endLesS
Webmaster
Kalp Kapılarının Açılması
Soru: Gözün gördüğü şeylerden kalp de istifade edebilir mi?
Cevap: Edebilir. Ama, sahip olduğu mertebeye göre. Zira, insaniyetin, insanî esneklik itibariyle mertebeleri var. Meselâ, bunlardan hayvaniyet mertebesi ki bu mertebedeki insan, otlağa salınmış herhangi bir hayvan gibi önüne gelen herşeyi yer. Oysaki insaniyet mertebesini ihraz eden birisi otlaktaki iyi şeyleri seçer, yıkar, tencereye koyar, içine birtakım şeyler de katar ve ondan sonra yer.
Aslında:
1. Kalbin açılması Allah’ın bileceği bir iştir. İsterse açmayabilir. Önemli olan sadakattir, samimiyettir.
2. İstidat yoksa kalp kapıları zaten açılmaz.
3. Kalbin açılmasının belirli bazı şartları vardır. Şartlara riayet edip neticeyi sabır ile beklemek lazımdır. Üstad Bediüzzaman Hazretleri (ra)’nin de ifade ettiği gibi masiyete, mesaibe ve taata karşı sabır bu kapıların açılmasında çok önemlidir. Bu bir ma’nâda Hakka karşı hiçbir şekilde itiraz etmeme ve sonuna kadar dayanma demektir. Belli bir süre bekledikten sonra, açılmıyor diye kapısını terkedip gidene artık o kapı tamamen kapanır ve bir daha da hiç açılmayabilir. “Amellerin Allah indinde en sevimlisi, az dahi olsa devamlı olanıdır” hadîsi de bu sırra işaret eder. Bu da sabırla alâkalı bir husustur. Yani aheste aheste, acele etmeden ısrarlı olmak, ama, daima ileriyi kollamak demektir. Yoksa mehter yürüyüşü gibi bir ileri bir geri gidip gelmelerle insan kat’iyen mesafe alamaz. Evet, hayat boyu kah açılmış kah kapanmış bir insan “Leyse’l-haberü kel-muayene” (Haber verme bizatihi görme gibi değildir) hakikatince bütün bir hayat boyu hakikatlere göz kırpar durur da hiçbir zaman dümdüz ve pürüzsüz olarak hakikatleri müşahede edemez.
Öyleleri de vardır ki “Bir lâhza müşahededen ayrılsam, yanar mahvolurum” derler. Bu, murakebe hali de olabilir istiğrak hali de...
Soru: Gözün gördüğü şeylerden kalp de istifade edebilir mi?
Cevap: Edebilir. Ama, sahip olduğu mertebeye göre. Zira, insaniyetin, insanî esneklik itibariyle mertebeleri var. Meselâ, bunlardan hayvaniyet mertebesi ki bu mertebedeki insan, otlağa salınmış herhangi bir hayvan gibi önüne gelen herşeyi yer. Oysaki insaniyet mertebesini ihraz eden birisi otlaktaki iyi şeyleri seçer, yıkar, tencereye koyar, içine birtakım şeyler de katar ve ondan sonra yer.
Aslında:
1. Kalbin açılması Allah’ın bileceği bir iştir. İsterse açmayabilir. Önemli olan sadakattir, samimiyettir.
2. İstidat yoksa kalp kapıları zaten açılmaz.
3. Kalbin açılmasının belirli bazı şartları vardır. Şartlara riayet edip neticeyi sabır ile beklemek lazımdır. Üstad Bediüzzaman Hazretleri (ra)’nin de ifade ettiği gibi masiyete, mesaibe ve taata karşı sabır bu kapıların açılmasında çok önemlidir. Bu bir ma’nâda Hakka karşı hiçbir şekilde itiraz etmeme ve sonuna kadar dayanma demektir. Belli bir süre bekledikten sonra, açılmıyor diye kapısını terkedip gidene artık o kapı tamamen kapanır ve bir daha da hiç açılmayabilir. “Amellerin Allah indinde en sevimlisi, az dahi olsa devamlı olanıdır” hadîsi de bu sırra işaret eder. Bu da sabırla alâkalı bir husustur. Yani aheste aheste, acele etmeden ısrarlı olmak, ama, daima ileriyi kollamak demektir. Yoksa mehter yürüyüşü gibi bir ileri bir geri gidip gelmelerle insan kat’iyen mesafe alamaz. Evet, hayat boyu kah açılmış kah kapanmış bir insan “Leyse’l-haberü kel-muayene” (Haber verme bizatihi görme gibi değildir) hakikatince bütün bir hayat boyu hakikatlere göz kırpar durur da hiçbir zaman dümdüz ve pürüzsüz olarak hakikatleri müşahede edemez.
Öyleleri de vardır ki “Bir lâhza müşahededen ayrılsam, yanar mahvolurum” derler. Bu, murakebe hali de olabilir istiğrak hali de...