Bitişini baştan bildiği bir şeye neden ağlar ki insan ?
Gideceği yolun başından belli birini neden sever ki ?
Neden kendisi için en kötü olanı seçer hep,
Önüne bütün mutluluğunu sunabilecekler dururken ?
Neden herkesi silebilecek kadar saplantı haline getirip,
Her şeyden vazgeçebilecek kadar bağlanmaya izin verir kendine ?
Elini tutmadan bir gün geçirmezken bir zamanlar,
Neden uzaktan görmeyi bile kabullenir yavaş yavaş ?
Sırf yüzüne bir kez bakabilmek için bahaneler uydurur,
Oysa yakınlarına bile yemin eder unuttuğuna,
Yemin eder ondan nefret ettiğine ve,
Kendine de söz verir onu bir daha düşünmeyeceğine dair.
İşte böyle ilk ihaneti eder kendisine, yalan söyler.
Yalnız kendisine mi ? Herkesi kandırır.
Bir gün olur, belki o hiç gelmeyen de bir gün gelir,
İçinde biraz bile duygu yokken tekrar başlamak için yalvarır.
Gariptir insan, döner dolaşır gene kendisini acıtana inanır.
Gideceği yolun başından belli birini neden sever ki ?
Neden kendisi için en kötü olanı seçer hep,
Önüne bütün mutluluğunu sunabilecekler dururken ?
Neden herkesi silebilecek kadar saplantı haline getirip,
Her şeyden vazgeçebilecek kadar bağlanmaya izin verir kendine ?
Elini tutmadan bir gün geçirmezken bir zamanlar,
Neden uzaktan görmeyi bile kabullenir yavaş yavaş ?
Sırf yüzüne bir kez bakabilmek için bahaneler uydurur,
Oysa yakınlarına bile yemin eder unuttuğuna,
Yemin eder ondan nefret ettiğine ve,
Kendine de söz verir onu bir daha düşünmeyeceğine dair.
İşte böyle ilk ihaneti eder kendisine, yalan söyler.
Yalnız kendisine mi ? Herkesi kandırır.
Bir gün olur, belki o hiç gelmeyen de bir gün gelir,
İçinde biraz bile duygu yokken tekrar başlamak için yalvarır.
Gariptir insan, döner dolaşır gene kendisini acıtana inanır.
