmak isteyen genç kızlar önce keşfediliyor, sonra deneniyor en sonunda da fırlatıp atılıyor.