Meral Demir -Hüzünlü Bir Çınar Gülüşü

Hüzünlü Bir Çınar Gülüşü
Dün adımların,
azaptalığa yeminli şeytanın kandırmacasıyla,
sana yasak sokakların
ürkek hasbihallerinden
özetler çıkarmış…

Oturulmuş,
gündelik nefes alışlara fon,
yakındaki uzağa
ya da uzaktaki yakına…

Mıhlanmayı ne kadar çok istediğini hissettiğin
zamana ve mekana
sessiz ve izsiz
bir konuk selamı bırakılmış...

Görmüşsün ki
karalama haline gelmiş
müsveddeler bile,
bir yaşam boyu
özlemine defalarca telgraf çektiğin
heyecanlara bulanmış…

Hatlarını kilometrelerce uzaktan çizdiğin
muhitlerin demli çayları,

sırtına yastık çınarın
“Neden haber vermedin? ” ah vahları,

kaleme sarılmış
sana ait olmaktan
azadlık isteyen parmak uçları,

ve gidişinin mecburiyetine el sallarken
duymazdan gelmeyi tercih ettiğin
yüzü görünmezliğin“illallah”ları,

çehrene,
verilen talkımları işittirmez,
paha biçilmez ganimetlerin
şehlalığını bulaştırmış…

Şimdi
bir kestane şekeri tadı kalsın damağında…
Bir de hesabı öderken cüzdanına iliştirdiğin
hüzünlü bir çınar gülüşü…

Bu gün cuma...
Yokluklarına çıkardığım
seri numarası kayıp nüfus cüzdanındaki
silik isim…
Hoş gelmişdin…
H(b) oş gittin…

Yarınlar seni
geçmişe postalanmış
üzeri kalın bantlı paketlerinde bırakmış…

Meral Demir​