Bir deli tuttu elimden.
Dilinde annemin kızlık soyadı,
bir türkü tutturamadan saldı beni aranıza.
Anlatacağım hikayeler hiç tereddütsüz hiçbirinize değmeyecek. Ne topraktan ne geldi ne de toprağa geri dönecek. Çıktığı yere yeniden gömülecek imamsız,kefensiz. Hiçbirisi de birer sır değil zaten. Ama öyle ulu orta, dilden dile, kulaktan kulağa, Hacer hanımdan bakkal Rasim efendiye kadar da çemkirmeyecek. Seninle berim aramda, bu dört bir yanı kapalı yazı haznesinde çürüyüp kokacak.
Tıkamadıysan burnunu oku yazacaklarımı!
Yoksa sindirmem üzerime bir insansızlık daha!
Morg alfabesinin kokusu bir kere sinmiş üzerime. Hamamda kırklansam en hafif meşrefinin ellerinde acı acı,ne fayda. Çıkmaz ki kokusu da üzerimden. Bir de üstüne mecbur kaldım mı alnıma damgalanmış o leş lekesiyle yaşlanmaya.
Derdim büyük, dermanımsa bir damla bal,kraliçenin ağzındansa o da.
Sözlerim her konuştuğumda öldürürmüş karşımdakileri. E içim çürümüş bir kere. Sevmemeniz normal o yüzden beni. Kaçar adımdı zaten hep gidişleriniz ardınıza bakmadan.
Elleriniz burunlarınızı tıkarken sağırlaşmadı mı sanki kulaklarınız!
Acı biber sürülmemiş çocukluğumun ağzı süt kokarken susmayı öğrettiler bana. Şu sıralar biliyorum çok kokuyorum. Bu annemin değil sizin suçunuz ama. Yıkanmadan, aromalı parfümlerinize bulanmadan çıkmadınız ki karşıma. Susmak için sakız çiğnemek istedim,ta ki ağzınızda köşe başı namus işçilerine attığınız iftiraların gevişlendiğini görene dek.
Siz koktuğunuz sürece kokumu bulaştırmam ki üzerinize.
Kokum kadar konuşur, kokunuz kadar da susarım elbet...
Tek bir nefeslik kokuya hasretim.
Kokumu duyan var mı?
Dilinde annemin kızlık soyadı,
bir türkü tutturamadan saldı beni aranıza.
Anlatacağım hikayeler hiç tereddütsüz hiçbirinize değmeyecek. Ne topraktan ne geldi ne de toprağa geri dönecek. Çıktığı yere yeniden gömülecek imamsız,kefensiz. Hiçbirisi de birer sır değil zaten. Ama öyle ulu orta, dilden dile, kulaktan kulağa, Hacer hanımdan bakkal Rasim efendiye kadar da çemkirmeyecek. Seninle berim aramda, bu dört bir yanı kapalı yazı haznesinde çürüyüp kokacak.
Tıkamadıysan burnunu oku yazacaklarımı!
Yoksa sindirmem üzerime bir insansızlık daha!
Morg alfabesinin kokusu bir kere sinmiş üzerime. Hamamda kırklansam en hafif meşrefinin ellerinde acı acı,ne fayda. Çıkmaz ki kokusu da üzerimden. Bir de üstüne mecbur kaldım mı alnıma damgalanmış o leş lekesiyle yaşlanmaya.
Derdim büyük, dermanımsa bir damla bal,kraliçenin ağzındansa o da.
Sözlerim her konuştuğumda öldürürmüş karşımdakileri. E içim çürümüş bir kere. Sevmemeniz normal o yüzden beni. Kaçar adımdı zaten hep gidişleriniz ardınıza bakmadan.
Elleriniz burunlarınızı tıkarken sağırlaşmadı mı sanki kulaklarınız!
Acı biber sürülmemiş çocukluğumun ağzı süt kokarken susmayı öğrettiler bana. Şu sıralar biliyorum çok kokuyorum. Bu annemin değil sizin suçunuz ama. Yıkanmadan, aromalı parfümlerinize bulanmadan çıkmadınız ki karşıma. Susmak için sakız çiğnemek istedim,ta ki ağzınızda köşe başı namus işçilerine attığınız iftiraların gevişlendiğini görene dek.
Siz koktuğunuz sürece kokumu bulaştırmam ki üzerinize.
Kokum kadar konuşur, kokunuz kadar da susarım elbet...
Tek bir nefeslik kokuya hasretim.
Kokumu duyan var mı?