Bir kaldırım kenarında oturup
Dikme boşuna gözlerini pencereme
Perdeyi aralarım bakarım, dayanamaz içeri alırım zannetme
Sen ki seni nasıl sevdiğimi bildiğin halde
Terk edip gitmiştin beni
Madem gidiyorsun öldür beni dediğimde
Benim için sen zaten öldün demiştin
Bu gelişini mezar ziyaretim olarak sayıyorum
Kusura bakma zeytin siyahı gözlerine
Beline uzanan ipek saçlarına
Hiçbirine bakmıyorum
İlgimi çeken,
Bir yanıp bir sönen sokak lambası
Ürkütücü bir korku filmini hatırlatıyor
Sen severdin korku filmlerini
Ve her defasında olduğu gibi kâbuslarla uyanırdın gecesinde
Sonra beni arardın konuşurduk
Rahatlardın
Şimdi sen bir film olmuşsun
Yanaklarına vuran sağanak yağmuru ne güzelde yansıtıyor yıldırımlar
Yıldırımlar yıldırmıyor fakat,
İçinde kıyametler kopuyor, hissedebiliyorum
Ama korkma hiçbir filmde başrol oyuncusu ölmez
Hiç kimsede başrolden başka, kimsenin ne yaşadığını bilmez…
Biliyor musun artık iyice yaşlanmış hissediyorum kendimi
Sokakta el ele gezen bir çift gördüğümde
Tarifi imkânsız bir his gıdıklıyor yüreğimi
Yağmurda ıslanan serçeler bile şaşıyor halime
Adeta gençlik yıllarını hatırlayan bir ihtiyarım
Oysa ne kahramanlıklar yatardı derinlerimde
Sırlarım vardı kimsenin sahip olamayacağı
Şimdiyse acizim, şimdi kimsesiz
Kimsenin haberi olmasa da
Kimsenin umurunda olmasa da yaşıyorum sessiz sessiz
Kötü bir şiiri anımsatıyorum görenlere
Buruşturulup çöpe atılıyorum her gün defalarca
Kimse tekrar değerlendirme kutusuna atmıyor beni
Ya kimsenin umudu kalmamış
Ya kimse umudu tatmamış
Bense, dediğim gibi bir ihtiyar
Bugün yarın tamamlarım ömrümü
Lakin sen
Kara kışta
Susuz çölde
Gölgede açan çiçektin
Bir gün seni hak eden birini sevecektin
Bugün türlü yeminler ediyorsun bana
İnan diyorsun
Nasıl hala inanmamı bekliyorsun?
Nasıl
Sen beni hiç kandırmadın ki
Hep kendini kandırdın asıl…
Dikme boşuna gözlerini pencereme
Perdeyi aralarım bakarım, dayanamaz içeri alırım zannetme
Sen ki seni nasıl sevdiğimi bildiğin halde
Terk edip gitmiştin beni
Madem gidiyorsun öldür beni dediğimde
Benim için sen zaten öldün demiştin
Bu gelişini mezar ziyaretim olarak sayıyorum
Kusura bakma zeytin siyahı gözlerine
Beline uzanan ipek saçlarına
Hiçbirine bakmıyorum
İlgimi çeken,
Bir yanıp bir sönen sokak lambası
Ürkütücü bir korku filmini hatırlatıyor
Sen severdin korku filmlerini
Ve her defasında olduğu gibi kâbuslarla uyanırdın gecesinde
Sonra beni arardın konuşurduk
Rahatlardın
Şimdi sen bir film olmuşsun
Yanaklarına vuran sağanak yağmuru ne güzelde yansıtıyor yıldırımlar
Yıldırımlar yıldırmıyor fakat,
İçinde kıyametler kopuyor, hissedebiliyorum
Ama korkma hiçbir filmde başrol oyuncusu ölmez
Hiç kimsede başrolden başka, kimsenin ne yaşadığını bilmez…
Biliyor musun artık iyice yaşlanmış hissediyorum kendimi
Sokakta el ele gezen bir çift gördüğümde
Tarifi imkânsız bir his gıdıklıyor yüreğimi
Yağmurda ıslanan serçeler bile şaşıyor halime
Adeta gençlik yıllarını hatırlayan bir ihtiyarım
Oysa ne kahramanlıklar yatardı derinlerimde
Sırlarım vardı kimsenin sahip olamayacağı
Şimdiyse acizim, şimdi kimsesiz
Kimsenin haberi olmasa da
Kimsenin umurunda olmasa da yaşıyorum sessiz sessiz
Kötü bir şiiri anımsatıyorum görenlere
Buruşturulup çöpe atılıyorum her gün defalarca
Kimse tekrar değerlendirme kutusuna atmıyor beni
Ya kimsenin umudu kalmamış
Ya kimse umudu tatmamış
Bense, dediğim gibi bir ihtiyar
Bugün yarın tamamlarım ömrümü
Lakin sen
Kara kışta
Susuz çölde
Gölgede açan çiçektin
Bir gün seni hak eden birini sevecektin
Bugün türlü yeminler ediyorsun bana
İnan diyorsun
Nasıl hala inanmamı bekliyorsun?
Nasıl
Sen beni hiç kandırmadın ki
Hep kendini kandırdın asıl…
