---> KaranLık DünYa^nın KaranLık GünLüğü
Zamanın bittiği andayız işte
Yitip giden bir hayalin sevdası mıdır nedir?
Uğulduyor ta içimde bir yer
Uğulduyor ses kesmeden
Uğulduyor ta derinden
Hoyrat bir ses bu
Duygu nedir bilmeyen, acı nedir bilmeyen
Ses amansız, ses zalim, ses duygusuz
Sus
Ne olursun sus
İçimin acısı inleten ağrılara dönüşürken birbir
Eriyip giderken bedenim
Seyrediyorsunya etrafında akıp giden hayatı
İşte o
İşte bu çaresizlik bitiren insanı
Aklın ve bilimin rehberliğinin bittiği yerdeyim şimdi
Rehberini arıyorsun yalnızlığında
Sigara mı, içki mi, esrar mı?
Konuşmak mı, susmak mı?
Düşünmek mi, koyverip gitmek mi kendini?
İçimde acı, içimde kin
İçimde ince ince çürüten bir sızı
Düşünmek kar etmiyor
Aklınla çözemiyorsun
Bekleyemiyorsun.
Zaman denilen ilaç
Aşırı dozdan götürür mü insanı?
Karanlığa şiirler yazıyorum karanlıkta
Aç gözlerini
Veya bir mum ışığı
Veya Edison'un elektriği
Işığın çözeceği bir karanlık değil bu
Karanlığa şiirler yazıyor, karanlığın esiri