MEZARIM BENİ BEKLİYOR
Kendi üzerinde dönen degirmen taslari misali dönüyorum odalarda;
Seccadeler nerde?..
Kible hangi yöne dogruydu bu evde?..
seccade nerde?, cekmek icin tesbih var mi?..
Bugün bitti. Gece de gidiyor...
Bir günüm daha bitti; ben nereye gidiyorum?..
Gün gün, saat saat, dakika dakika ölüyorum!.. Gidiyorum!.. Tükeniyorum;
Haberim var mi?..
Herseyi sevmek... Çok güzel.
Kendini sevmek... Cok güzel. Peki, bu nasil kendini sevmek?
cigliklarla yak kendini hadi!..
Erit kendini, tüket, bitir!..
Sen... Ey sen, aynadaki!..
Kalanin farkinda misin?
Peki talanin?
Sen... Ey sen, aynadaki!..
Dün de bakmistin aynaya. Farkinda misin; bugün daha yaslisin!.. Bugün daha
cökük, bugün daha cirkin, bugün daha tedirgin!..
Cünkü biraz daha dökülmüs saclarin, biraz daha burusmus suratin!
Biraz daha; bir saniye, bir dakika, bir saat, bir gün daha yaklasmissin
düsecegin cukura!..
Nerde, Nerde seccadeleeer?..
Kible hangi yöndeydi bu evde?.. Ninem son gelisinde ne tarafa dogru namaz
kilmisti?..
Katlanir rahlenin nasil acildigini unuttum. Ve onun icinde acilan
Kitabin
yüzümü ve icimi nasil aydinlattigini...
Icim...
ALLAHhh, icim yaniyor.
Bugün bitti, gece de gidiyor...
Bir günüm daha bitti; ben, ben nereye gidiyorum?..
Gün gün, saat saat, dakika dakika ölüyorum... Gidiyorum...
Tükeniyorum;
Haberim var mi?..
Son tuttugum orucu hangi iklimde biraktim?.. Son kildigim namaz hangi
seccadeyle katlandi?..
Merak ediyorum;
Kabe hala bekliyor mu beni?..
Bilmiyorum... Bilemiyorum.
Ama sundan eminim:
Mezarim beni bekliyor.
Alıntıdır