“Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde melekler kanat çırparken geniş bir alan içinde ben çok çok küçükmüşüm. Azığımız azmış anam kızmış. Dedem eşikte ninem beşikteymiş. Anam dedem ağlar dedemi sallarmış ninem ağlar ninemi sallarmış. Bu sırada bir ses gelirdi tavandan ben tavana çıkardım. Orada bulurdum bir sandık. Açardım sandığı içinde kırk anahtar. Alırdım elime birini sarıdır diye bir kapıya varırdım yalıdır diye açardım kapıyı aradığım yer buradır diye bir hasır çıkardı karşıma basardım üstüne halıdır diye halı uçmaya başlamaz mı..Uçardım uçardım bulut oluklardan su içerdim ilden ile göçerdim lale sümbül biçerdim. Sulu yerde kavun karpuz susuz yerde peynir ekmek yerdim. Yerdim ama dedem bir ağlardı bir ağlardı şaşardım çağırırdım arap bacıyı başlardı dedeme bir masal anlatmaya evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellalken eski hamam içinde hamamcının tası yokmuş külhancının baltası yokmuş yalanların uyduranların da arkası çokmuş. Eski zamanların içinde bir padişahla üç oğlu yaşarmış büyük bir ülkenin birinde..”
“Bir varmış bir yokmuş Tanrı’nın akıllı ve deli kulları çokmuş ama bizlerden delisi hiç yokmuş. O zamanlar bir şey için çok demesi iyi değilmiş. Azdan çoktan kavga çıkarmış yoktan bir giysi yaptırırlarmış çerden çöpten ilikleri karpuz çekirdeğinden düğmeleri yemişten. Deve tellalken sinek berberken at ekmekçi pire dülgerken anam eşikte babam beşikteyken ben anam ağlar anamı sallar babam ağlar babamı sallarken babam düşüvermesin mi beşikten. Ben atladım eşikten. Kaçtım tutulamadım beni aldı bir yıldız sakladı yücelere indim aşağı bir sepetle. Baktım bir yabancı kapımızı çalıyor vardım yanına sordum dedi bana: “Nerdesin be adam?” “Ben adam mıyım a dayı?” derken adam çıkardı ağzındaki baklayı atlattı bana taklayı. Dedim masal masal maniki yıldız saydım oniki onikini yarısı komşunun on kovan arısı. Arılar vızladı gitti yüreğim sızladı gitti bu tekerleme de burada bitti. Bir varmış bir yokmuş evrenin çok çok ülkelerinin birinde bir damın altındaki küçük bir odada kendi yaşlı mı yaşlı bağırcığı taşlı mı taşlı bir ninecik yaşarmış..”
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde keçiler berber iken develer tellal iken mandalar hamal iken horozlar imam iken.. Ben dedemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken. Anam kaptı yarmayı ben kavradım sarmayı.
Anam dedi bırak sarmayı.. Ben dedim sen de bırak yarmayı. Anam bıraktı yarmayı.. Fırladım kaçtım anahtar deliğinden. Gittim gittim.. Tam altı ay yürüdüm.. Arkama bir baktım ki ne göreyim? Bir karış yol gitmişim. Neyse tekrar başladım yürümeye bu kez bir altı ay daha gittim. Bir kulak verdim ki tellallar bağırıyor. "Kırk kazan keşkekle kırk kazan yoğurdu kim yiyecek?" diye. Hemen eve gittim. Bir kavak ağacı vardı kırk kişi tuttum yontturdum; kırk kişi tuttum oydurdum. Bir kepçe yaptırdım. Omuzladım kaldırdım dizlerimi daldırdım.. Kırk kazan keşkekle kırk kazan yoğurdu o kepçeye aldırdım. Öyle bir yuttum ki dudaklarımın bile haberi olmadı..
Neyse ayrıldım oradan. Gittim gittim bir memlekete vardım. Bir kahveye girdim. Baktım hepsinin gözleri parlıyor. Gözleriniz neden parlıyor öyle? dedim. Evlendik de ondan dediler. Beni de evlendirin dedim olur dediler.
Aldılar bana bir kız. Boyunu sorsan minare kadar gözleri lokma tavası memeleri un çuvalı kadar. Sümükleri sarkar görenler korkar.. Allahım yandım dedim beni kurtar.. Kaç bakalım kaçmaz mısın.. Git bakalım gitmez misin. İndim sarayın bahçesine. Baktım ki çiçekçiler çiçek gülcüler gül aşılıyor. Haşlamacılar haşlama haşlıyor.. Susun! Masalcı masala başlıyor.
