Kapat Gözlerini Uyu Şimdi
Mavinin yokuluşu idi sessizliği
Renklerin ahengini yitirişi..Dargın okyanuslar bile gülümsedi...Ruzgarın ıslığı çarpıyorken karanlığa
Bir ses çınladı denizin kulaklarında.İnciler döküldü bir bir gözyaşının yatağına..Ruh yorgun.Cümleler kırgın..Mavi dönüştü baska renge.
Ne zaman nerde nasıl kaybettmişti unuttu gülüşlerini..Her yağmur sonrası doğan bebekler gibi..Minicik elleri kocaman yüreği..
Kızıl sevdalar yelkensiz..Çarpıyor karaya acı..Bedeninde yorgun yıllardan kalan izler
Koşuyordu yağmursuz yıllara..
Kapat gözlerini uyu şimdi..Belki ansızın bir gülüş çarpar..Yıldızların gözlerine..O zaman avuçlarımda bir serçe çırpınır..
Kurtulu karanlıklardan aydınlığa..