endLesS
Webmaster
İrtibat
Her insanın önünde bazı handikaplar vardır. Kur’ân onlara bir mânâda “akabe” der. Hizmet erlerinin ve dava adamlarının önündeki “akabe”ler hem çok zorlu, hem de diğerlerine göre çok daha değişiktir.
Yapılan hizmetlerin neticesinde elde edilen muvaffakiyetlerde de, bu akabeler söz konusudur. Eğer hizmet eri elde edilen muvaffakiyeti kendinden bilecek olur ve bu mevzuda şahsına pay ayırmaya kalkarsa, bir “akabe”yi aşamamış demektir. Böyle olunca da, artık bunca gayret ve çile ma’nâsız demektir. Zira yapılanların hemen hepsi de, bizim Cenâb-ı Hakk’la irtibatımızı temin içindir. Halbuki, böyle bir durumda yapılan hizmet bu alâkayı sağlayamamış, hatta niyet bozukluğu ile onu kesmiş sayılabiliriz. Bu, oldukça ince bir noktadır ve çok dikkat istemektedir. Onun için fakir arkadaş ve kardeşlere, evvel-ahir, Cenâb-ı Hakk’la olan irtibatlarını her zaman gözden geçirmeyi tavsiye ediyorum. Şayet üç cümle söylemeye mecalim kalsa ve benden ‘son tavsiyen nedir?’ diye sorulsa, zannederim diyeceklerim, söyleyeceklerim yine bu irtibata dikkat çeken ifadelerim olacaktır. Çünkü bana göre en önemli mes’ele budur.. diğer mes’elelerin bütünü buna nisbeten tâli sayılır.
Diyelim ki, maarif hayatımızın yücelmesi ve yükselmesi adına binlerce okul ve maarif yuvaları açtınız. Eğer siz yaptıklarınızda takılıp kalıyor ve onların ötesindeki mülâhazalara geçemiyorsanız, yaptıklarınızın ciddî bir mânâsı yoktur.. ve size sadece koşup durmaktan gelen yorgunluğunuz kâr kalacaktır. Hizmet ünitelerinin bütünü için de aynı şekilde düşünmemiz mümkündür. Öyleyse herbir arkadaş, yaptıklarını hep, Cenâb-ı Hakk’la irtibatını kuvvetlendirme adına yapmalıdır. Böyle olduğu takdirde, yapılanlar bir mânâ kazanır, gayretler de bir kıymete ulaşır.
Diğer taraftan, yapılan hizmetleri sahiplenme, muvaffakiyetleri kendinden bilme de bir şirk-i hafi olacağı kat’iyen unutulmamalıdır. Bu konuda Kur’ân bize bir ölçü veriyor:
“Bütün iyilikler Allah’tan, kötülükler ise insanın nefsindendir.” Öyleyse biz de değerlendirmelerimizi bu ölçü içinde yapmalı, kusurları kendimize alarak, muvaffakiyetleri de Cenâb-ı Hakk’tan bilmeliyiz. Bu bizim Rabbimiz’le olan irtibatımızın gereği ve emaresidir.
Her insanın önünde bazı handikaplar vardır. Kur’ân onlara bir mânâda “akabe” der. Hizmet erlerinin ve dava adamlarının önündeki “akabe”ler hem çok zorlu, hem de diğerlerine göre çok daha değişiktir.
Yapılan hizmetlerin neticesinde elde edilen muvaffakiyetlerde de, bu akabeler söz konusudur. Eğer hizmet eri elde edilen muvaffakiyeti kendinden bilecek olur ve bu mevzuda şahsına pay ayırmaya kalkarsa, bir “akabe”yi aşamamış demektir. Böyle olunca da, artık bunca gayret ve çile ma’nâsız demektir. Zira yapılanların hemen hepsi de, bizim Cenâb-ı Hakk’la irtibatımızı temin içindir. Halbuki, böyle bir durumda yapılan hizmet bu alâkayı sağlayamamış, hatta niyet bozukluğu ile onu kesmiş sayılabiliriz. Bu, oldukça ince bir noktadır ve çok dikkat istemektedir. Onun için fakir arkadaş ve kardeşlere, evvel-ahir, Cenâb-ı Hakk’la olan irtibatlarını her zaman gözden geçirmeyi tavsiye ediyorum. Şayet üç cümle söylemeye mecalim kalsa ve benden ‘son tavsiyen nedir?’ diye sorulsa, zannederim diyeceklerim, söyleyeceklerim yine bu irtibata dikkat çeken ifadelerim olacaktır. Çünkü bana göre en önemli mes’ele budur.. diğer mes’elelerin bütünü buna nisbeten tâli sayılır.
Diyelim ki, maarif hayatımızın yücelmesi ve yükselmesi adına binlerce okul ve maarif yuvaları açtınız. Eğer siz yaptıklarınızda takılıp kalıyor ve onların ötesindeki mülâhazalara geçemiyorsanız, yaptıklarınızın ciddî bir mânâsı yoktur.. ve size sadece koşup durmaktan gelen yorgunluğunuz kâr kalacaktır. Hizmet ünitelerinin bütünü için de aynı şekilde düşünmemiz mümkündür. Öyleyse herbir arkadaş, yaptıklarını hep, Cenâb-ı Hakk’la irtibatını kuvvetlendirme adına yapmalıdır. Böyle olduğu takdirde, yapılanlar bir mânâ kazanır, gayretler de bir kıymete ulaşır.
Diğer taraftan, yapılan hizmetleri sahiplenme, muvaffakiyetleri kendinden bilme de bir şirk-i hafi olacağı kat’iyen unutulmamalıdır. Bu konuda Kur’ân bize bir ölçü veriyor:
“Bütün iyilikler Allah’tan, kötülükler ise insanın nefsindendir.” Öyleyse biz de değerlendirmelerimizi bu ölçü içinde yapmalı, kusurları kendimize alarak, muvaffakiyetleri de Cenâb-ı Hakk’tan bilmeliyiz. Bu bizim Rabbimiz’le olan irtibatımızın gereği ve emaresidir.