Eski Osmanlı evlerinde ve yörük çadırlarında çok kullanılan sedir, divan veya yerlere serilen renkli
ve nakışlı yün dokuma. Kilim, eski çağlardan beri bilinen Orta Asya, İran, Anadolu ve Kafkasyada
hayvancılıkla geçinen göçebelerin yapıp, kullandıkları bir eşyâdır. Kilim, günümüzde de evlerde halı
yerine veya erzak çuvalı, heybe veya otel, büro gibi yerlerde dekoratif (süs) olarak duvarlarda
kullanılmaktadır.
Kilim, ıstar denilen tezgahlarda umumiyetle kadınlar tarafından dokunur. Bu tezgahlar dik veya eğik
olarak yerleştirilir. Arış ve argaç denilen, dikey ve yatay iplik atkıların meydana getirdiği kasnak
üzerinde, motiften motife geçilerek dokunur. Yün olan bu iplikler, bitki köklerinin ve yapraklarının
kaynatılmasıyla elde edilen boya ile boyanır. Arzu edilen nakışlar kilim tezgahta iken, atkı ve çözgü
iplikleriyle meydana getirilir. Meydana gelen desenler, kilimin arkasında ters olarak görülür. Motifler,
halı ve çinide, mermer ve tahta oymacılığında kullanılanın aynıdır. Ayrıca, köşeli ve geometrik
karakterli olurlar.
Yurdumuzda, en güzel kilimler Gaziantep, Sivas, Kayseri, Malatya, Konya, Afyon, Manisa, Niğde ve
Antalya, Van ve Bitlis sandıklı ve kuşlu, Dirişin aşiretinin yedi dağ çiçeği adlı kilimleri pek
meşhurdur. Halı kadar tanınmış Anadolu kilimleri vardır ve bunlar dokunduğu köyün (Emirdağ, Eşme,
Dazkırı gibi) isimleriyle veya motiflerinin (yollu, çubuklu, ibrik, aynalı, bindallı gibi) isimleriyle ün
kazanmıştır.
Son zamanlarda Avrupalıların Türk kilimine karşı alâka duyması, yurdumuzda kilimciliğin hızlanmasına
yol açmıştır. Devlet, Bursa ve çevresindeki yörelerde kilim tezgahları açmıştır. Umurbeydeki deneme
mektebinde dokunan kilimlerde, oldukça başarı sağlanmaktadır.
ve nakışlı yün dokuma. Kilim, eski çağlardan beri bilinen Orta Asya, İran, Anadolu ve Kafkasyada
hayvancılıkla geçinen göçebelerin yapıp, kullandıkları bir eşyâdır. Kilim, günümüzde de evlerde halı
yerine veya erzak çuvalı, heybe veya otel, büro gibi yerlerde dekoratif (süs) olarak duvarlarda
kullanılmaktadır.
Kilim, ıstar denilen tezgahlarda umumiyetle kadınlar tarafından dokunur. Bu tezgahlar dik veya eğik
olarak yerleştirilir. Arış ve argaç denilen, dikey ve yatay iplik atkıların meydana getirdiği kasnak
üzerinde, motiften motife geçilerek dokunur. Yün olan bu iplikler, bitki köklerinin ve yapraklarının
kaynatılmasıyla elde edilen boya ile boyanır. Arzu edilen nakışlar kilim tezgahta iken, atkı ve çözgü
iplikleriyle meydana getirilir. Meydana gelen desenler, kilimin arkasında ters olarak görülür. Motifler,
halı ve çinide, mermer ve tahta oymacılığında kullanılanın aynıdır. Ayrıca, köşeli ve geometrik
karakterli olurlar.
Yurdumuzda, en güzel kilimler Gaziantep, Sivas, Kayseri, Malatya, Konya, Afyon, Manisa, Niğde ve
Antalya, Van ve Bitlis sandıklı ve kuşlu, Dirişin aşiretinin yedi dağ çiçeği adlı kilimleri pek
meşhurdur. Halı kadar tanınmış Anadolu kilimleri vardır ve bunlar dokunduğu köyün (Emirdağ, Eşme,
Dazkırı gibi) isimleriyle veya motiflerinin (yollu, çubuklu, ibrik, aynalı, bindallı gibi) isimleriyle ün
kazanmıştır.
Son zamanlarda Avrupalıların Türk kilimine karşı alâka duyması, yurdumuzda kilimciliğin hızlanmasına
yol açmıştır. Devlet, Bursa ve çevresindeki yörelerde kilim tezgahları açmıştır. Umurbeydeki deneme
mektebinde dokunan kilimlerde, oldukça başarı sağlanmaktadır.