nones
Bayan Üye
Insanlar hayata yeniden baslamak istiyor ve daha güzel, kendileriyle barisik bir hayat yasamak istiyorlarsa öncelikli olarak kendilerini tanimalari gerekir.
Mutlaka çevremizdeki insanlarin bizim hakkimizda bazi düsünceleri vardir. Bunlarin bazisini bizimle paylasmis bazisi ise kendi içlerinde saklidir. Bazilarimizin lakaplari vardir. Buna karsin birçogumuz hakkimizdaki düsüncelerin dogru olmadigini düsünürüz. Fakat ya bu sekilde düsünmeleri hosumuza gittigi için yada bunu degistirmeye gücümüz yetmedigi için hakkimizdaki düsünceleri kabullenmek zorunda kaliriz.
Insanlar bazen olduklari gibi taninmak yerine olmak istedikleri gibi taninmayi tercih edebilirler. Bu da onlarin bir ömür boyunca rol yapmalarini gerektirir. Kendileri gibi davrandiklari taktirde tepki çekerler, çünkü çevresindekiler onu olmak istedigi haliyle taniyorlardir.
Bunlari bir kenara birakin. Ne düsünüyor, ne hissediyor, ne amaçliyor ve ne için yasiyorsaniz o sekilde hareket edin. Kendiniz olun! Baskasini oynamak, kendiniz olmak istediginizde ve olamadiginizda size aci verir. Olmak istediginiz gibi özellikleriniz yoksa onlari edinmeye çalisin, fakat onlara sahip olamiyorsaniz kendinizi kandirmayin. Mutluluk kendiniz olmaktan ve kendi hayatinizi yasamaktan geçer. Baskasinin rolünü oynayarak bir ömrü heba etmenin bir anlami yoktur.
Aysegül B. küçük yaslardan itibaren ailesinde soguk kanli ve acimasiz olarak bilinirdi. Ailece televizyon seyrettiklerinde yada gerçek olaylarla karsilastiklarinda Aysegül, herkesin agladigi ortamlarda tepki vermiyor, bazen de çevresindeki bu tutumlarindan ötürü asagiliyor onlara gülüyordu. Bu sekilde davranarak güçlü oldugunu hissettirmeye çalisiyordu. Gerçekten de çevresindekiler sogukkanliligi hakkinda Aysegül’ü övüyor, bazen “Sende hiç vicdan yok mu? Kadin orda agliyor, sen burada gülüyorsun!” deseler dahi onun bu tutumunu destekleyen tavirlar sergiliyorlardi.
Aysegül’de bu sekilde taninmaktan memnundu. Fakat zamanla gerçekten sogukkanli ya da acimasiz olmadigini anladi. Gördügü aci verici durumlarda içi sizlamaya basliyor, gözleri doluyor, fakat acimasizi oynamak zorunda gibi hissediyordu kendini. Duygularini saklamak zor gelmeye baslamisti. Üstüne üstlük insanlar onun duygusuz olduguna öyle kanaat getirmislerdi ki, Aysegül’e alinmayacagini düsünerek çok sert sözler söylüyorlardi. Halbuki Aysegül çok hassas bir yapisi oldugunu anlamisti, fakat geri dönemiyordu.
Olmadigi gibi davranmak Aysegül’e aci verdiginde kendisinin de aglayabildigini, üzüldügünü göstermeye basladi. Çevresi saskinlik döneminden sonra Aysegül’ü oldugu gibi kabul etmeye basladi. Aslinda onun ne kadar hassas oldugunu fark edip, sözlerine ve davranislarina dikkat ettiler.
Aysegül kendisi oldugunda mutlulugu yakaladi. Rol yapmayi biraktiginda insanlar onu yargilamadilar. Onu sevenler onu oldugu gibi kabul etmeye devam ettiler.
Her insanin aslinda insanlarin bildiginden farkli yanlari vardir. Önemli ve ahlaki olani insanin kendisini mutlu ve dogal hissettigi anda nasil davrandigidir. Bir insan yalniz basina ne hissediyorsa, toplum içinde de öyle hissettiginde mutlulugu yakalayabilir. Aksi taktirde kisilik çatismasi yasayarak, asil kendi ve rolünü oynadigi kendi arasinda gel-git ler yasar.
