Meşalem Sönmeyecek

Bir mum yanar gönlümde şavkı cihanı tutar
Yürekler potasında eriyorken benliğim,
Köpürür çağlayanlar, beni deryaya atar
Açılır enginlere sevda yüklü gençliğim.


Yıldızlarla süsledim karanlık semaları,
Rüzgarlara vermedim filizlenen dalları,
İpeklerle bağladım kanayan yaraları
Dert alıp neşe verdim, bu benim içtenliğim.

Uygarca yaşam için bunca emekler çektim
Bu kutsal uğraşımda nice dağlardan sektim,
Vatanın toprağına binlerce çiçek ektim
Suvardım, gonca derdim budur benim şenliğim.

Biliyorum, bir ömür anılarda kalacak
Meşalem sönmeyecek, şavkım yine vuracak,
Eserime baktıkça ruhum gurur duyacak
Beni yeniden yaşar ülkemdeki gençliğim.

H.İbrahim SAKARYA