İyi ki sevdin ve gittin!
Eğer beni sevmeseydin kendimden habersiz yaşayacaktım. Kalbimin vücudumun neresinde olduğunu bilmeyecektim. Gülmeyi hastalık sanacaktım.
Ve sonra beni terk etmeseydin ölümden habersiz yaşayacaktım. Mutsuzluğun Türkçe anlamını bilmeyecektim. Şiiri yabancı dil sanacaktım.
Gittiğin yerden acıyorum şimdi. Gittiğin yerde acıyor musun bana? Acıma.
Çünkü ben sevgisinden utanmayan yaşadığından pişman olmayan ve hatırasını başının üstünde taşıyanlardanım.Beni yormaz senin hiçbir şey olmamış gibi gitmelerin. En fazla gitmiş olursun.
Neyse, sen bakma benim böyle sitemli şeyler yazdığıma. Bana şair diyorlar. Eğer öyleysem eğer şairsem ve eğer seni sevdiysem sana kızamam kötüleyemem seni. Orada uzakta sana bir şey olsa canını acıtsalar canını en çok acıttığın benim canım acır burada.
Şair olmak hiç kolay değil sevgilim. Sevdiği zaman büyük seviyor insan. Öyle sıradan öyle herkes gibi sevemiyor. Onu tabiatın güzelliklerine doğanın ihtişamlı tablosuna sığdıramıyor. Alfabeden büyük seviyor şair.
Sen beni terk ettiğin zaman, takvimlere kızmadım. Kötü anmadım adını. Namusunu kirletmedim ağzımla. Sana dair ne kaldıysa bir anıt gibi durdu şehrimin ortasında. Bana bırakmadığın her şeyini içimde sakladım.
Sakın üstüne alınma sana değil yarım kalan hikayemize kırgınım. Yaşanan neyimiz varsa pişman değilim hiçbirinden. Başa sarsa takvim saatler geriye aksa kaldığım yerden severim seni.
Birlikte aynı düğünün başrolü olamadığımıza evlilik aşkı öldürüyor diyenlere ağzının payını veremediğimize, deniz kenarında bir karavanda uyuyamadığımıza ve sandalda şarkılar söylemediğimize üzülüyorum. Bizsiz yaşanan her şeye avaz avaz küfür ediyorum içimden.
İşte böyle iki gözüm. Kalsan mumlar yakar şaraplar içer susarak konuşurduk. Gittin başkasına şarkı bana şiir oldun. Gittiğin yere mutluluğumu vücudunla beraber götürdün. Bana sensizliğin yalnızımsı tadı kaldı. Aşklıktan ölüyorum şimdi.
Ama bilirsin
İşçi ekmeğini taştan çıkarır
Ben de seni sevmeye çalışan bir işçiyim.
Elbet ekmeğimi kalbinden çıkarırım.
Ve bilirsin
Şairler ölmez
Onlar hep ağır yaralıdır.
Kolay değil sen de bir şairi sevdin.
Adressiz mektup gibi dolaşırım halk arasında.
Ve gün olur bir şiir olur çıkarım karşına.
Sana yazdıklarımı sen okumasan bile
Elbet çocuğun okur sevdiğine...
Ve sonra beni terk etmeseydin ölümden habersiz yaşayacaktım. Mutsuzluğun Türkçe anlamını bilmeyecektim. Şiiri yabancı dil sanacaktım.
Gittiğin yerden acıyorum şimdi. Gittiğin yerde acıyor musun bana? Acıma.
Çünkü ben sevgisinden utanmayan yaşadığından pişman olmayan ve hatırasını başının üstünde taşıyanlardanım.Beni yormaz senin hiçbir şey olmamış gibi gitmelerin. En fazla gitmiş olursun.
Neyse, sen bakma benim böyle sitemli şeyler yazdığıma. Bana şair diyorlar. Eğer öyleysem eğer şairsem ve eğer seni sevdiysem sana kızamam kötüleyemem seni. Orada uzakta sana bir şey olsa canını acıtsalar canını en çok acıttığın benim canım acır burada.
Şair olmak hiç kolay değil sevgilim. Sevdiği zaman büyük seviyor insan. Öyle sıradan öyle herkes gibi sevemiyor. Onu tabiatın güzelliklerine doğanın ihtişamlı tablosuna sığdıramıyor. Alfabeden büyük seviyor şair.
Sen beni terk ettiğin zaman, takvimlere kızmadım. Kötü anmadım adını. Namusunu kirletmedim ağzımla. Sana dair ne kaldıysa bir anıt gibi durdu şehrimin ortasında. Bana bırakmadığın her şeyini içimde sakladım.
Sakın üstüne alınma sana değil yarım kalan hikayemize kırgınım. Yaşanan neyimiz varsa pişman değilim hiçbirinden. Başa sarsa takvim saatler geriye aksa kaldığım yerden severim seni.
Birlikte aynı düğünün başrolü olamadığımıza evlilik aşkı öldürüyor diyenlere ağzının payını veremediğimize, deniz kenarında bir karavanda uyuyamadığımıza ve sandalda şarkılar söylemediğimize üzülüyorum. Bizsiz yaşanan her şeye avaz avaz küfür ediyorum içimden.
İşte böyle iki gözüm. Kalsan mumlar yakar şaraplar içer susarak konuşurduk. Gittin başkasına şarkı bana şiir oldun. Gittiğin yere mutluluğumu vücudunla beraber götürdün. Bana sensizliğin yalnızımsı tadı kaldı. Aşklıktan ölüyorum şimdi.
Ama bilirsin
İşçi ekmeğini taştan çıkarır
Ben de seni sevmeye çalışan bir işçiyim.
Elbet ekmeğimi kalbinden çıkarırım.
Ve bilirsin
Şairler ölmez
Onlar hep ağır yaralıdır.
Kolay değil sen de bir şairi sevdin.
Adressiz mektup gibi dolaşırım halk arasında.
Ve gün olur bir şiir olur çıkarım karşına.
Sana yazdıklarımı sen okumasan bile
Elbet çocuğun okur sevdiğine...