sensiz olmaz
Kayıtlı Üye
Memleketimizde en çok yetiştirilen ve yenen kabağın sakız kabağı, helvacı veya kestane kabağı, bal kabağı, asma kabağı, domalık kabak gibi çeşitleri vardır. Bir de kara kabak vardır ki hayvanlara yedirilir.
Sakız kabağının, helvacı kabağının asıl vatanı Amerikadır, dolmalık denilen su kabağının ana vatanı ise Mısırdır.
Memleketimizde yetiştirilen kabak çeşitleri şunlardır:
Sakız Kabağı. En çok yemeklik olarak yetiştirilir. Sarımtırak açık yeşil renkte, ince uzuncadır. Dolması, kalyesi çok yapılır.
Helvacı Kabağı. İri ve basık olup şekerce zengindir. Tatlısı, turşusu yapılır. Rengi kırmızıdır.
Bal Kabağı. Bu kabak da önceki gibi iri olup, basık yuvarlak ve uzunca şekilleri vardır. Turuncu renklidir. Bu da şekerle pişirilerek yenir.
Asma Kabağı. Bahçe ve bostanlara ekilir. İnce, uzun bir kabak çeşididir. Yerini severse iki metreye kadar uzar. Daha çok çardaklara sardırılır. Suyu sever. Lezzeti biraz ekşimtıraktır ama, gene sevilir.
Su Kabağı. Sakız kabağı gibi yetiştirilir. İçi oyulup kurutulan su kabakları, su kabı vazifesi görür.
Yetiştirilmesi. Kabak, hıyar gibi yetiştirilir. Tohum ekme zamanı iklime göre değişir. En çok martta, hattâ nisanda ocak veya karıklara ekilir. Soğuk havalarda, özellikle geceleri üstleri yaprak veya otlarla örtülüp sıcak havalarda kaldırılır. Bitki büyümeye başlayınca çapalanır, boğazları doldurulur, çiçekte iken çiçeğini dökmemesi için su verilmez. Mahsul bağladıktan sonra bol su ister.
Sakız kabağı yetişince saplarından bıçakla kesilir. Helvacı kabağı ve bal kabağı gibi gövdeli kabaklar genellikle tarla tarımına müsaittir. Ziraati bostan ziraati gibidir.
Asma Kabağı. Bahçıvan kulübesinin yanlarında, su kenarlarında çardaklara sardırılarak yetiştirilir. Tohumlar çukurlara ekilir, gübrelenir, suyuna, çapasına dikkat edilir. Tohumluğa ayrılan en iyi kabaklar yerinde bırakılır. İyice olunca, yani sararıp yumuşayınca koparılır, tohumları alınır, gölgede kuruttuktan sonra saklanır.
Hastalıkları. Külleme hastalığında beyazlanan yapraklarında lekeler vücuda gelir. Toz kükürt serpmek iyidir. Mildiyu hastalığında yaprakları altında lekeler görülür, bordo bulamacı serpilir.
Sakız kabağının, helvacı kabağının asıl vatanı Amerikadır, dolmalık denilen su kabağının ana vatanı ise Mısırdır.
Memleketimizde yetiştirilen kabak çeşitleri şunlardır:
Sakız Kabağı. En çok yemeklik olarak yetiştirilir. Sarımtırak açık yeşil renkte, ince uzuncadır. Dolması, kalyesi çok yapılır.
Helvacı Kabağı. İri ve basık olup şekerce zengindir. Tatlısı, turşusu yapılır. Rengi kırmızıdır.
Bal Kabağı. Bu kabak da önceki gibi iri olup, basık yuvarlak ve uzunca şekilleri vardır. Turuncu renklidir. Bu da şekerle pişirilerek yenir.
Asma Kabağı. Bahçe ve bostanlara ekilir. İnce, uzun bir kabak çeşididir. Yerini severse iki metreye kadar uzar. Daha çok çardaklara sardırılır. Suyu sever. Lezzeti biraz ekşimtıraktır ama, gene sevilir.
Su Kabağı. Sakız kabağı gibi yetiştirilir. İçi oyulup kurutulan su kabakları, su kabı vazifesi görür.
Yetiştirilmesi. Kabak, hıyar gibi yetiştirilir. Tohum ekme zamanı iklime göre değişir. En çok martta, hattâ nisanda ocak veya karıklara ekilir. Soğuk havalarda, özellikle geceleri üstleri yaprak veya otlarla örtülüp sıcak havalarda kaldırılır. Bitki büyümeye başlayınca çapalanır, boğazları doldurulur, çiçekte iken çiçeğini dökmemesi için su verilmez. Mahsul bağladıktan sonra bol su ister.
Sakız kabağı yetişince saplarından bıçakla kesilir. Helvacı kabağı ve bal kabağı gibi gövdeli kabaklar genellikle tarla tarımına müsaittir. Ziraati bostan ziraati gibidir.
Asma Kabağı. Bahçıvan kulübesinin yanlarında, su kenarlarında çardaklara sardırılarak yetiştirilir. Tohumlar çukurlara ekilir, gübrelenir, suyuna, çapasına dikkat edilir. Tohumluğa ayrılan en iyi kabaklar yerinde bırakılır. İyice olunca, yani sararıp yumuşayınca koparılır, tohumları alınır, gölgede kuruttuktan sonra saklanır.
Hastalıkları. Külleme hastalığında beyazlanan yapraklarında lekeler vücuda gelir. Toz kükürt serpmek iyidir. Mildiyu hastalığında yaprakları altında lekeler görülür, bordo bulamacı serpilir.