nemesiss
Bayan Üye
Bir rüya olmalı diye geçirdim içimden.
Sanmıyorum bu kadar iyi olamaz bu kadın.
Titredi ellerim yazamadım.
Oysa ben değil miydim bu umursamaz adam?
Nerden çıktı yine bu hayat?
Yoktu uzun zamandır.
Ya da vardı ama ben yokmuş gibi davranıyordum.
Mutluydum aslında.
Ama şimdi niye yine sorular dolaşıyor kafamda?
Yine anlamsız bir mücadele mi bu?
Ya da belki küçük bir algılama hatası.
Küçük mü yok canım ne küçüğü.
Hataysa bu EYVAH.
Durdum.
Bi süre dedim düşünme hiçbirşey.
Belki kaybolur gider.
Ama damarlarıma girmişti bir defa.
Yazdım ben de hayatı.
Hayat?
İlk nefesin ile son nefesin arasında geçen zaman dilimi.
Ne çok büyütüyoruz aslında buradan bakınca.
Bizim mahalledeki doğuştan kör kediyi gördüm geçenlerde.
Neredeyse 2 yaşına girdi.
Ufacıktı hatırlıyorum.
Bu fazla yaşamaz demiştim içimden.
Oysa hayat öyle ilginçti ki.
Peki dedim tamam yaşıyor ama mutlu mu kedi?
Neden olmasın diye düşündüm.
Görmenin nasıl bir şey olduğunu hiç bilmiyor ki?
Sonra korktum yine.
Kör bir kediyim şimdi.
Ya görmeye başlayıp sevinirsem.
O zaman ömrümün sonuna kadar,
Gözlerimi tekrar kaybetmekten korkarak yaşayacağım.
