' Kors@N
Kayıtlı Üye
Merhamet, insanın en başta gelen vasıflarındandır. Çünkü; diğer canlılarda bu duygu yoktur. Nedeni de; merhametin kaynağı imandır, İslâm’dır...
Kur'an'da : “Mü’minlere merhamet kanadını indir.” (Fetih:29)
Allah Rasûlü de :” Merhamet ediniz ki, merhamet bulasınız. Af ediniz ki, af olasınız. Yer yüzündeki canlılar merhamet et ki, göktekiler de sona acısın” (C. Sağır:1/38) buyurmuştur.
Burada Müslüman, merhamet sıfatı ile anılmıştır.
İslâm’da merhamet etmeyen insan, zalim bir insandır. Katı yürekli, acımasız, saygı duymayan insandır.
Toplumdaki bunca ihtiyaç sahibine karşı ilgi duymayan, acımasızdır. İlgi duymadığı için onlara zulmetmiş olur.
Zevk ve eğlence uğruna servetler harcayıp; dulları, yetimleri, mağdurları ve ihtiyaç sahiplerini görmemek onlara zulmetmek demektir. İşte Allah böyle acımasız kimselere yardım etmez, acımaz rahmetten mahrum bırakır. Onun yüzünden, diğer insanlar da canlılarda zarar görür. Yağmur bile yağmaz.
Allah Rasûlünün bir ifadesiyle; bir ihtiyaç sahibini sevindiren, Allah'ı sevindirmiş olur. Bir hadiste şöyle buyurmuştur:
“Bir genç, ihtiyara yaşı sebebiyle ikramda bulunursa, Allah da yaşlılığında ona ikram edecek kimseleri halleder.” (K.Sitte:9/384)
merhametin kaynağı dindir. Merhameti Allah emreder. Kur'an'da ki emir şudur:
“Müminlere karşı kanat ger, tevazu göster, şefkatle muamele et.” (Hicr:88)
“Dini yalanlayanı gördün mü? İşte o yetimi itip kalkar. Yoksulu doyurmaya teşvik etmez. Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki, onlar namazlarını ciddiye almazlar. Onlar gösteriş yapanlardır, mâni olurlar.” (Mâun:1-7)
Peygamberimiz : “İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmez.” (Müslim Fedail:66) demiştir.
Ebu Musel-Eşari (r.a.) anlatıyor:
Hz. Peygamber bizler şöyle öğüt verdi:
- Birbirinize merhamet etmedikçe, gerçekten iman etmiş olamazsınız. (İman etmedikçe de Cennet’e giremezsiniz.)
Allah'ın Rasûlü’nün bu öğütlerine muhatap olan sahabiler de:
- (Çok şükür) her birimiz (diğerimize) merhametlidir, dediler.
Hz. Peygamber ise şu açıklamayı yaptı:
- Hayır, sözünü ettiğim, birinizin arkadaşına merhamet etmesi değildir. Genel olarak bütün insanlara merhametli olmaktır.”
Herkes her zaman ihtiyaç sahibi olabilir. Kimse ben neyim dememeli. Bugün zengin, yarın fakir olabilir. Atalarımız : “Güvenme güzelliğine bir sivilce yeter, güvenme malına bir kıvılcım yeter” demişlerdir.
Müslümanlar kardeştir. Kardeş kardeşi sevecek, kardeş kardeşi her zaman düşünecektir.
Yermuk Savaşı’nda Huzeyfet’ül Adevi şöyle anlatıyor:
Elimde su matarası, amcaoğlunu arıyorum. Yaralılar arasında onu gördüm. Su vereyim mi?, dedim. İşaretle “Evet” dedi. Tam vermek üzereydim ki, bir “Ah” sesi duydum. Suyu ona götürmemi işaret etti, ona koştum, tam içirecektim “Su” diye bir ses duydum. İçmekten vazgeçti ona götürmemi istedi. Ona koştum. Vardığımda ölmüştü. Geriye döndüm o bıraktığım yaralı da ölmüştü. Amcaoğluna koştum, ona da yetişemedi.
Şu asil davranışa bakın. İşte merhamet işte İslâm. Hiçbir dinde hiçbir ideolojide İslâm’daki anlayışı ve tatbikatı bulamazsınız. Tarih, böyle başka bir olayı İslâm coğrafyası dışında şahit olmamıştır.
