|
|
İnsanlar neden , birşeyi kaybettikten sonra degerini anlar?
- Konbuyu başlatan nAdyA
- Başlangıç tarihi
eternal
Banned
---> İnsanlar neden , birşeyi kaybettikten sonra degerini anlar?
elde edilemeyen şey insana tatlı geliyor heralde. kaybettiğinizde ,artık avucunuzun içinde değildir o kişi. ve kendinizle başbaşa kaldığınızda düşünecek çok fırsatınız olur..hatalarınızı belki daha objektifçe değerlendirirsiniz,değerini anlarsınız.
elde edilemeyen şey insana tatlı geliyor heralde. kaybettiğinizde ,artık avucunuzun içinde değildir o kişi. ve kendinizle başbaşa kaldığınızda düşünecek çok fırsatınız olur..hatalarınızı belki daha objektifçe değerlendirirsiniz,değerini anlarsınız.
Debresif
Bayan Üye
---> İnsanlar neden , birşeyi kaybettikten sonra degerini anlar?
İnsanlar bence çabalamak için yaratılmışlar doğamızda var. Bir şeyi elde etmek için çok çalışırız gecemiz gündüzümüze karısır her şeyde böyledir. Aşkta sevdiğinin peşinde koşar kapısında sabahlarsın. İşte sabahlara kadar mesai yaparsın. Her alanda it gibi çalışırsın elde etmek için. Sonra elde ettiğinde bir kenara atar yeni arayışlara elde edilecek yeni şeylere yönelirsin.
İnsanlar bence çabalamak için yaratılmışlar doğamızda var. Bir şeyi elde etmek için çok çalışırız gecemiz gündüzümüze karısır her şeyde böyledir. Aşkta sevdiğinin peşinde koşar kapısında sabahlarsın. İşte sabahlara kadar mesai yaparsın. Her alanda it gibi çalışırsın elde etmek için. Sonra elde ettiğinde bir kenara atar yeni arayışlara elde edilecek yeni şeylere yönelirsin.
carpe
Banned
---> İnsanlar neden , birşeyi kaybettikten sonra degerini anlar?
evet kaybetmeyeceklerini düşünürler sonra bi anda kaybederler yapayalnız kalırlar aslında o kişinin kendisi için çok değerli olduğunu anlarlar...ya da kendisi yanındakinin değerini hiç bilmez kendi isteğiyle daha iyi birini bulacağı düşüncesine kapılıp o kişiden ayrılır..ve belkide daha iyi birini bulurda fakat o daha iyi olan kişide de bıraktığı kişinin özelliklerini ister..bulamayınca üzülür ve o kişinin değerini çok iyi anlar..ve her ne olursa olsun...yanınızdaki sizin iyiliğinizi düşünüyorsa varsın çirkin olsun..onu asla bırakmayın..çünkü güzellik çirkinlik hepsi geçici şeyler..onun yüreği temiz olsun yeter..ki bu dünyada temiz yürekli bir eş bulmak kadar zor birşey yok..herşey ama herşey sahtekar olmuş..SAF VE TEMİZ OLAN SEVGİLER BİLE...
evet kaybetmeyeceklerini düşünürler sonra bi anda kaybederler yapayalnız kalırlar aslında o kişinin kendisi için çok değerli olduğunu anlarlar...ya da kendisi yanındakinin değerini hiç bilmez kendi isteğiyle daha iyi birini bulacağı düşüncesine kapılıp o kişiden ayrılır..ve belkide daha iyi birini bulurda fakat o daha iyi olan kişide de bıraktığı kişinin özelliklerini ister..bulamayınca üzülür ve o kişinin değerini çok iyi anlar..ve her ne olursa olsun...yanınızdaki sizin iyiliğinizi düşünüyorsa varsın çirkin olsun..onu asla bırakmayın..çünkü güzellik çirkinlik hepsi geçici şeyler..onun yüreği temiz olsun yeter..ki bu dünyada temiz yürekli bir eş bulmak kadar zor birşey yok..herşey ama herşey sahtekar olmuş..SAF VE TEMİZ OLAN SEVGİLER BİLE...
yesil83
Bayan Üye
---> İnsanlar neden , birşeyi kaybettikten sonra degerini anlar?
hayir demek istedigim bazi insanlar oyle yapiyor ya yapilacak olsa...
ama kiyaslanmaktan ve kiyaslamaktan nefret ederim.. hatta bu yuzden ayriliyordum bile... bu kiyaslanmak benim icin bir ayrilik nedendir...
yoksa ben kimseyle kiyaslamadigim gibi kiyaslanmakta istemem... niyetim kiyas yazmak degili bu benim ilk okuldan beri takintimdir
hayir demek istedigim bazi insanlar oyle yapiyor ya yapilacak olsa...
ama kiyaslanmaktan ve kiyaslamaktan nefret ederim.. hatta bu yuzden ayriliyordum bile... bu kiyaslanmak benim icin bir ayrilik nedendir...
yoksa ben kimseyle kiyaslamadigim gibi kiyaslanmakta istemem... niyetim kiyas yazmak degili
bu benim ilk okuldan beri takintimdir 
gulsum1
Bayan Üye
---> İnsanlar neden , birşeyi kaybettikten sonra degerini anlar?
