Kendine İnancı Olan İçin İmkansız Diye Birşey Yoktur
Özgürlüğe koşan kadın Pembiye 6 Ocak 2008
O Batman’ın bir köyünde 20 kardeşten biri olarak doğmuş ilkokulu bitirdikten sonra 14’ünde bir gardiyanla evlendirilmiş bir kadın. Evliliğinin ilk ayında kocasından dayak yemeye başlamış kayınpederinin sürekli tacizine uğramış kendi ailesi tarafından reddedilmiş bir kadın. Arka arkaya yedi çocuk doğurmuş birini 14 günlükken kaybetmiş herkes tarafından terk edildiğinde sesini duyurmak için beş kere intihara teşebbüs etmiş bir kadın.
Pembiye Beğer (32) bugün Batman Beşiri Öğretmen Evi’nde çalışıyor lise ikinci sınıf sınavlarına hazırlanıyor resim yapıyor “altın hayallerini” büyük defterlere yazıyor konuşuyor konuşuyor durmadan özgürlükten söz ediyor. BBC onun hayatıyla ilgili çektiği belgeseli şubat ayında yayınlamayı planlıyor. Açtığı ikinci resim sergisinde Batman Valisi’nin eşiyle birlikte poz veriyor. Hayata en dipten başlamış bu kadın şimdi yaptığı resimlerde kendini dev bir ağacın tepesinde gökyüzüne bakarak çiziyor. İşte Pembiye’nin hikayesi.
Pembiye Batman’da Garzan Kampı Köyü’nde doğdu. Annesi babasının ikinci eşiydi. Beşirili gardiyan M. Ş. D. ile evlendiğinde 14 yaşındaydı. Aslında gardiyan Pembiye’yle evlenmek istememişti. Zaten evliliğinin ilk ayında dayak yemeye başladı ondan. İki görümcesi kayınvalidesi ve kayınpederiyle aynı evde yaşıyorlardı. Pembiye evde hapisti. Yaşı küçüktü ama hiçbir zaman boyun eğen biri olmamıştı. Neden beni eve kapatıyorsunuz diye sormaktan çekinmedi. Sen gelinsin ayıptır
çıkma dışarıya
dediler. 16 yaşında ilk çocuğunu doğurdu. Bu da evdeki hapishane için yeni bir bahaneydi: Otur
çocuk bak!
Kocası sabahları 12 kilometre ötedeki Batman Kapalı Cezaevi’ndeki işine gidiyor
akşam döndüğünde annesiyle kızkardeşlerinden Pembiye ile ilgili rapor alıyordu önce. Sonra karısını odaya kilitleyip bir de onun ifadesini alıyordu. Bahane hazırdı: Anneme
ablalarıma terbiyesizlik ettin! Sonra da dünyanın dayağını atıyordu. Tekmeyle
yumrukla
sopayla. Çoğu zaman çocukların gözlerinin önünde.
Pembiye arka arkaya çocuk doğurur
dayak yer ve evde hapis yaşarken
bir de kayınpederiyle uğraşmak zorundaydı. Kayınpeder
yanından hiç ayrılmıyordu. “Bu iki keçiyi senin için aldım
canım sana kurban olsun” diyordu. Çocuklar bile zamanla anladılar olup biteni. Dedeleri Pembiye’nin yanına geldikçe gülüyorlardı. Pembiye de sinirinden eline ne geçerse duvarlara fırlatıyordu. Bir kere babasına anlattı derdini
o umursamadı “baksın
ne olacak!” dedi. Kocasının umurunda değildi
hayatında zaten Batman’da oturan başka bir kadın vardı.