Tavuğun besleyici faydasının, çok lezzetli olmasının yanında lades kemiğinin bir iddia konusu olması hepimizin bildiği bir gerçektir. Eskisi kadar popüler olmasa da hiç unutulmamış geleneksel bir oyundur lades tutuşmak. Lades tutuşmanın bilinen en eski kökeni Etrüsklere dayanıyor. Etrüskler, İtalyanın Tiber ile Arno nehirleri arasında yer alan Etruria bölgesinde yaşamış ve MÖ 6. yüzyıla dek varlığını sürdürmüş bir halktır. Etrüsk kahinleri gelecekten haber vermek için tavuklardan yararlanırlardı. Lades kemiğini niyet tutmak için kullanmaktaydılar. Yere çizilen daire yirmi eşit parçaya bölüner buralara yirmi Etrüsk harfi yazılır ve mısır serpilirdi. Dairenin içine bırakılan tavuk, mısırları toplarken, gagasıyla işaretlediği harflerden kahin anlam çıkararak geleceği okumaktaydı. Bu ayinde yer alan tavuklar öldüğünde lades kemikleri çıkarılıp kurutulur ve kırılmadan niyet tutmakta kullanılırdı.
Romalılar bu geleneği Etrüsklerden almışlar ancak onların açıklamalarına göre, kutsal kemik kıtlığı nedeniyle çekişerek, uzun parçanın kazanılmasını talih saymışlardır. Romalıların ingiltereye getirdikleri inanç, Amerikan folkloruna göre kıtaya çıkan hacıların 1621de ilk kez kutladıkları Şükran Gününde de uygulanmış ve ABD de bayram ve resmi tatil günü olarak kabul edilen bu günde hindi pişirilerek lades tutuşmak adeti yaygınlaşmıştır. Lades kemiği İngilizcede wishbone dilek kemiği olarak geçer.
Lades sözcüğünün aslının yades, yad-ı dest, yaddaş ve hatta ladest olduğunu söyleyenler bulunmaktadır. Farsça yadest hem oyunun adı hem de Türkçede söylenen aklımda kelimesinin karşılığıdır.
İtalyancada lades latinceye bağlanan forcello (çatalcık) sözcüğünden gelmektedir. İngilizcede whishbone Amerikan efsanesine karşın, çok geç bir tarihten, 1853 yılından itibaren saptanabilmektedir. Fransızca da da ingilizce den geçen wishbone sözcüğü kullanılmaya başlanmıştır. Bu ülkelere de Amerikadan ithal edilmiştir. Türklerde ise ladesin kökeni İran dünyasına dayanmaktadır.
Romalılar bu geleneği Etrüsklerden almışlar ancak onların açıklamalarına göre, kutsal kemik kıtlığı nedeniyle çekişerek, uzun parçanın kazanılmasını talih saymışlardır. Romalıların ingiltereye getirdikleri inanç, Amerikan folkloruna göre kıtaya çıkan hacıların 1621de ilk kez kutladıkları Şükran Gününde de uygulanmış ve ABD de bayram ve resmi tatil günü olarak kabul edilen bu günde hindi pişirilerek lades tutuşmak adeti yaygınlaşmıştır. Lades kemiği İngilizcede wishbone dilek kemiği olarak geçer.
Lades sözcüğünün aslının yades, yad-ı dest, yaddaş ve hatta ladest olduğunu söyleyenler bulunmaktadır. Farsça yadest hem oyunun adı hem de Türkçede söylenen aklımda kelimesinin karşılığıdır.
İtalyancada lades latinceye bağlanan forcello (çatalcık) sözcüğünden gelmektedir. İngilizcede whishbone Amerikan efsanesine karşın, çok geç bir tarihten, 1853 yılından itibaren saptanabilmektedir. Fransızca da da ingilizce den geçen wishbone sözcüğü kullanılmaya başlanmıştır. Bu ülkelere de Amerikadan ithal edilmiştir. Türklerde ise ladesin kökeni İran dünyasına dayanmaktadır.