sen şimdi bu dünyayı
tut bir ucundan havalandır
vazgeçmeler yenilgiler çekip gitmeler
toz dumandır kan revandır unutma
unutmak bir derin kuyuda
yokluğa yol olmaktır
sen şimdi bu dünyayı
ıslık çal kuşları uyandır
şehrin avucunda kirli bir mendil
şehrin ağzında tutuklu bir dil
şehir dünyaya nasıl
nasıl eklenmelidir
sen şimdi bu dünyayı
ovsan parlatsan yine kan
akacak oyuklardan çocuklar
yazacak tarihini çakıl taşlarının
koparılmış savrulmuş çakıl taşlarının
yalnızlığı gibi yalnız hayatlarının
sökülmüş bir dantelin hüznünü
bir ağacın dünyada olma nedenini
acının iliğini göğsünün düğmesini
açıp kapayacaklar çocuklar
anlatacaklar ölü anaların öyküsünü
avluda çiçek
pervazda saksı
kadar uzağız birbirimizden
ama işte yağıyor yağmur
ve ıslanıyoruz birlikte
haydi tut bir ucundan
hayatı silkele şehri havalandır
sen şimdi bu dünyayı
ıslık çal kuşları uyandır