ashli
Bayan Üye
K. Batı Müziği.. Korangle
KORANGLE
Alm., Englisches Horn
Fr., Cor Anglais
İng., English Horn
İta., Corno İnglese
Yapıldığı ses : Fa
Uzunluğu : 79.7 cm.
Çift kamışlı soluklu bir çalgıdır.
Notası, ikinci çizgi sol açkısı ile yazılır.
Diyapazona göre duyulusu, bir tam beşli alttandır.
Orkestra ve Armoni Muzikalarında, bir partisi bulunur.
Solo ve eşlik görevi verilir.
Ses rengi, çekici ve üzüntülüdür.
Ses dizisi genişliği : Obuanın aynıdır.
Çalgının yapımı, dizge ve tutuş özellikleri ile, bu çalgıyı çalmak için aranılan nitelikler, Obuanın aynıdır. Gerçekte bu çalgı, Obuanın bir tam beşli altındaki sesten uyumlandığı için, önceleri Fr., "Quinte de Hautbois = Obua beşlisi" adını taşıyordu. Bu uyumlanışından dolayı Alto Obua da deniliyordu. Hatta Obuanın bir sekizli altındaki sesten uyumlanan, Bariton Obua da bu aile çalgılarının bir çeşididir. Bu çalgının ilk olarak esaslı gelişmesinin 1770 - 1780 yılları arasında, Bergama' lı Ferlandi adında birisinin çalışmaları sonucu sağlandığı bilinir. Adının İngiliz Kornosu alarak kullanılması gereksizdir. Çünkü, gerçekte bu çalgının Korno ile hiç bir ilişkisi yoktur. Ancak bu adı alışının nedeni olarak, çalgının yapım ve gelişmesinde, İngiltere' den alınan bazı eski çalgıların örneklik ettiği düşünülebilir. Bu çalgı daima bir oboist (Obua çalicisi) ile çalınır. Özellikle açık, kaygı gibi duyguların deyisinde başarılıdır. Gioacchino Antonio Rossini (1792 -1868)' nin Guillaume Tell ve Louis Hector Berlioz (1803 - 1869) un Roma Karnavalı uvertüründeki Korangle soloları; bu çalgının renk ve özelliği ile kullanılış yerini incelemek için güzel birer örnektirler. Besteciler için, çekici bir nitelik taşıyan bu çalgının, kalın bölüm sesleri yararlı olmayan bir renktedir. Çalgıya bütün beste boyunca görev düşmediğinden, Korangleye verilen ezgiler sırası gelince, ikinci oboist Korangle ile çalar. Korangle, birinci bölüm çalgılar ile birleştiği zaman iyi bir renk sağlar, özellikle eşliksiz olarak verilen görevlerde, çok başarılıdır. Örneğin, Wilhelm Richard Wagner (1813-1883)' in Tannhauser operasındaki Korangle solosu.
Çabuk ezgiler, kahramanlık ve sert deyilerle, erke anlatımı görevleri bu çalgıya verilmez. Çünkü onun sesi, geniş seslerle kaygılı, acıklı, dokunaklı ve durgun duyguların anlatımı için elverişlidir. Bir renk çalgısı olan Korangleye, görevler; ses rengi ile uyumlu olarak, gerekli yerlerde verilmeli, yerli - yersiz notalar yazarak, çalgının renk özelliği söndürülmemelidir. Korangle bulunmadığı durumlarda, partisi Obuaya veya Alto Saksofona yazılmalıdır. O bilinmelidir ki, yalnız kaygılı, acıklı, dokunaklı, durgun duyguların ileticisidir. Özellikle eşlik görevleri birinci bölüm çalgılarla düşünülmelidir. Armoni Muzikalarında ancak özel bir etki elde etmek istenildiği zaman, gerekseme duyulur. Çabuk ezgilerden çok, durgun, kaygılı, acıklı ve dokunaklı duyguları, ağır veya orta hız aşamasında seslendiren notalar yazılmalıdır.