Önemli olan insanlarin sizi ideal biri olarak sevmeleri degil, sizi oldugunuz gibi sevmeleridir.
alıntı
Mutlaka çevremizdeki insanlarin bizim hakkimizda bazi düsünceleri vardir. Bunlarin bazisini bizimle paylasmis bazisi ise kendi içlerinde saklidir. Bazilarimizin lakaplari vardir. Buna karsin birçogumuz hakkimizdaki düsüncelerin dogru olmadigini düsünürüz. Fakat ya bu sekilde düsünmeleri hosumuza gittigi için yada bunu degistirmeye gücümüz yetmedigi için hakkimizdaki düsünceleri kabullenmek zorunda kaliriz.
Insanlar bazen olduklari gibi taninmak yerine olmak istedikleri gibi taninmayi tercih edebilirler. Bu da onlarin bir ömür boyunca rol yapmalarini gerektirir. Kendileri gibi davrandiklari taktirde tepki çekerler, çünkü çevresindekiler onu olmak istedigi haliyle taniyorlardir.
Bunlari bir kenara birakin. Ne düsünüyor, ne hissediyor, ne amaçliyor ve ne için yasiyorsaniz o sekilde hareket edin. Kendiniz olun! Baskasini oynamak, kendiniz olmak istediginizde ve olamadiginizda size aci verir. Olmak istediginiz gibi özellikleriniz yoksa onlari edinmeye çalisin, fakat onlara sahip olamiyorsaniz kendinizi kandirmayin. Mutluluk kendiniz olmaktan ve kendi hayatinizi yasamaktan geçer. Baskasinin rolünü oynayarak bir ömrü heba etmenin bir anlami yoktur.
Aysegül B. küçük yaslardan itibaren ailesinde soguk kanli ve acimasiz olarak bilinirdi. Ailece televizyon seyrettiklerinde yada gerçek olaylarla karsilastiklarinda Aysegül, herkesin agladigi ortamlarda tepki vermiyor, bazen de çevresindeki bu tutumlarindan ötürü asagiliyor onlara gülüyordu. Bu sekilde davranarak güçlü oldugunu hissettirmeye çalisiyordu. Gerçekten de çevresindekiler sogukkanliligi hakkinda Aysegül’ü övüyor, bazen “Sende hiç vicdan yok mu? Kadin orda agliyor, sen burada gülüyorsun!” deseler dahi onun bu tutumunu destekleyen tavirlar sergiliyorlardi.
Aysegül’de bu sekilde taninmaktan memnundu. Fakat zamanla gerçekten sogukkanli ya da acimasiz olmadigini anladi. Gördügü aci verici durumlarda içi sizlamaya basliyor, gözleri doluyor, fakat acimasizi oynamak zorunda gibi hissediyordu kendini. Duygularini saklamak zor gelmeye baslamisti. Üstüne üstlük insanlar onun duygusuz olduguna öyle kanaat getirmislerdi ki, Aysegül’e alinmayacagini düsünerek çok sert sözler söylüyorlardi. Halbuki Aysegül çok hassas bir yapisi oldugunu anlamisti, fakat geri dönemiyordu.
Olmadigi gibi davranmak Aysegül’e aci verdiginde kendisinin de aglayabildigini, üzüldügünü göstermeye basladi. Çevresi saskinlik döneminden sonra Aysegül’ü oldugu gibi kabul etmeye basladi. Aslinda onun ne kadar hassas oldugunu fark edip, sözlerine ve davranislarina dikkat ettiler.
Aysegül kendisi oldugunda mutlulugu yakaladi. Rol yapmayi biraktiginda insanlar onu yargilamadilar. Onu sevenler onu oldugu gibi kabul etmeye devam ettiler.
Her insanin aslinda insanlarin bildiginden farkli yanlari vardir. Önemli ve ahlaki olani insanin kendisini mutlu ve dogal hissettigi anda nasil davrandigidir. Bir insan yalniz basina ne hissediyorsa, toplum içinde de öyle hissettiginde mutlulugu yakalayabilir. Aksi taktirde kisilik çatismasi yasayarak, asil kendi ve rolünü oynadigi kendi arasinda gel-git ler yasar.
Önemli olan insanlarin sizi ideal biri olarak sevmeleri degil, sizi oldugunuz gibi sevmeleridir.
alıntı