»¦ StilL_Boy ¦«
Kayıtlı Üye
Karanlıkla dostluğu öğreten bir geceden geliyorum
Ağlıyorum
Ellerime düşüyor gözlerim
İçim üşüyor
Anıları çekiyorum üstüme
Acıklı da olsa
Isınıyorum
Usulca ağarıyor ufkum
Laciverde dönüyor gecenin moru
Kendimi
Doğacak güneşe bırakıyorum
Evren uyanırken
Ben uyuyorum
Her bakışımda sana
Yüzünde hiç eskimeyen o tatlı tebessüm
Ve gözlerin deryalar kadar güzel
Deryalardanda güzel
Sen, kışın ortasında ilkbahar mevsimi
Mevsimlerin en güzelisin
Sen bir çiçeksin
Hiç
Solmayan.
Alıp kırsalar kalemimi
KANIMLA YAZARDIM
SENİ SEVDİĞİMİ