endLesS
Webmaster
Kendimizi Tenkid
Kendimizi kontrol, sağlam seyredebilmenin, sağlam iş yapabilmenin en metin te’minatı ve en güvenilir mesnedidir. Böyle bir kontrol insanın kendi kendini gözden geçirmesi demektir. Her hamle ve her irtifa bu türlü bir kontrole dayanıyorsa, ümit verici; geçmişin muhasebesi yapılmadan gösterilen her sa’y ve gayret ise, bir hüsrân ve inkisar başlangıcıdır.
Ferdin kendi kametine, cemiyetin de kendi buudlarına göre alabildiğine girift ve komplike mes’eleleri vardır ve bunlar çok derin ve çok ciddî hesapları gerektirmektedir. Hesaplaşma çizgisinde bulunan bir ferdin, fazla inhirafları olmayacağı gibi, hesap üzerine kurulmuş ve yine hesap üzerinde işleyen bir toplumun da, çok fazla rahatsız edici yanı ve yönü bulunmayacaktır.
Geçmiş, hâle nisbeten, hâl de, geleceğe nisbeten bir hesap kitabıdır. Hatta bu nokta-i nazardan, gündüz geceye, yaz kışa, dünya öbür âleme nisbeten birer kitaptırlar. İnsan bu kitapların yüzünden nikabı kaldırıp, neşredecekleri aydınlıktan istifade ettiği nisbette, doğru görür, doğru düşünür ve başı yüceliklere erer. Bu kitaplar ve bunların ihtivâ ettikleri hesaplardan habersiz yaşayanlar ise; hüsrân görür, hüsrân düşünür ve hüsrânda boğulurlar.
Evet, bazen, kararın verileceği güne bırakılmış bir hesap, sahibi için sadece hizlan ve haybet olur. “Keşke kitabım verilmeseydi ve hesap nedir, onu bilmeseydim” inkisarı içindeki bir teessür ve nedametin, mücrime kazandıracağı hiçbir şey yoktur.
Hususî ma’nâda muhasebe, geçmişteki eksiklikleri ve noksanlıkları sezerek, geleceği yaşamaya koyulmak ve arkada bıraktığı her yanlışlığı bir trafik işareti kabul ederek yolun doğrusunu görmeye çalışmaktır. Yoksa kaderi tenkid ve Rahmet-i Sonsuz’un rahmetini ittiham ma’nâsında, hâdiselerden şikâyet ve dert yanma faidesiz bir ızdırap ve elemdir.
Milletçe, bu anlayışda bir muhasebeye ne kadar muhtacız.!
Kendimizi kontrol, sağlam seyredebilmenin, sağlam iş yapabilmenin en metin te’minatı ve en güvenilir mesnedidir. Böyle bir kontrol insanın kendi kendini gözden geçirmesi demektir. Her hamle ve her irtifa bu türlü bir kontrole dayanıyorsa, ümit verici; geçmişin muhasebesi yapılmadan gösterilen her sa’y ve gayret ise, bir hüsrân ve inkisar başlangıcıdır.
Ferdin kendi kametine, cemiyetin de kendi buudlarına göre alabildiğine girift ve komplike mes’eleleri vardır ve bunlar çok derin ve çok ciddî hesapları gerektirmektedir. Hesaplaşma çizgisinde bulunan bir ferdin, fazla inhirafları olmayacağı gibi, hesap üzerine kurulmuş ve yine hesap üzerinde işleyen bir toplumun da, çok fazla rahatsız edici yanı ve yönü bulunmayacaktır.
Geçmiş, hâle nisbeten, hâl de, geleceğe nisbeten bir hesap kitabıdır. Hatta bu nokta-i nazardan, gündüz geceye, yaz kışa, dünya öbür âleme nisbeten birer kitaptırlar. İnsan bu kitapların yüzünden nikabı kaldırıp, neşredecekleri aydınlıktan istifade ettiği nisbette, doğru görür, doğru düşünür ve başı yüceliklere erer. Bu kitaplar ve bunların ihtivâ ettikleri hesaplardan habersiz yaşayanlar ise; hüsrân görür, hüsrân düşünür ve hüsrânda boğulurlar.
Evet, bazen, kararın verileceği güne bırakılmış bir hesap, sahibi için sadece hizlan ve haybet olur. “Keşke kitabım verilmeseydi ve hesap nedir, onu bilmeseydim” inkisarı içindeki bir teessür ve nedametin, mücrime kazandıracağı hiçbir şey yoktur.
Hususî ma’nâda muhasebe, geçmişteki eksiklikleri ve noksanlıkları sezerek, geleceği yaşamaya koyulmak ve arkada bıraktığı her yanlışlığı bir trafik işareti kabul ederek yolun doğrusunu görmeye çalışmaktır. Yoksa kaderi tenkid ve Rahmet-i Sonsuz’un rahmetini ittiham ma’nâsında, hâdiselerden şikâyet ve dert yanma faidesiz bir ızdırap ve elemdir.
Milletçe, bu anlayışda bir muhasebeye ne kadar muhtacız.!