' Kors@N
Kayıtlı Üye
İki nadide çiçek ve iki değerli madde… Ama o maddenin arkasında iki manevi gerçek yatar bunu çok az kişi bilir günümüzde…
Lale, biz bu ismi duyunca ilk aklımıza “Lale Devri” gelir…
Lale devrini kitaplardan okuduğumuz kadarıyla biliyoruz… Batılılaşma macerasının başladığı dönemdir... Osmanlı zenginlerinin bir tek lale soğanı için servet ödediğini, bahçelerde düzenlenen gece eğlencelerinde mum dikili kaplumbağaların dolaştığını, İstanbul’un köşklerle, saray yavrularıyla doldurulduğunu, müsrifliğin ayyuka çıktığını hep kitaplardan öğrendik… Kitaplardan öğrendik yani, ben hiçbir zaman katılmadım fikrimi de değiştireceğimi sanmam…
Lale , rahatlığı, gevşekliği ya da gerilemeyi simgelemez kitaplarda anlatılanlar gibi… Lale Allah(c.c.)’ı simgeler… Öyle aşktır ki Allah(c.c.)’a olan aşk değeri pahalarla biçilmez… O devrin insanları O’nu manaya bağlamışlar, Lale’ye vermişler hislerini… Evet savurganlık yapılmış deriz ilk bakışta… 1 Lale için 2000 Altın verenleri duyunca… Ama içinde ki manayı anlamayınca neylesin verildiği halde alamayan mamut… Sibel Can’ın Lale Devri adlı parçasında ki çocuklar mı sandınız alimleri, padişahları ,velileri… Nedim çıkmıştır aşk ı anlatmıştır ama kime olan aşkı.. Bir bilseniz…
Gül ağacı dayanıklıdır. Uzun yıllar yaşar. Önüne gelene eğilir ama her güzelin bir kusuru vardır... Ha bir de dikenleri vardır… Olsun… Sevgiliye verilir gül, nadide çiçektir gül, anısı unutulmazdır gül’ün… Sevgiliye verilir evet hem de Sevgililer Sevgilisine… Efendimize, Sultanlar Sultanına, Mahmud’a, Mustafa’ya, S.A.V.’e… Gül de Hz. Muhammed (S.A.V.)’i temsil eder… O güldür ki o içine işler, gönlünü alır bir aşkla bağlar kendini sana… Ve o güldür ki o yakar içini ağlatır gözleri çeker nefesini…
Özdemir Asaf’ın bir sözü bu aşkları iyi tahlil etmiş… Tek başına anlamlanmış cümleleri…
Kim O Deme Bana Benim,Ben...Öyle Bir Ben Ki Gelen Kapına,Baştan Aşağı Sen...
Lale, biz bu ismi duyunca ilk aklımıza “Lale Devri” gelir…
Lale devrini kitaplardan okuduğumuz kadarıyla biliyoruz… Batılılaşma macerasının başladığı dönemdir... Osmanlı zenginlerinin bir tek lale soğanı için servet ödediğini, bahçelerde düzenlenen gece eğlencelerinde mum dikili kaplumbağaların dolaştığını, İstanbul’un köşklerle, saray yavrularıyla doldurulduğunu, müsrifliğin ayyuka çıktığını hep kitaplardan öğrendik… Kitaplardan öğrendik yani, ben hiçbir zaman katılmadım fikrimi de değiştireceğimi sanmam…
Lale , rahatlığı, gevşekliği ya da gerilemeyi simgelemez kitaplarda anlatılanlar gibi… Lale Allah(c.c.)’ı simgeler… Öyle aşktır ki Allah(c.c.)’a olan aşk değeri pahalarla biçilmez… O devrin insanları O’nu manaya bağlamışlar, Lale’ye vermişler hislerini… Evet savurganlık yapılmış deriz ilk bakışta… 1 Lale için 2000 Altın verenleri duyunca… Ama içinde ki manayı anlamayınca neylesin verildiği halde alamayan mamut… Sibel Can’ın Lale Devri adlı parçasında ki çocuklar mı sandınız alimleri, padişahları ,velileri… Nedim çıkmıştır aşk ı anlatmıştır ama kime olan aşkı.. Bir bilseniz…
Gül ağacı dayanıklıdır. Uzun yıllar yaşar. Önüne gelene eğilir ama her güzelin bir kusuru vardır... Ha bir de dikenleri vardır… Olsun… Sevgiliye verilir gül, nadide çiçektir gül, anısı unutulmazdır gül’ün… Sevgiliye verilir evet hem de Sevgililer Sevgilisine… Efendimize, Sultanlar Sultanına, Mahmud’a, Mustafa’ya, S.A.V.’e… Gül de Hz. Muhammed (S.A.V.)’i temsil eder… O güldür ki o içine işler, gönlünü alır bir aşkla bağlar kendini sana… Ve o güldür ki o yakar içini ağlatır gözleri çeker nefesini…
Özdemir Asaf’ın bir sözü bu aşkları iyi tahlil etmiş… Tek başına anlamlanmış cümleleri…
Kim O Deme Bana Benim,Ben...Öyle Bir Ben Ki Gelen Kapına,Baştan Aşağı Sen...