malum şahsa mektuplar bölüm 8

ramonaxi

Kayıtlı Üye
dinle beni malum şahıs,

Unuttuğumu sandığım fakat unutamadığım, “hala beni çok seviyor” larla beklediğim ama gelmeyeceğini adım gibi bildiğim halde yıpranıyorum, yoruluyorum. Yanlış insanlara gidiyorum. Yanlış insanlara sarılarak onu yendiğimi sanıyorum. Yanlış insanları öperek onu beynimde öldürdüğümü düşünüyorum. Unutamıyorum işte. Herhangi bi yerde ‘o’ şarkı çalınca bile boğazım düğümleniyorsa ve hala onun için fedakarlıklar düşünüyorsam nasıl unutabilirim ki? Ya da onu sevdiğimi bağırarak söylediğim o sokaklara girince “çok sevmiştim” diyorsam, elimde olmasa bile ağlıyorsam unutamam ki. “Çok sevmiştim” leri öylece silip atmam ki anlasana. Yorulduğumu bile bile unutmak için çabalamıyorsam hep kaybederim. Hiç kazanmam. O şarkılar yok olmalı diyorum. O sokaklara girme diyorum. Fedakarlık etme bak o seni bıraktı diyorum. Kızıyorum kendime. Yapamıyorum işte. Yoruluyorum. Daha çok uyuyorum mesela. Daha çok müzik dinliyorum. En önemlisi daha çok kandırıyorum kendimi. “Hala bana ihtiyacı var” larla ya da “Gururu yüzünden arayamıyor” larla işte. Yediremiyorum kendime. “Hayır hayır ben kaybetmedim” diyorum. Gecenin bi yarısı uykumdan uyanıp mesajına cevap verecek kadar seviyorsam, haklı olsam dahi özür diliyorsam. Ben kaybetmiş olamam değil mi?
 
bayigram takipçi satın al instagram beğeni satın al instagram takipçi satın al tiktok takipçi satın al Buy Followers haber
vozol puff
Geri
Üst