endLesS
Webmaster
İslâm’a Hizmet Günahlara Keffarettir
İman ve Kur’ân hizmeti, fedakâr insanlar ister. Bu hususda duyguyu düşünceyi döve döve inceltmek ve eritmek lâzımdır. İnsan incelip erimelidir ki, hizmet düşüncesine herhangi bir tortu karışmasın. Karışınca ne olur? Dünya ağırlıklı bir din ihtiyar etmiş olur zannediyorum. Bu mes’ele çoğumuzun gözünden kaçıyor. Meselâ baba ister ki, oğlu dine hizmet etsin.. Ama bir işi olsun, hatta evi barkı da olsun... Ancak, dinini de terketmesin ister. Bu çok masum gözükebilir. Halbuki Kur’ân-ı Kerîm diyor ki: “Hayır, hayır siz dünyayı arzuluyor, ahireti geriye bırakıyorsunuz.” Yani dünyanız ağır basıyor. Ahirete gelince, onu ikinci plâna atıyorsunuz diyor.
Öyleyse herşeyden önce, bu mevzuda yapılacak tek şey nefsimizde ve neslimizde iman ve Kur’ân hizmeti işlene işlene bir ruh haline getirilmesidir. Evet, öyleki, hepimiz ve herkes iman ve Kur’ân hizmetinin delisi haline gelmelidir. O kadar deli ki; onlar bize, evlenmeyeceğiz desinler, biz de onlara evlenmelisiniz, Peygamber (sav) evlenmiştir, diyerek itidal tavsiye etmeliyiz. Onlar memuriyete girmeyeceğiz desinler. Biz de “Hayır girmelisin, hizmet için, Kur’ân için girmelisin” demeliyiz. “Tüccar olmayacağım, ticaret yapmayacağım” desinler. Bizler de, “Hayır, İslâm’a hizmet için yapmalısın” demeliyiz...
Aksine, din ve ukba düşüncesi böyle olmaz ve bu seviyede yakalanamazsa dünya ağır basacak ve ahiret de ikinci plânda kalacaktır. Dava adamı dünyayı aşmış adamdır. Aşamayanlar dava adamı olamazlar. Dindar olurlar, inanç ve akidelerinde tam olurlar ama, dava adamı olamazlar. Dava adamı İslâm’a ve Kur’ân’a hizmetten bir an dûr olsa, kendini büyük günah işlemiş sayar. Onlara göre bu günahın tevbesi de “Estağfirullah” değildir. Bu günahın tevbesi günahın ağırlığının vicdanda duyulması ve tekrar hizmete dönülerek, ölesiye hizmet edilmesidir.
İman ve Kur’ân hizmeti, fedakâr insanlar ister. Bu hususda duyguyu düşünceyi döve döve inceltmek ve eritmek lâzımdır. İnsan incelip erimelidir ki, hizmet düşüncesine herhangi bir tortu karışmasın. Karışınca ne olur? Dünya ağırlıklı bir din ihtiyar etmiş olur zannediyorum. Bu mes’ele çoğumuzun gözünden kaçıyor. Meselâ baba ister ki, oğlu dine hizmet etsin.. Ama bir işi olsun, hatta evi barkı da olsun... Ancak, dinini de terketmesin ister. Bu çok masum gözükebilir. Halbuki Kur’ân-ı Kerîm diyor ki: “Hayır, hayır siz dünyayı arzuluyor, ahireti geriye bırakıyorsunuz.” Yani dünyanız ağır basıyor. Ahirete gelince, onu ikinci plâna atıyorsunuz diyor.
Öyleyse herşeyden önce, bu mevzuda yapılacak tek şey nefsimizde ve neslimizde iman ve Kur’ân hizmeti işlene işlene bir ruh haline getirilmesidir. Evet, öyleki, hepimiz ve herkes iman ve Kur’ân hizmetinin delisi haline gelmelidir. O kadar deli ki; onlar bize, evlenmeyeceğiz desinler, biz de onlara evlenmelisiniz, Peygamber (sav) evlenmiştir, diyerek itidal tavsiye etmeliyiz. Onlar memuriyete girmeyeceğiz desinler. Biz de “Hayır girmelisin, hizmet için, Kur’ân için girmelisin” demeliyiz. “Tüccar olmayacağım, ticaret yapmayacağım” desinler. Bizler de, “Hayır, İslâm’a hizmet için yapmalısın” demeliyiz...
Aksine, din ve ukba düşüncesi böyle olmaz ve bu seviyede yakalanamazsa dünya ağır basacak ve ahiret de ikinci plânda kalacaktır. Dava adamı dünyayı aşmış adamdır. Aşamayanlar dava adamı olamazlar. Dindar olurlar, inanç ve akidelerinde tam olurlar ama, dava adamı olamazlar. Dava adamı İslâm’a ve Kur’ân’a hizmetten bir an dûr olsa, kendini büyük günah işlemiş sayar. Onlara göre bu günahın tevbesi de “Estağfirullah” değildir. Bu günahın tevbesi günahın ağırlığının vicdanda duyulması ve tekrar hizmete dönülerek, ölesiye hizmet edilmesidir.