Meral Demir -Yalnız Çocuk

Yalnız Çocuk
Annem babam ve ben her gün erkenden kalkarız
Ve yine erkenden başlar yalnızlığımız
Annem, babam çalışır benim
Birbirimizden erkenden ayrılırız.

Okul servisinde koltuk kapmadığım için yalnızımdır ben
Arkadaşlarımı seviyorum, dedikodu yapmadığım için yalnız
Derslerde öğretmenden gözlerimi ayırmadığım için yalnızımdır ben
Tenefüslerde top kavgası yapmadığım için yalnız.
Kantinde başkalarının sıralarına geçmediğim için yalnızımdır ben
Grup çalışmalarında onlara yakışmadığım için yalnız.

Okul bittiğinde evde başka bir yalnızlık bekler beni yalnız
Toplanmamış yataklar, sabahki kahvaltı sofrası
Bir de benimle arkadaşlık yapan yalnızlığımdaki yalnız
Ev birden kocaman gelir gözüme
Duyduğum her ses bir kötülük alameti
Kapağını açtığım her dolaptan bir iskelet uzanır
Her kapının ardında bir dev anası bekler sanki,
Ben ise yalnız...

Zaman yalnızlığımın içinde eriyip giderken
Kapı zili çalıverir apansız.
Açarım, annemdir yorgun argın, bana sarılan cansız cansız
Hiç durmadan konuşmaya başlarım
Annem yetiştirmeyi düşündüğü işinin peşindedir yalnız
Trabzanlardan nasıl kaydığımı
Sonra da popo üstü düşüp yuvarlandığımı
Kendim anlatırım, kendim gülerim…
Babamsa ne yapsın?
O da yorgun argın ve dermansız
Her akşam televizyon izler yalnız
Dinlenmeye ihtiyacı var ne de olsa
Beni mi dinleyecek? Her zaman sabırsız…
Yemek, bulaşık derken,
Ben annemi beklerken
Bir de bakmışız yatak vakti gelivermiş zamansız.

Ne umutlarla gelmişimdir acaba onlar için dünyaya
Benimle birlikte oluşturdukları umutları
Kocaman bir korkuya dönüşüvermiş bak
Onlardan en iyi yalnızlığı öğreniyorum ancak.
Ama yeter artık istemiyorum,
Ne aileme doyuyorum
Ne arkadaşlarıma, ne çocukluğuma……….

Ne zaman duyacaksınız beni
Doydum, DOYDUM yalnızlığıma..

Meral Demir​