Memleketimin Hikmetin’e
O’ki şahlığın soyundan gelipte Asil bedenini halkdan sayan
O’ki güzel memleketimin yazı , Kışı , ilk ve son mevsimleri
O’ki bu memleketin adı ile özdeşleşen
Türkiyem denildiğinde başta gelenlerden
Kuru bir çarşaf kuru bir beton sessiz bir karanlık
Not düşüyor , Nazım Hikmet
Not düşüyor karanlığın içerisin’den
Bir Ses Belirir ; Güzel Ülkem
Not düşüyor demirparmaklığın ardın’dan
Not düşüyor ; Mavi gözlü Dev
Beyaz sayfaların’ her cümle başına Memleket
Her sonuna Haykırış , Aydınlık
Soğuk bir kundura içinde tolozlu betonda gün ışığı değmeksizin Hep Hasret
Titrek mum alevinde şiirlerini sözlerini yalansız haykıran Mavi gözlü dev ,
Malı , mülkü hiçe sayıp halktan olan Güzel yüzlü şair
Bilirim can’ranım bilirim.. tarih masumiyeti yargıladı o gece
asil halk seni seninle yaşadı bunuda bilirim
gazete küpüründen öğrendim , masumluğun tebessümü, aydın olmanın cefası Soğuk betonda yıllarca kalmak , yaşamak
Bir Derginin başlığından öğrendim , Seni konuşturmuyorlar derya’da
Öğrendim'ki cihan'da yer bırakılmıyor sana
Aydın olan kalemle çiziliyor şu koca beyaz sayfa'da
Bir arkadaşdan öğrendim Harp çıktıda Nazım Hikmet Savaşta Bir akşam haberlerinden öğrendim Hikmetimin Açığa çıkmayan ŞiirleriniSene 1939 ,Hikmetim savaşın acısını yaşamakta
Yaşadığı alan karanlık zifiri bir çar
Son nefes Son An , ilk cümleler Vatan
Ne Ses , Ne ışık , Ülkesinde düşünür savaşan diğer ülkelerin insanlarını
Savaşın acısını memleketimin girmemesine rağmen yaşar içten bunharca. ,
O bir insan sevdalısıydı bilirim bir dahi bir deha geride ne varsa
Ne Tarih onu anlatabildi , Nede Yazılar onun büyüklüğünü Beyaz sayfalara yansıtabildi .,
Adı, Nazım Hikmet , Mavi gözlü dev
Yeni Nesil Seni Yaşayacak buna inan Can’Ran
Güzel ülkemin Asil timsali
Bu memleket seni sen gitdikten sonra tanıdı yaşadı , yaşatdı
Bu memleket seni bir halkın içinde biri olarak benimsedi
Asil Duruşların ayak sesleri , Seni gelene gidene sordurdu
Bilirim Hikmetim , Bilirim , Kelimeler keyifetsiz kalsın hisler anlatsın .
Yüzünde Hep asil tebessüm kalsın .
Yüreğinde Ülke Sevdası
Dudaklarda Millet Aşk-ı
Bu cümleler keyiyetsiz kalır’da cümleler titrer
Dokunduğun her yer karanlıktan çıkar’da aydınlatır sevdayı, ateşi , bilinmeyeni , bilineni geriye kalan herşeyi
Ne varsa Gayri ,
Yürekler bir olsun
Sevdalar hikmetime Işık
Yalansız sayfalarla dolsun Not düşün, Mavi gözlü
Ne’de güzel adadın kendini memleketine güzel yüzlü
Her gören imrendi
Her gören ders aldı
Ve her gören Gökyüzüne bir daha baktı
Tarihi soruşturdu , yargıladı
Bu anlatılırmı ‘ki Can’Ran
Mavi Gözlü şapka altın'da Beyaz saçların
Sonana dek memleket için yaşardı ağardı ., Timsal olup aktı
Soğuk betonların eşiğinde öksürüğün sesleri ses olup haykırış yaratdı
Bilirim Can’ranım bilirim , Her nesil ve her gelende biz gibi
Sen bir başkaydın
Senin canını adadığın toprakların
Anımsayacak Herzaman seni asırlarca
Her gelen ismini okudu yazdı çizdi
Tarih seni unutmadı
Ardında bıraktığın Nesil Seni yaşadı yaşatdı
Bunuda bilirim Can'Ranım.,
