sEmih
Kayıtlı Üye
Doğruluk bir müslümanda olması gereken en önemli ve en güzel özelliklerdendir.
Bu erdem insanca yaşamanın zorunluluğudur ve insan olmanın gereğidir.
İnsanın dayanak ve direğidir.
Doğruluk olmayınca güven duygusu sarsılır.
Doğru ve dürüst olmayan insan önce kendisini, sonra muhatabını aldatır.
Toplumları bir arada tutan ve kaynaştıran duygulardan biri de güven duygusudur.
Bu duygunun zedelenmesi halinde toplumda çözülmeler meydana gelir.
Bu güveni sağlamak doğruluktan geçer.
Doğru olmak toplumu kaynaştırdığı, sevgiyi güçlendirdiği gibi kalkınmayı da sağlar.
Allah-u Teâlâ Kur'an'da Peygamberimize hitaben:
"Sana emredildiği gibi dosdoğru ol!"
(Hûd sûresi 11/112 )
buyurarak doğruluğun ölçüsünün kendi emirleri ve yasaklarına göre belirlenmesi gereğine işaret etmiştir.
İnanmış bir insan, doğru sözlü olmayı sadece ahlâkî bir fazilet olarak düşünmeyip, aynı zamanda,
doğruluğu dinin emrettiği bir gaye olarak kabul emek zorundadır.
Doğruluk; düşüncede, sözde, niyette, iradede, azimde ve davranışlarda ortaya çıkar.
El-Emin olarak anılan Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem):
" Kişinin imanı kamil olmaz, kalbi doğru olmadıkça. Kalbi doğru olmaz,
dili doğru söylemedikçe.
Kişi cennete girmez, komşusu kötülüğünde emin olmadıkça."
(Et- Tergib ve Terhib c.3 s.353)
buyurarak doğruluğun imanın gereği olduğuna işaret etmiştir.
Müminler söz söylerken doğruyu söyler, gereksiz ve yapmayacağı sözü söylemezler.
Kur'anı Kerimde "Ey mü'minler, yapmayacağınız şeyleri niçin söylersiniz.
Yapmayacağınız şeyleri söylemeniz, Allah katında büyük gazap gerektiren bir iştir."
(Saff 2-3 )
Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) de şöyle buyuruyor:
"Tehlikeyi doğrulukta görseniz bile doğruluktan ayrılmayın.
Zira kurtuluş ancak ondadır."
(Et- Tergib ve Terhib c.3 s.590)
Kendi zararlarına da olsa doğruluktan ayrılmayanlara melekler dua ederler.
Allah-u Teâlâ şöyle buyuruyor:
"Rabbimiz Allah'tır deyip sonra da doğrulukta devam edenlere gelince,
onların üzerine melekler iner ve derler ki
"Korkmayın, üzülmeyin, size vaad edilen cennetle sevinin."
(Fussilet 30)
Doğru olan insan; Allah (celle-celâlüh)'e, nefsine ve bütün insanlara karşı vazifesini bilir ve yapar,
Hakkı sever, hak ve hakikate riayet eder, başkalarının hukukuna tecavüz etmez, yalan söylemez,
hakkı saklamaz, ölçü ve tartısını noksan yapmaz, hiçbir işinde hileye başvurmaz, her işte ve her yerde
Allah (celle-celâlüh)'ün kendisini görür olduğunu bilerek; vicdanen kontrol altında bulunduğunu
düşünerek doğruluktan ayrılmaz.
Yazımızı Peygamber Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem)'in şu müjdeli hadisiyle
bitirelim inşâAllah:
"Bana altı konuda söz veriniz, ben de size cennete girmenize kefil olayım:
Konuştuğunuzda doğru söyleyiniz. Söz verdiğinizde yerine getiriniz.
Size emanet olunduğunda, muhafaza ediniz, (güven duyulduğunda güvene lâyık olunuz).
İffetli ve namuslu olunuz, zina etmeyiniz. Bakmaya, görmeye hakkınız olmayan şeylere
gözlerinizi kapatınız.