“..Arapkızı varmış kırk katıra onlar ermiş muratlarına biz çıkalım kerevetine güller döşeyelim onların ölümsüz isteklerine binelim ak göğüslü ak yeleli atlarına varalım ülkelerine. Ben dün onların yanına vardım beni çok iyi konukladılar elime üç nar verdiler. Narların biri benim biri bu masalı okuyanın biri de tüm dinleyenlerin olsun.”
“Bir varmış bir yokmuş Tanrı’nın akıllı ve deli kulları çokmuş ama bizlerden delisi hiç yokmuş. O zamanlar bir şey için çok demesi iyi değilmiş. Azdan çoktan kavga çıkarmış yoktan bir giysi yaptırırlarmış çerden çöpten ilikleri karpuz çekirdeğinden düğmeleri yemişten. Deve tellalken sinek berberken at ekmekçi pire dülgerken anam eşikte babam beşikteyken ben anam ağlar anamı sallar babam ağlar babamı sallarken babam düşüvermesin mi beşikten. Ben atladım eşikten. Kaçtım tutulamadım beni aldı bir yıldız sakladı yücelere indim aşağı bir sepetle. Baktım bir yabancı kapımızı çalıyor vardım yanına sordum dedi bana: “Nerdesin be adam?” “Ben adam mıyım a dayı?” derken adam çıkardı ağzındaki baklayı atlattı bana taklayı. Dedim masal masal maniki yıldız saydım oniki onikini yarısı komşunun on kovan arısı. Arılar vızladı gitti yüreğim sızladı gitti bu tekerleme de burada bitti. Bir varmış bir yokmuş evrenin çok çok ülkelerinin birinde bir damın altındaki küçük bir odada kendi yaşlı mı yaşlı bağırcığı taşlı mı taşlı bir ninecik yaşarmış..”
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde keçiler berber iken develer tellal iken mandalar hamal iken horozlar imam iken.. Ben dedemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken. Anam kaptı yarmayı ben kavradım sarmayı.
Anam dedi bırak sarmayı.. Ben dedim sen de bırak yarmayı. Anam bıraktı yarmayı.. Fırladım kaçtım anahtar deliğinden. Gittim gittim.. Tam altı ay yürüdüm.. Arkama bir baktım ki ne göreyim? Bir karış yol gitmişim. Neyse tekrar başladım yürümeye bu kez bir altı ay daha gittim. Bir kulak verdim ki tellallar bağırıyor. "Kırk kazan keşkekle kırk kazan yoğurdu kim yiyecek?" diye. Hemen eve gittim. Bir kavak ağacı vardı kırk kişi tuttum yontturdum; kırk kişi tuttum oydurdum. Bir kepçe yaptırdım. Omuzladım kaldırdım dizlerimi daldırdım.. Kırk kazan keşkekle kırk kazan yoğurdu o kepçeye aldırdım. Öyle bir yuttum ki dudaklarımın bile haberi olmadı..
Neyse ayrıldım oradan. Gittim gittim bir memlekete vardım. Bir kahveye girdim. Baktım hepsinin gözleri parlıyor. Gözleriniz neden parlıyor öyle? dedim. Evlendik de ondan dediler. Beni de evlendirin dedim olur dediler.
Aldılar bana bir kız. Boyunu sorsan minare kadar gözleri lokma tavası memeleri un çuvalı kadar. Sümükleri sarkar görenler korkar.. Allahım yandım dedim beni kurtar.. Kaç bakalım kaçmaz mısın.. Git bakalım gitmez misin. İndim sarayın bahçesine. Baktım ki çiçekçiler çiçek gülcüler gül aşılıyor. Haşlamacılar haşlama haşlıyor.. Susun! Masalcı masala başlıyor.
“..Arapkızı varmış kırk katıra onlar ermiş muratlarına biz çıkalım kerevetine güller döşeyelim onların ölümsüz isteklerine binelim ak göğüslü ak yeleli atlarına varalım ülkelerine. Ben dün onların yanına vardım beni çok iyi konukladılar elime üç nar verdiler. Narların biri benim biri bu masalı okuyanın biri de tüm dinleyenlerin olsun.”