Memet Baydan - Çocuk ve Ayrılık

Çocuk ve Ayrılık
Ağlıyordu,ikide bir laf arasına giriyor hıçkırarak ağlıyordu
“Yapmayın ben biraz sende biraz onda değil
“Ben ikinizin olduğu evde yaşamak istiyorum
Gözleri dolu dolu sesi kısık,yalvarıyordu.
Kızıp kovdular masadan, ilerdeki boş masaya geçti
kulak kabartıp dinliyordu
Başını iki elinin arasına aldı kulaklaırnı tıkadı
Ama yine her şeyi duyuyordu
Koşarak geldi diklendi
“Sessiz olun
“Sesiniz her yerden duyuluyor utanıyorum
Fakat kimse onu dinlemek istemiyordu
Yedi sekiz civarıydı yaşı
Bu gün on yaş birden yaşlanmıştı
Ağlıyordu
O ağlarken benim yüreğim sızlıyordu
babasına söyleniyor
“Sen nasıl babasın annemi bırakma
“Annem gitmesin.
Diye sitem ediyordu
Çırpınıyordu,kanadı kırık kuş misali
Bıkmadan usanmadan ağlayarak yalvarıyordu
Ağlıyordu
Ağlasada bir yuva dağılıyordu
Göz göze geldik
Ela gözlerinden yağmur gibi yaş boşalıyordu
Ufacıktı şirindi,tatlıydı, daha körpecikti
Ahh yavrucak
İşte sende hayata böyle yenik başladın.
Hayat bir,sen daha sıfırdasın
Sen değil,güzel çocuk
Seni böyle boynu bükük bırakanlar utansın

Memet Baydan​