Derler ki "hayat acımasız kader kötü adaletsiz bir dünyadayız. " Küçükken ne düşünürdüm bilemem ama inanmış mıyımdır bunlara? Belki. Neredeyse çoğu çocuk bu lafları duyarak büyüyor ve benimsiyor. Sonra onlarda kendi çocuklarına öğretiyor. Böylec kısır döngü gibi sürüyor bu.
Kim adaLetsiz?Dünya mı?İnsan mı? Kim Adaletsiz? Dünya mı? İnsan mı?
Bazen bu çarkın dişlilerinden biri duruyor ve bu kendisine öğretilenleri düşünüyor ya da başkasıyla bu öğretilenleri konuşuyor. "Yav neden bu hayat acımasız? Neden dünya adaletsiz? " diye sorunca işte o zaman herkes gerçeğe bir adım atar. Adaletsiz olan insandır dünya ya da başka biri değil. Kimi Yüce Allah(c. c) suç atar "kaderim kötü" diye kimi aslında gene Yüce Allah(c. c)a suç atar dünya adaletsiz diye. Oysa o en adaletli en merhametli varlıktır. Yaratıcımızdır.
Yakınının öldürülmesi dünya adaletsizliği ya da kötü kader midir yoksa insanın adaletsizliği midir? İnsan doğanın dünyanın bir parçası olabilir ama bu kader dünyayı bağlamaz. İnsan içinde iyi ve kötü ile yaratılmış akıl ve irade verilmiş ama buna ilaveten nefis verilmiş Allah(c. c) ın yarattığı bir canlıdır. Seçim bize ait Allah bize ne istersek onu verir. Dünya hayatını isteyene dünya nimetleri ahiret isteyene ahiret nimetleri. İkisinden birini seçersin ve ona göre hareket edersin. Sana istediğini verdi diye Yüce Allah(c. c)a kızamazsın. İnsanın adaletsizliği de açgözlülüğünden egoistliğinden ve bencilliğinden gelir. Sonra herkes "kader kötü hayat acımasız" diye yaptığını mazur gösterecek bahaneler sunmaya çalışır. Binlerce yıldır egolarımızı tatmin etmek için insanları hor gördük küçümsedik böbürlenip büyüklendik. Çaldık çırptık ve adam öldürdük. Sonra da buna "kader" dedik. İnsanın kaderinde adam öldürmek yoktur hırsızlık ta yoktur. Kötü kader hiç yoktur. Ne yapıyorsak biz kendimize yapıyoruz. Kendimize acı çektiriyoruz kendimizi yakıyoruz ve sonra sorumluluktan ve sonuçlarından kaçmak için ya bahaneler uyduruyoruz ya yaptığımızı haklı buluyoruz ya da Yaratıcımızı yok sayıyoruz.
Ben ruhani temizlikten yanayım. Kibirimizden arınalım nefsimizi kontrol edelim ve sürekli şükür edelim. Ruhunu temizleyip kalbini Yüce Allah(c. c)`a açan kim geri kalan ömründe huzursuz mutsuz olur? Kim bir daha "hayat kötü acımasız" der? Kimse... İnsan dünyanın geçici olduğunu ve bu hayatın bir sınav hayatı olduğunu aklında çıkarmazsa belki o zaman herşeyin daha kolay farkına varıcak.
Siz ne dersiniz?
Kim adaLetsiz?Dünya mı?İnsan mı? Kim Adaletsiz? Dünya mı? İnsan mı?
Bazen bu çarkın dişlilerinden biri duruyor ve bu kendisine öğretilenleri düşünüyor ya da başkasıyla bu öğretilenleri konuşuyor. "Yav neden bu hayat acımasız? Neden dünya adaletsiz? " diye sorunca işte o zaman herkes gerçeğe bir adım atar. Adaletsiz olan insandır dünya ya da başka biri değil. Kimi Yüce Allah(c. c) suç atar "kaderim kötü" diye kimi aslında gene Yüce Allah(c. c)a suç atar dünya adaletsiz diye. Oysa o en adaletli en merhametli varlıktır. Yaratıcımızdır.
Yakınının öldürülmesi dünya adaletsizliği ya da kötü kader midir yoksa insanın adaletsizliği midir? İnsan doğanın dünyanın bir parçası olabilir ama bu kader dünyayı bağlamaz. İnsan içinde iyi ve kötü ile yaratılmış akıl ve irade verilmiş ama buna ilaveten nefis verilmiş Allah(c. c) ın yarattığı bir canlıdır. Seçim bize ait Allah bize ne istersek onu verir. Dünya hayatını isteyene dünya nimetleri ahiret isteyene ahiret nimetleri. İkisinden birini seçersin ve ona göre hareket edersin. Sana istediğini verdi diye Yüce Allah(c. c)a kızamazsın. İnsanın adaletsizliği de açgözlülüğünden egoistliğinden ve bencilliğinden gelir. Sonra herkes "kader kötü hayat acımasız" diye yaptığını mazur gösterecek bahaneler sunmaya çalışır. Binlerce yıldır egolarımızı tatmin etmek için insanları hor gördük küçümsedik böbürlenip büyüklendik. Çaldık çırptık ve adam öldürdük. Sonra da buna "kader" dedik. İnsanın kaderinde adam öldürmek yoktur hırsızlık ta yoktur. Kötü kader hiç yoktur. Ne yapıyorsak biz kendimize yapıyoruz. Kendimize acı çektiriyoruz kendimizi yakıyoruz ve sonra sorumluluktan ve sonuçlarından kaçmak için ya bahaneler uyduruyoruz ya yaptığımızı haklı buluyoruz ya da Yaratıcımızı yok sayıyoruz.
Ben ruhani temizlikten yanayım. Kibirimizden arınalım nefsimizi kontrol edelim ve sürekli şükür edelim. Ruhunu temizleyip kalbini Yüce Allah(c. c)`a açan kim geri kalan ömründe huzursuz mutsuz olur? Kim bir daha "hayat kötü acımasız" der? Kimse... İnsan dünyanın geçici olduğunu ve bu hayatın bir sınav hayatı olduğunu aklında çıkarmazsa belki o zaman herşeyin daha kolay farkına varıcak.
Siz ne dersiniz?