KORANGLE
Alm., Englisches Horn
Fr., Cor Anglais
İng., English Horn
İta., Corno İnglese
Yapıldığı ses : Fa
Uzunluğu : 79.7 cm.
Çift kamışlı soluklu bir çalgıdır.
Notası, ikinci çizgi sol açkısı ile yazılır.
Diyapazona göre duyulusu, bir tam beşli alttandır.
Orkestra ve Armoni Muzikalarında, bir partisi bulunur.
Solo ve eşlik görevi verilir.
Ses rengi, çekici ve üzüntülüdür.
Ses dizisi genişliği : Obuanın aynıdır.
Çalgının yapımı, dizge ve tutuş özellikleri ile, bu çalgıyı çalmak için aranılan nitelikler, Obuanın aynıdır. Gerçekte bu çalgı, Obuanın bir tam beşli altındaki sesten uyumlandığı için, önceleri Fr., "Quinte de Hautbois = Obua beşlisi" adını taşıyordu. Bu uyumlanışından dolayı Alto Obua da deniliyordu. Hatta Obuanın bir sekizli altındaki sesten uyumlanan, Bariton Obua da bu aile çalgılarının bir çeşididir. Bu çalgının ilk olarak esaslı gelişmesinin 1770 - 1780 yılları arasında, Bergama' lı Ferlandi adında birisinin çalışmaları sonucu sağlandığı bilinir. Adının İngiliz Kornosu alarak kullanılması gereksizdir. Çünkü, gerçekte bu çalgının Korno ile hiç bir ilişkisi yoktur. Ancak bu adı alışının nedeni olarak, çalgının yapım ve gelişmesinde, İngiltere' den alınan bazı eski çalgıların örneklik ettiği düşünülebilir. Bu çalgı daima bir oboist (Obua çalicisi) ile çalınır. Özellikle açık, kaygı gibi duyguların deyisinde başarılıdır. Gioacchino Antonio Rossini (1792 -1868)' nin Guillaume Tell ve Louis Hector Berlioz (1803 - 1869) un Roma Karnavalı uvertüründeki Korangle soloları; bu çalgının renk ve özelliği ile kullanılış yerini incelemek için güzel birer örnektirler. Besteciler için, çekici bir nitelik taşıyan bu çalgının, kalın bölüm sesleri yararlı olmayan bir renktedir. Çalgıya bütün beste boyunca görev düşmediğinden, Korangleye verilen ezgiler sırası gelince, ikinci oboist Korangle ile çalar. Korangle, birinci bölüm çalgılar ile birleştiği zaman iyi bir renk sağlar, özellikle eşliksiz olarak verilen görevlerde, çok başarılıdır. Örneğin, Wilhelm Richard Wagner (1813-1883)' in Tannhauser operasındaki Korangle solosu.
Çabuk ezgiler, kahramanlık ve sert deyilerle, erke anlatımı görevleri bu çalgıya verilmez. Çünkü onun sesi, geniş seslerle kaygılı, acıklı, dokunaklı ve durgun duyguların anlatımı için elverişlidir. Bir renk çalgısı olan Korangleye, görevler; ses rengi ile uyumlu olarak, gerekli yerlerde verilmeli, yerli - yersiz notalar yazarak, çalgının renk özelliği söndürülmemelidir. Korangle bulunmadığı durumlarda, partisi Obuaya veya Alto Saksofona yazılmalıdır. O bilinmelidir ki, yalnız kaygılı, acıklı, dokunaklı, durgun duyguların ileticisidir. Özellikle eşlik görevleri birinci bölüm çalgılarla düşünülmelidir. Armoni Muzikalarında ancak özel bir etki elde etmek istenildiği zaman, gerekseme duyulur. Çabuk ezgilerden çok, durgun, kaygılı, acıklı ve dokunaklı duyguları, ağır veya orta hız aşamasında seslendiren notalar yazılmalıdır.