Biraz üzgün..
Biraz ağlamaklı şimdi bu sözcükler..
Oysa ne büyük heycanla yazıyordum önceden seni. Nasıl gülüyordu bu sözcükler sırf seni yazdığı için.
Benim gibi sözcüklerde üzgün şimdi.
Sözcüklerde ağlıyor.
Kimin hakkı vardı bu kadar üzmeye ?
Ben hakediyormuydum bu kadar üzüntüyü ?
Kimse sevinç dururken üzüntüyü hak etmez. Kimse kimsenin gözünden akan yaşa değmezmiş bunu anladım. Gözümden akan tek damla yaşın bile değeri yok. Kimse için ağlanmaz. Kimse için üzülmeye değmezmiş.
Zamanla herkes kimseleşirmiş. Bir zamanlar herkesten farklı olan biri artık kimseden bile yabancı bana. Ondan vazgeçebileceğim aklıma bile gelmezdi. O vazgeçilmezdi. O yaşanmalıydı. Ama yaşanması gereken bir şey kalmamıştı ortada. Belki de vazgeçmemin nedeni buydu. Pes ettim artık.
Yoruldum..
Herşeyden , herkesten yoruldum.
Sevgimin peşinde koşmaktan , Sevgimi savunmaktan bıktım.
Hala seviyorum belki ama hiçbir önemi olmadığınıda biliyorum.
Belki de bu yüzden sevgi diyorlar bu iğrenç şeyin adına.
İnsanlar kimseleştiği gibi , aşkta iğrençleşiyor zamanla. Çünkü aşk denen bir şey kalmııyor ortada.
Sevginin sadece çift taraflı olmayacağını savunanlardanım. Ama onuda savunamıyorum artık.
Gurur..
İnsan gururu , şerefi için yaşar.
O zaman niye aşkta gurur olmaz ?
Niye ben gururumu hiçe saydım bu saonu olmayan saçmalık uğruna ?
Üzülmek için mi ?
Bu yüzden yapmış olamam. Daha o kadar saf aşık olduğumu düşünmüyorum.
Ben ona aşığım , o bir başkasına..
Bu hiçte adil değil.
Ben onu düşünerek uyuyorum her gece.
O bir başkasını..
Kendimden nefret ediyorum.
Hala onu sevdiğim için.
Onu aklımdan çıkaramadığım için sevmiyorum kendimi.
Ona karşı hissettiğim sevgiden başka bir duygu yok.
O gözümün içine baka baka başkasını sevdiğini söyleyebilir. Ben ise onu sevdiğimi bile söyleyemem.
O şimdi bir başkasını düşünüyor biliyorum.
Ona göre beni ilgilendirmez.
Gitmeliyim başından.
Vazgeçtim.
Senden değil , kendimden.
Senin için kendi sevgimden vazgeçtim.
Başından gitmeliyim ya..
Gidiyorum işte !
Umarım mutlu olursun.
Sevgimden vazgeçtim..
Kendimden vazgeçtim.
Keşke senden vazgeçebilseydim.
Üzgünüm ..
Yapamadım..
Neyse.
Gittim işte !
Gittiğim gibi de bittim !
Teşekkürler..
Sana ve ''ona''
Biraz ağlamaklı şimdi bu sözcükler..
Oysa ne büyük heycanla yazıyordum önceden seni. Nasıl gülüyordu bu sözcükler sırf seni yazdığı için.
Benim gibi sözcüklerde üzgün şimdi.
Sözcüklerde ağlıyor.
Kimin hakkı vardı bu kadar üzmeye ?
Ben hakediyormuydum bu kadar üzüntüyü ?
Kimse sevinç dururken üzüntüyü hak etmez. Kimse kimsenin gözünden akan yaşa değmezmiş bunu anladım. Gözümden akan tek damla yaşın bile değeri yok. Kimse için ağlanmaz. Kimse için üzülmeye değmezmiş.
Zamanla herkes kimseleşirmiş. Bir zamanlar herkesten farklı olan biri artık kimseden bile yabancı bana. Ondan vazgeçebileceğim aklıma bile gelmezdi. O vazgeçilmezdi. O yaşanmalıydı. Ama yaşanması gereken bir şey kalmamıştı ortada. Belki de vazgeçmemin nedeni buydu. Pes ettim artık.
Yoruldum..
Herşeyden , herkesten yoruldum.
Sevgimin peşinde koşmaktan , Sevgimi savunmaktan bıktım.
Hala seviyorum belki ama hiçbir önemi olmadığınıda biliyorum.
Belki de bu yüzden sevgi diyorlar bu iğrenç şeyin adına.
İnsanlar kimseleştiği gibi , aşkta iğrençleşiyor zamanla. Çünkü aşk denen bir şey kalmııyor ortada.
Sevginin sadece çift taraflı olmayacağını savunanlardanım. Ama onuda savunamıyorum artık.
Gurur..
İnsan gururu , şerefi için yaşar.
O zaman niye aşkta gurur olmaz ?
Niye ben gururumu hiçe saydım bu saonu olmayan saçmalık uğruna ?
Üzülmek için mi ?
Bu yüzden yapmış olamam. Daha o kadar saf aşık olduğumu düşünmüyorum.
Ben ona aşığım , o bir başkasına..
Bu hiçte adil değil.
Ben onu düşünerek uyuyorum her gece.
O bir başkasını..
Kendimden nefret ediyorum.
Hala onu sevdiğim için.
Onu aklımdan çıkaramadığım için sevmiyorum kendimi.
Ona karşı hissettiğim sevgiden başka bir duygu yok.
O gözümün içine baka baka başkasını sevdiğini söyleyebilir. Ben ise onu sevdiğimi bile söyleyemem.
O şimdi bir başkasını düşünüyor biliyorum.
Ona göre beni ilgilendirmez.
Gitmeliyim başından.
Vazgeçtim.
Senden değil , kendimden.
Senin için kendi sevgimden vazgeçtim.
Başından gitmeliyim ya..
Gidiyorum işte !
Umarım mutlu olursun.
Sevgimden vazgeçtim..
Kendimden vazgeçtim.
Keşke senden vazgeçebilseydim.
Üzgünüm ..
Yapamadım..
Neyse.
Gittim işte !
Gittiğim gibi de bittim !
Teşekkürler..
Sana ve ''ona''