Elinizi (haramdan uzak) tutunuz, (haram yemeyiniz, yedirtmeyiniz, kimseye zarar vermeyiniz)"
(Müsned, V, 323;250 Hadis, s. 39)
Bu erdem insanca yaşamanın zorunluluğudur ve insan olmanın gereğidir.
İnsanın dayanak ve direğidir.
Doğruluk olmayınca güven duygusu sarsılır.
Doğru ve dürüst olmayan insan önce kendisini, sonra muhatabını aldatır.
Toplumları bir arada tutan ve kaynaştıran duygulardan biri de güven duygusudur.
Bu duygunun zedelenmesi halinde toplumda çözülmeler meydana gelir.
Bu güveni sağlamak doğruluktan geçer.
Doğru olmak toplumu kaynaştırdığı, sevgiyi güçlendirdiği gibi kalkınmayı da sağlar.
Allah-u Teâlâ Kur'an'da Peygamberimize hitaben:
"Sana emredildiği gibi dosdoğru ol!"
(Hûd sûresi 11/112 )
buyurarak doğruluğun ölçüsünün kendi emirleri ve yasaklarına göre belirlenmesi gereğine işaret etmiştir.
İnanmış bir insan, doğru sözlü olmayı sadece ahlâkî bir fazilet olarak düşünmeyip, aynı zamanda,
doğruluğu dinin emrettiği bir gaye olarak kabul emek zorundadır.
Doğruluk; düşüncede, sözde, niyette, iradede, azimde ve davranışlarda ortaya çıkar.
El-Emin olarak anılan Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem):
" Kişinin imanı kamil olmaz, kalbi doğru olmadıkça. Kalbi doğru olmaz,
dili doğru söylemedikçe.
Kişi cennete girmez, komşusu kötülüğünde emin olmadıkça."
(Et- Tergib ve Terhib c.3 s.353)
buyurarak doğruluğun imanın gereği olduğuna işaret etmiştir.
Müminler söz söylerken doğruyu söyler, gereksiz ve yapmayacağı sözü söylemezler.
Kur'anı Kerimde "Ey mü'minler, yapmayacağınız şeyleri niçin söylersiniz.
Yapmayacağınız şeyleri söylemeniz, Allah katında büyük gazap gerektiren bir iştir."
(Saff 2-3 )
Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) de şöyle buyuruyor:
"Tehlikeyi doğrulukta görseniz bile doğruluktan ayrılmayın.
Zira kurtuluş ancak ondadır."
(Et- Tergib ve Terhib c.3 s.590)
Kendi zararlarına da olsa doğruluktan ayrılmayanlara melekler dua ederler.
Allah-u Teâlâ şöyle buyuruyor:
"Rabbimiz Allah'tır deyip sonra da doğrulukta devam edenlere gelince,
onların üzerine melekler iner ve derler ki
"Korkmayın, üzülmeyin, size vaad edilen cennetle sevinin."
(Fussilet 30)
Doğru olan insan; Allah (celle-celâlüh)'e, nefsine ve bütün insanlara karşı vazifesini bilir ve yapar,
Hakkı sever, hak ve hakikate riayet eder, başkalarının hukukuna tecavüz etmez, yalan söylemez,
hakkı saklamaz, ölçü ve tartısını noksan yapmaz, hiçbir işinde hileye başvurmaz, her işte ve her yerde
Allah (celle-celâlüh)'ün kendisini görür olduğunu bilerek; vicdanen kontrol altında bulunduğunu
düşünerek doğruluktan ayrılmaz.
Yazımızı Peygamber Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem)'in şu müjdeli hadisiyle
bitirelim inşâAllah:
"Bana altı konuda söz veriniz, ben de size cennete girmenize kefil olayım:
Konuştuğunuzda doğru söyleyiniz. Söz verdiğinizde yerine getiriniz.
Size emanet olunduğunda, muhafaza ediniz, (güven duyulduğunda güvene lâyık olunuz).
İffetli ve namuslu olunuz, zina etmeyiniz. Bakmaya, görmeye hakkınız olmayan şeylere
gözlerinizi kapatınız.
Elinizi (haramdan uzak) tutunuz, (haram yemeyiniz, yedirtmeyiniz, kimseye zarar vermeyiniz)"
(Müsned, V, 323;250 Hadis, s. 39)