Bazı duygular vardır anlatılamaz, anlaşılır sadece.
Sevenin sevdiğini bilmesi kadar, sevilen de anlar sevildiğini.
Sevgi her zaman belirli kelimelerle söylenmez.
Çoğu defa bir bakış yeter de artar bile...
Yeryüzünde hiçbir kuvvet insanoğlunu
sevme hakkından alıkoyamaz.
Sevmek çoğu zaman var olmaktır.
Sonunda bizi yok olmaya götürse bile.
Ben şimdi varım ve seni sevmek hakkımı kullanıyorum.
Sen bile buna karşı koyamazsın.
Sana gelinceye kadar sonu gelmez bir arayıştı sevgilerim.
Bir zaman başkalarında aradım seni,
başka yüzlerde, başka ellerde aradım.
Aldandım, fakat birgün seni bulmak ümidini kaybetmedim.
Nasıl olsa gelecektin birgün.
Ve işte geldin de!
Bana tatmadığım hüzünleri tattırmaya,
bilmediğim kederleri öğretmeye geldin.
Acıdan yana ne kalmışsa yaşamadığım
hepsini bir bir sen yaşatacaksın bana.
Birgün yaşamanın gereksizliğini de senden öğreneceğim.
Bu selin akışını hiçbirşey duduramaz artık.
Ummadığım ve ummadığın bir anda çıktın karşıma.
Coşkun ırmaklar gibi, amansız seller gibi geldin,
mutlaka yıkarak ve benden birçok şeyleri
beraberinde sürükleyerek gideceksin.
İşte o zaman yoklukların
en dayanılmazı ile karşı karşıya kalacağım.
Ergeç gideceksin; beni anlayamadan,
beni sevemeden gideceksin.
Yalnız bir iç kırıklığı kalacak senden,
tesellisiz bir hüzün kalacak.
Yıllardır aradığım sendin
ama sen gittikten sonra başkasını aramayacağım.
Gelmeyecek bile olsan, ömrümün sonuna kadar arardım seni
Ama geldin bir kere; ister bilerek gelmiş ol, ister bilmeden...
Geldin ya!
Şimdi herşey güzel seninle.
Yürümenin, konuşmanın,
nefes almanın bir başka anlamı var artık.
Sen varsın ya, herşey bambaşka gözlerimde...
Bazı duygular vardır anlatılamaz, anlaşılır sadece.
Sevenin sevdiğini bilmesi kadar, sevilen de anlar sevildiğini.
Sevgi her zaman belirli kelimelerle söylenmez.
Çoğu defa bir bakış yeter de artar bile...
Yeryüzünde hiçbir kuvvet insanoğlunu
sevme hakkından alıkoyamaz.
Sevmek çoğu zaman var olmaktır.
Sonunda bizi yok olmaya götürse bile.
Ben şimdi varım ve seni sevmek hakkımı kullanıyorum.
Sen bile buna karşı koyamazsın.
Sana gelinceye kadar sonu gelmez bir arayıştı sevgilerim.
Bir zaman başkalarında aradım seni,
başka yüzlerde, başka ellerde aradım.
Aldandım, fakat birgün seni bulmak ümidini kaybetmedim.
Nasıl olsa gelecektin birgün.
Ve işte geldin de!
Bana tatmadığım hüzünleri tattırmaya,
bilmediğim kederleri öğretmeye geldin.
Acıdan yana ne kalmışsa yaşamadığım
hepsini bir bir sen yaşatacaksın bana.
Birgün yaşamanın gereksizliğini de senden öğreneceğim.
Bu selin akışını hiçbirşey duduramaz artık.
Ummadığım ve ummadığın bir anda çıktın karşıma.
Coşkun ırmaklar gibi, amansız seller gibi geldin,
mutlaka yıkarak ve benden birçok şeyleri
beraberinde sürükleyerek gideceksin.
İşte o zaman yoklukların
en dayanılmazı ile karşı karşıya kalacağım.
Ergeç gideceksin; beni anlayamadan,
beni sevemeden gideceksin.
Yalnız bir iç kırıklığı kalacak senden,
tesellisiz bir hüzün kalacak.
Yıllardır aradığım sendin
ama sen gittikten sonra başkasını aramayacağım.
Gelmeyecek bile olsan, ömrümün sonuna kadar arardım seni
Ama geldin bir kere; ister bilerek gelmiş ol, ister bilmeden...
Geldin ya!
Şimdi herşey güzel seninle.
Yürümenin, konuşmanın,
nefes almanın bir başka anlamı var artık.
Sen varsın ya, herşey bambaşka gözlerimde...