AySe^^
Bayan Üye
Kleptomani oldukça seyrek görülen bir durumdur; bu yüzden genel bir tedavi yönteminden söz etmek olanaksızdır. Ayrıca bazı kleptomanlar henüz bilinmeyen nedenlerden ötürü tedavi edilmeleri konusunda oldukça isteksiz davranırlar.
Kısalığının sağladığı üstünlüğü yüzünden sık sık başvurulan tedavi yöntemlerinden biri davranış tedavisi kapsamına giren "örtük duyarlılaştırma" tekniğidir. Hasta hırsızlık olayını bütün ayrıntılarıyla gözünün önüne getirmeye çalışır ve daha sonra terapistin yardımlarıyla olumsuz sonuçlarını hayalinde canlandırır. Sözgelimi yakalanmak mahkemeye çıkarılmak gazetelere manşet olmak gibi… Bu arada terapist hırsızlık sonucu ailesinden ve arkadaşlarından alacağı tepkileri oldukça karamsar ve olumsuz bir tablo çizerek anlatır. Böylece çalma edimine sıkıntı ve stresin eşlik etmesi yani hastanın koşullanması sağlanır. Sonuçta hastada hırsızlığa karşı bir nefret uyanır; böylece bir daha hırsızlık yapmaz. Eğer bu yöntem işe yaramazsa psikiyatri uzmanlarının önereceği başka yollar denenmelidir.
Kleptomani genelde nedensiz yere çalmaktır. Başka bazı durumlarda ve streslerde de hırsızlık için geçici dürtüler oluşabilir ama bunlar kleptomani değildir. Küçük çocuklar sık sık hırsızlık yaparlar bunun nedeni hem bir şeyler elde etmektir hem de "benim" ve "benim olmayan" kavramlarının tam olarak oluşmayışıdır. Çocuklarda ahlak duygusu on yaşından önce pek gelişmiş olmaz. On yaşını geçen çocukların hırsızlık yapmalarının nedenlerinden biri de sahip olma isteklerini bastıramayışlarıdır.
Ergenlik çağnıdakiler ise başkaldırı arkadaşlara gösteri ya da arkadaşların baskısı gibi nedenlerle hırsızlık yapabilirler. Orta yaşlılıkta geçirilen depresyon da hırsızlığa yol açabilir. Aslında bu durumdaki hırsızlık bir tür yardım ve ilgi istemedir. Bunların hiçbiri gerçek kleptomani değildir ve tedavileri eğer gerekiyorsa farklı biçimde yapılmalıdır.
Kısalığının sağladığı üstünlüğü yüzünden sık sık başvurulan tedavi yöntemlerinden biri davranış tedavisi kapsamına giren "örtük duyarlılaştırma" tekniğidir. Hasta hırsızlık olayını bütün ayrıntılarıyla gözünün önüne getirmeye çalışır ve daha sonra terapistin yardımlarıyla olumsuz sonuçlarını hayalinde canlandırır. Sözgelimi yakalanmak mahkemeye çıkarılmak gazetelere manşet olmak gibi… Bu arada terapist hırsızlık sonucu ailesinden ve arkadaşlarından alacağı tepkileri oldukça karamsar ve olumsuz bir tablo çizerek anlatır. Böylece çalma edimine sıkıntı ve stresin eşlik etmesi yani hastanın koşullanması sağlanır. Sonuçta hastada hırsızlığa karşı bir nefret uyanır; böylece bir daha hırsızlık yapmaz. Eğer bu yöntem işe yaramazsa psikiyatri uzmanlarının önereceği başka yollar denenmelidir.
Kleptomani genelde nedensiz yere çalmaktır. Başka bazı durumlarda ve streslerde de hırsızlık için geçici dürtüler oluşabilir ama bunlar kleptomani değildir. Küçük çocuklar sık sık hırsızlık yaparlar bunun nedeni hem bir şeyler elde etmektir hem de "benim" ve "benim olmayan" kavramlarının tam olarak oluşmayışıdır. Çocuklarda ahlak duygusu on yaşından önce pek gelişmiş olmaz. On yaşını geçen çocukların hırsızlık yapmalarının nedenlerinden biri de sahip olma isteklerini bastıramayışlarıdır.
Ergenlik çağnıdakiler ise başkaldırı arkadaşlara gösteri ya da arkadaşların baskısı gibi nedenlerle hırsızlık yapabilirler. Orta yaşlılıkta geçirilen depresyon da hırsızlığa yol açabilir. Aslında bu durumdaki hırsızlık bir tür yardım ve ilgi istemedir. Bunların hiçbiri gerçek kleptomani değildir ve tedavileri eğer gerekiyorsa farklı biçimde yapılmalıdır.