Kaybetmenin Kıyısı

Kaybetmenin Kıyısı

sen hep beni kaybetmenin kıyısında yüzerdin.
derin suları severdin, dalmayı, diplere ulaşmayı.
ben hep korkardım kaybolmandan.
ürperen her halimle, seni beklerdim güneş olup, bulut olup.

sen hep beni kaybetmenin kıyısında yüzerdin.
sahilin taşlı olurdu, ayrılık kokarken mehtabın.
ay ışığı vurduğunda toprağa duman çıkardı.
ben fener olurdum yolunu aydınlatan.

sen hep beni kaybetmenin kıyısında yüzerdin.
seni sevenler etrafını sarardı
deniz, balıklar, yosunlar, tuzlu su.
ben üşüyen küçük çocuk olurdum, uzaklardan sesini duyup.

sen hep beni kaybetmenin kıyısında yüzerdin.
her yer pişmiş ekmek kokardı.
fırında o ekmek yapardı.
sen ona giderdin, ben camdan bakardım.