Şair : Levent Yıkılmaz
O’ki şahlığın soyundan gelipte Asil bedenini halkdan sayan
O’ki güzel memleketimin yazı , Kışı , ilk ve son mevsimleri
O’ki bu memleketin adı ile özdeşleşen
Türkiyem denildiğinde başta gelenlerden
Kuru bir çarşaf kuru bir beton sessiz bir karanlık
Not düşüyor , Nazım Hikmet
Not düşüyor karanlığın içerisin’den
Bir Ses Belirir ; Güzel Ülkem
Not düşüyor demirparmaklığın ardın’dan
Not düşüyor ; Mavi gözlü Dev
Beyaz sayfaların’ her cümle başına Memleket
Her sonuna Haykırış , Aydınlık
Soğuk bir kundura içinde tolozlu betonda gün ışığı değmeksizin Hep Hasret
Titrek mum alevinde şiirlerini sözlerini yalansız haykıran Mavi gözlü dev ,
Malı , mülkü hiçe sayıp halktan olan Güzel yüzlü şair
Bilirim can’ranım bilirim.. tarih masumiyeti yargıladı o gece
asil halk seni seninle yaşadı bunuda bilirim
gazete küpüründen öğrendim , masumluğun tebessümü, aydın olmanın cefası Soğuk betonda yıllarca kalmak , yaşamak
Bir Derginin başlığından öğrendim , Seni konuşturmuyorlar derya’da
Öğrendim'ki cihan'da yer bırakılmıyor sana
Aydın olan kalemle çiziliyor şu koca beyaz sayfa'da
Bir arkadaşdan öğrendim Harp çıktıda Nazım Hikmet Savaşta Bir akşam haberlerinden öğrendim Hikmetimin Açığa çıkmayan ŞiirleriniSene 1939 ,Hikmetim savaşın acısını yaşamakta
Yaşadığı alan karanlık zifiri bir çar
Son nefes Son An , ilk cümleler Vatan
Ne Ses , Ne ışık , Ülkesinde düşünür savaşan diğer ülkelerin insanlarını
Savaşın acısını memleketimin girmemesine rağmen yaşar içten bunharca. ,
O bir insan sevdalısıydı bilirim bir dahi bir deha geride ne varsa
Ne Tarih onu anlatabildi , Nede Yazılar onun büyüklüğünü Beyaz sayfalara yansıtabildi .,
Adı, Nazım Hikmet , Mavi gözlü dev
Yeni Nesil Seni Yaşayacak buna inan Can’Ran
Güzel ülkemin Asil timsali
Bu memleket seni sen gitdikten sonra tanıdı yaşadı , yaşatdı
Bu memleket seni bir halkın içinde biri olarak benimsedi
Asil Duruşların ayak sesleri , Seni gelene gidene sordurdu
Bilirim Hikmetim , Bilirim , Kelimeler keyifetsiz kalsın hisler anlatsın .
Yüzünde Hep asil tebessüm kalsın .
Yüreğinde Ülke Sevdası
Dudaklarda Millet Aşk-ı
Bu cümleler keyiyetsiz kalır’da cümleler titrer
Dokunduğun her yer karanlıktan çıkar’da aydınlatır sevdayı, ateşi , bilinmeyeni , bilineni geriye kalan herşeyi
Ne varsa Gayri ,
Yürekler bir olsun
Sevdalar hikmetime Işık
Yalansız sayfalarla dolsun Not düşün, Mavi gözlü
Ne’de güzel adadın kendini memleketine güzel yüzlü
Her gören imrendi
Her gören ders aldı
Ve her gören Gökyüzüne bir daha baktı
Tarihi soruşturdu , yargıladı
Bu anlatılırmı ‘ki Can’Ran
Mavi Gözlü şapka altın'da Beyaz saçların
Sonana dek memleket için yaşardı ağardı ., Timsal olup aktı
Soğuk betonların eşiğinde öksürüğün sesleri ses olup haykırış yaratdı
Bilirim Can’ranım bilirim , Her nesil ve her gelende biz gibi
Sen bir başkaydın
Senin canını adadığın toprakların
Anımsayacak Herzaman seni asırlarca
Her gelen ismini okudu yazdı çizdi
Tarih seni unutmadı
Ardında bıraktığın Nesil Seni yaşadı yaşatdı
Bunuda bilirim Can'Ranım.,
Şair : Levent Yıkılmaz