Kur'an'da : “Mü’minlere merhamet kanadını indir.” (Fetih:29)
Allah Rasûlü de :” Merhamet ediniz ki, merhamet bulasınız. Af ediniz ki, af olasınız. Yer yüzündeki canlılar merhamet et ki, göktekiler de sona acısın” (C. Sağır:1/38) buyurmuştur.
Burada Müslüman, merhamet sıfatı ile anılmıştır.
İslâm’da merhamet etmeyen insan, zalim bir insandır. Katı yürekli, acımasız, saygı duymayan insandır.
Toplumdaki bunca ihtiyaç sahibine karşı ilgi duymayan, acımasızdır. İlgi duymadığı için onlara zulmetmiş olur.
Zevk ve eğlence uğruna servetler harcayıp; dulları, yetimleri, mağdurları ve ihtiyaç sahiplerini görmemek onlara zulmetmek demektir. İşte Allah böyle acımasız kimselere yardım etmez, acımaz rahmetten mahrum bırakır. Onun yüzünden, diğer insanlar da canlılarda zarar görür. Yağmur bile yağmaz.
Allah Rasûlünün bir ifadesiyle; bir ihtiyaç sahibini sevindiren, Allah'ı sevindirmiş olur. Bir hadiste şöyle buyurmuştur:
“Bir genç, ihtiyara yaşı sebebiyle ikramda bulunursa, Allah da yaşlılığında ona ikram edecek kimseleri halleder.” (K.Sitte:9/384)
merhametin kaynağı dindir. Merhameti Allah emreder. Kur'an'da ki emir şudur:
“Müminlere karşı kanat ger, tevazu göster, şefkatle muamele et.” (Hicr:88)
“Dini yalanlayanı gördün mü? İşte o yetimi itip kalkar. Yoksulu doyurmaya teşvik etmez. Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki, onlar namazlarını ciddiye almazlar. Onlar gösteriş yapanlardır, mâni olurlar.” (Mâun:1-7)
Peygamberimiz : “İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmez.” (Müslim Fedail:66) demiştir.
Ebu Musel-Eşari (r.a.) anlatıyor:
Hz. Peygamber bizler şöyle öğüt verdi:
- Birbirinize merhamet etmedikçe, gerçekten iman etmiş olamazsınız. (İman etmedikçe de Cennet’e giremezsiniz.)
Allah'ın Rasûlü’nün bu öğütlerine muhatap olan sahabiler de:
- (Çok şükür) her birimiz (diğerimize) merhametlidir, dediler.
Hz. Peygamber ise şu açıklamayı yaptı:
- Hayır, sözünü ettiğim, birinizin arkadaşına merhamet etmesi değildir. Genel olarak bütün insanlara merhametli olmaktır.”
Herkes her zaman ihtiyaç sahibi olabilir. Kimse ben neyim dememeli. Bugün zengin, yarın fakir olabilir. Atalarımız : “Güvenme güzelliğine bir sivilce yeter, güvenme malına bir kıvılcım yeter” demişlerdir.
Müslümanlar kardeştir. Kardeş kardeşi sevecek, kardeş kardeşi her zaman düşünecektir.
Yermuk Savaşı’nda Huzeyfet’ül Adevi şöyle anlatıyor:
Elimde su matarası, amcaoğlunu arıyorum. Yaralılar arasında onu gördüm. Su vereyim mi?, dedim. İşaretle “Evet” dedi. Tam vermek üzereydim ki, bir “Ah” sesi duydum. Suyu ona götürmemi işaret etti, ona koştum, tam içirecektim “Su” diye bir ses duydum. İçmekten vazgeçti ona götürmemi istedi. Ona koştum. Vardığımda ölmüştü. Geriye döndüm o bıraktığım yaralı da ölmüştü. Amcaoğluna koştum, ona da yetişemedi.
Şu asil davranışa bakın. İşte merhamet işte İslâm. Hiçbir dinde hiçbir ideolojide İslâm’daki anlayışı ve tatbikatı bulamazsınız. Tarih, böyle başka bir olayı İslâm coğrafyası dışında şahit olmamıştır.