Birinci yüzyılda yaşayan Romalı devlet adamı ve yazar Seneca, içi su dolu bir cam kübün, cisimlerin görünümlerini büyüteceğini biliyordu. 13. yüzyıl İtalya’sında “mercek” adı verilen bükülmüş cam parçaları yaşlı öğretmenler tarafından “gözlük” olarak kullanılıyordu. Böylece bu öğretmenler, uzağı görebilme yeteneklerine yeniden kavuşmuş oluyorlardı. Çok geçmeden, mercekler, teleskop ve mikroskoplarda da kullanılmaya başlandı. İlk merceklerin tek kusuru, bükülmüş camdan elde edildikleri için, görüntülerde bulanıklığa yol açmalarıydı. Ayrıca ışığa farklı açılardan bakıldığında, farklı renkler görülüyordu. 1733 yılında, İngiliz bilgini Chester Hall, ayrı cam tabakalarından mercek yaparak bu hataları giderdi.