Tipo baskıda, resimleri
basmak için kullanılan asitle kabartma hâline getirilmiş levhalar. Bugünkü klişe tekniği geliştirilmeden
evvel, baskısı yapılacak resimler, sert ve düzgün ağaç parçaları üzerine elle oyulurdu (hâkkedilirdi).
İlk metal klişe, 1825te Jojeph Nicèphore Niepce tarafından kurşun bir levha üzerine bakır bir levhanın
kabartma yapılması şeklinde gerçekleştirildi. 1850de Firmin Gillot, çinko levha üzerinde, resimlerin
klişesini çizgilerle çıkardı. Noktalarla klişe çıkarma tekniğini, 1880de de Stephen Henry Horgan buldu;
1885te Frederick Ives geliştirdi.
Çizgili klişe elde etmek için 0,16 cm kalınlığında düzgün bir çinko levha, ışığa duyarlı albümin ve
amonyum bikromat karışımı ile kaplanır. Bu levha, baskısı istenen resmin negatifi ile üst üste konup
kuvvetli bir ark lambası ile aydınlatılır. Böylece resmin pozitifi, ara işlemlerden sonra, aside dayanıklı
bir halde çinko üzerine geçirilmiş olur. Daha sonra nitrik asit banyosuna sokularak, levha üzerindeki
boşluklar, asit tarafından aşındırılır. Yine bâzı ara işlemlerle son şekli verilen klişe, tahta bloklar
üzerinde monte edilir.
Çizgili klişe ile renklerin ton farkı belirtilemez. Bunun için noktalı klişe tekniğine ihtiyaç vardır. Bu
teknikte ufacık noktaların sık veya seyrek olması, göz aldanması sebebiyle, değişik renk tonlarının
görülmesine yol açar. Bu metod da çizgili klişe metoduna benzemekle beraber, ayrıca bir noktalı klişe
ekranı kullanılır. Önce resmin noktalı bir negatifi elde edilir. Sonra nokta değerleri, madenî levha (çoğu
zaman bakır) üzerine geçirilir. Demir perklond ile sabitleştirme yapılır. Ara işlemlerden sonra klişe yine
tahta bloklar üzerine monte edilir.
basmak için kullanılan asitle kabartma hâline getirilmiş levhalar. Bugünkü klişe tekniği geliştirilmeden
evvel, baskısı yapılacak resimler, sert ve düzgün ağaç parçaları üzerine elle oyulurdu (hâkkedilirdi).
İlk metal klişe, 1825te Jojeph Nicèphore Niepce tarafından kurşun bir levha üzerine bakır bir levhanın
kabartma yapılması şeklinde gerçekleştirildi. 1850de Firmin Gillot, çinko levha üzerinde, resimlerin
klişesini çizgilerle çıkardı. Noktalarla klişe çıkarma tekniğini, 1880de de Stephen Henry Horgan buldu;
1885te Frederick Ives geliştirdi.
Çizgili klişe elde etmek için 0,16 cm kalınlığında düzgün bir çinko levha, ışığa duyarlı albümin ve
amonyum bikromat karışımı ile kaplanır. Bu levha, baskısı istenen resmin negatifi ile üst üste konup
kuvvetli bir ark lambası ile aydınlatılır. Böylece resmin pozitifi, ara işlemlerden sonra, aside dayanıklı
bir halde çinko üzerine geçirilmiş olur. Daha sonra nitrik asit banyosuna sokularak, levha üzerindeki
boşluklar, asit tarafından aşındırılır. Yine bâzı ara işlemlerle son şekli verilen klişe, tahta bloklar
üzerinde monte edilir.
Çizgili klişe ile renklerin ton farkı belirtilemez. Bunun için noktalı klişe tekniğine ihtiyaç vardır. Bu
teknikte ufacık noktaların sık veya seyrek olması, göz aldanması sebebiyle, değişik renk tonlarının
görülmesine yol açar. Bu metod da çizgili klişe metoduna benzemekle beraber, ayrıca bir noktalı klişe
ekranı kullanılır. Önce resmin noktalı bir negatifi elde edilir. Sonra nokta değerleri, madenî levha (çoğu
zaman bakır) üzerine geçirilir. Demir perklond ile sabitleştirme yapılır. Ara işlemlerden sonra klişe yine
tahta bloklar üzerine monte edilir.