Genç yazar her zamanki hayranlarından biri zannediyordu gelen telefonu. Ancak " Bugünkü kıyafetler sana yakışmamış. Kot giyme. Saçlarının eski modeli daha güzeldi " sözleri onun daha farklı biri olduğunu anlatıyordu.
Uzun uzun konuştular ve arayanın oturduğu evden sadece birkaç bina ötedeki Mary adında bir kız olduğunu öğrendi. Onu hiç görmediğini söyledi yazar.
" Ben dışarı pek çıkmam " dedi Mary.
Konuşmaları günlerce sürdü. Adam kızdan hoşlandığını belli ediyor, kendisi hakkında çok şey bilen bu ilginç hayranını görmek için sabırsızlanıyordu. Ona buluşma teklif etti ancak kızın, "Dışarı çıkmam. Evdekiler seni tanıyor, istersen akşam yemeğine bize gelebilirsin " davetini kabul etti. Yazar akşam bir demet çiçekle meçhul komşusunun kapısına dayandı. Onu Mary' nin annesi karşıladı. Kız salondaki bir sandalyede oturmuş, buruk ve sevinç karışımı mimikleriyle duruyordu. Saçındaki parıltılı toka beyaz yüzü ile müthiş uyum içindeydi. " Merhaba " dedi ve çiçekleri uzattı. Mary'nin ayağa kalkmaması üzerine önce "şımarık" diye düşündü, kız önüne bakarak özrünü bildirdi. " Sizi ayakta karşılayamadığım için üzgünüm. Ben kötürümüm..." Genç yazar çakılıp kaldı. Bu kadar güzel bir kız....
Ve karmakarışık duygular.....
Telefonda yaptığı umut verici konuşmalarına bir yenisini eklememek için hemen uzaklaşmak istedi oradan. Ama olmazdı, nezaket icabı kaldı ve Mary' nin ailesi ile birlikte yemeğini yiyip ayrıldı.
Bir daha hiç aramadı. Mary de onu; "Telefonum var, adresim belli. İsterse arar. " düşüncesiyle rahatsız etmedi.
Yazar aradan birkaç ay geçtikten sonra posta kutusunda Mary'nin düğün davetiyesini buldu. Hem " Benden umudu kesmiştir hem de kötürüm bir kızla evlenme cesaretini gösteren erkeği tanımak " fikri ile iki gün sonra düğüne gitti. Yabancılığını atmak için uzak bir köşeye oturdu.
Mary beyazlar içinde daha da güzeldi. İnci gibi beyaz dişleri ile etrafa saçtığı gülücükler, elinde tuttuğu beyaz güller, başındaki tacla gerçek bir kraliçe olmuştu. Yanında oturan damat için, " O kadar yakışıklı değil ama kötürüm bir kız için fena sayılmaz " diye düşündü.
....Ve düğün slow bir parça ile başladı. Gelin ve damat ayağa kalktı ve gecenin ilk dansını alkışlar ve yazarın şaşkın bakışları arasında yaptılar..
Genç yazar bu hikayeye, hayatını anlattığı "MERHAMET" isimli kitabında yer verdi..
Uzun uzun konuştular ve arayanın oturduğu evden sadece birkaç bina ötedeki Mary adında bir kız olduğunu öğrendi. Onu hiç görmediğini söyledi yazar.
" Ben dışarı pek çıkmam " dedi Mary.
Konuşmaları günlerce sürdü. Adam kızdan hoşlandığını belli ediyor, kendisi hakkında çok şey bilen bu ilginç hayranını görmek için sabırsızlanıyordu. Ona buluşma teklif etti ancak kızın, "Dışarı çıkmam. Evdekiler seni tanıyor, istersen akşam yemeğine bize gelebilirsin " davetini kabul etti. Yazar akşam bir demet çiçekle meçhul komşusunun kapısına dayandı. Onu Mary' nin annesi karşıladı. Kız salondaki bir sandalyede oturmuş, buruk ve sevinç karışımı mimikleriyle duruyordu. Saçındaki parıltılı toka beyaz yüzü ile müthiş uyum içindeydi. " Merhaba " dedi ve çiçekleri uzattı. Mary'nin ayağa kalkmaması üzerine önce "şımarık" diye düşündü, kız önüne bakarak özrünü bildirdi. " Sizi ayakta karşılayamadığım için üzgünüm. Ben kötürümüm..." Genç yazar çakılıp kaldı. Bu kadar güzel bir kız....
Ve karmakarışık duygular.....
Telefonda yaptığı umut verici konuşmalarına bir yenisini eklememek için hemen uzaklaşmak istedi oradan. Ama olmazdı, nezaket icabı kaldı ve Mary' nin ailesi ile birlikte yemeğini yiyip ayrıldı.
Bir daha hiç aramadı. Mary de onu; "Telefonum var, adresim belli. İsterse arar. " düşüncesiyle rahatsız etmedi.
Yazar aradan birkaç ay geçtikten sonra posta kutusunda Mary'nin düğün davetiyesini buldu. Hem " Benden umudu kesmiştir hem de kötürüm bir kızla evlenme cesaretini gösteren erkeği tanımak " fikri ile iki gün sonra düğüne gitti. Yabancılığını atmak için uzak bir köşeye oturdu.
Mary beyazlar içinde daha da güzeldi. İnci gibi beyaz dişleri ile etrafa saçtığı gülücükler, elinde tuttuğu beyaz güller, başındaki tacla gerçek bir kraliçe olmuştu. Yanında oturan damat için, " O kadar yakışıklı değil ama kötürüm bir kız için fena sayılmaz " diye düşündü.
....Ve düğün slow bir parça ile başladı. Gelin ve damat ayağa kalktı ve gecenin ilk dansını alkışlar ve yazarın şaşkın bakışları arasında yaptılar..
Genç yazar bu hikayeye, hayatını anlattığı "MERHAMET" isimli kitabında yer verdi..