ilk müslüman

Tayin edilmeyen ücret
O gün Süleyman bin Cafer Caferi ve İmam Rıza (a.s) birlikte dışarı çıkmışlardı. Güneş battı ve Süleyman evine gitmek istedi. Ali ibni Musa'r-Rıza (a.s) ona

- Bizim eve gel bu gece bizle beraber ol' dedi. İtaat etti ve İmamla birlikte onun evine gittiler.

İmam hizmetçilerini çiçek dikmekle meşgul gördü ve yine İmamdın gözü onlarla birllikte çiçek dikmekte olan yabancı birine ilişti.

- Bu kimdir?' diye sordu.Hizmetçiler bunu bu ğün bize yardım etsin diye ücretli tuttuk.

-Çok güzel ona ne kadar ücret tayin ettiniz?

- Sonra bir şeyler verip onu razı edeceğiz.

İmamda rahatsızlık ve öfke izleri belirdi. Ve hizmetçileri cezalandırmak üzere onlara döndü. Süleyman Caferi:

- Niçin kendinizi rahatsız ediyorsunuz?dedi.

İmam buyurdu:

- Bunlara tekrar tekrar talimat verdim. Bir işe başlanırken işin ücretini tayin etmeden önce asla bir kimseyi görevlendirmeyin dedim. İş ücretini tayin ederseniz iş sonunda karşınızdakine bir miktarda fazladan verebilirsiniz. Elbette o da kendisine verilen muayyen ücretten fazlasını aldığı için size müteşekkir ve sizden memnun kalır. Sizi sever aranızdaki ilgi daha da sağlamlaşır böylelikle yalnız kararlaştırdığınız miktara iktifa etseniz bile karşınızdaki sizden rahatsız olmayacaktır. Fakat ücreti tayin etmez de karşınızdakini görevlendirirseniz işin sonunda ona verdiğiniz her miktara rağmen kendisine gösterdiğiniz sevgiye inanmayıp belki de sizin ona daha az ücret verdiğinize inanacaktır.

Bihar al-Envar


İlk Müslüman

Hazret-i Alîden 'r.a.' rivâyet edilir. Evvelâ islâma gelen

Ebû Bekrdir(r.a). Hazret-i Resûl-i ekrem 's.a.s.' ile ilk önce kıbleye durup nemâz kılan Ebû Bekrdir. Ebû Bekrin(r.a) islâma geliş sebebi şöyle idi:

Hazret-i Ebû Bekr önceleri tüccâr idi. Sefer ve ticâret yapardı. Ekserî Şâma giderdi. Seferde iken bir gece rü'yâ gördü ki gökden ay inip kucağına girdi. Ebû Bekr iki eliyle onu kucakladı ve sînesine basdı. Uyandı. Yemlîhâ adında meşhûr bir râhib var idi. Ona varıp rü'yâsını ta'bîr etdirdi. Râhib dedi ki

- Sen nerelisin?

Ebû Bekr dedi;

- Arz-ı Hicâzdanım.

Tekrâr sordu:

- Ne iş yaparsın.

Ebû Bekr

- Tüccârım dedi.

Râhib dedi ki

- Yâ Arabistanlı kişi. Bu rü'yâda sana büyük müjdeler vardır. Ta'bîrini ister isen ücretini ver dedi.

Ebû Bekr(r.a) oniki dînâr çıkarıp verdi.

Râhib dedi ki:

- O ay ki gökden sana indi. Âhır zemân Peygamberidir. Yakınlarda zuhûr edecekdir. Sen Onun hayâtında iken vezîri olursun. Sonra halîfesi olursun. Yâ Arabistanlı kişi. Eğer ben sağ iken Ona yetişir isen bana haber ver. Ona varıp buluşayım. Eğer ben dünyâdan gitmiş isem selâmımı ona ulaşdırırsın. Ben Onun dînine girdim ve ümmetinden oldum. Beni âhıretde şefâ'atinden unutmasın.

Hazret-i Ebû Bekr(r.a)

- Bana bir mektûb ver dedi.

Râhib oniki satır bir mektûb yazıp Ebû Bekre(r.a) verdi. O mektûbun mevzû'u şu idi.

(Esselâmü aleyke yâ Muhammed bin Abdüllah el Mekkî el Medenî el tehamî salevâtullahi teâlâ aleyke ve selleme. Hakîkaten sen âhır zemân Peygamberisin! Ve Rabbilâlemînin Resûlisin. Bu mektûbu Ebû Bekr bin Ebû Kuhâfe ile sana gönderdim. Ma'lûm ola ki ben sana îmân getirdim ve sana ümmet oldum. Ebû Bekr bana gelip rü'yâsını ta'bîr etdirdi. O rü'yâ delâlet eder ki Ebû Bekr senin vezîrin olur sonra halîfen olur. Eğer ben sağ olup hazretine yetişirsem gelip önünde gâzâ ve cihâd ederim. Eğer yetişmezsem âhıretde beni şefâ'atinden unutmayasın) diye mektûbu temâm etmişdir.

Hazret-i Ebû Bekr(r.a); rü'yâyı ta'bîr eden kişiye:

- Eğer ta'bîr etdiğin gibi olursa yüz altın dahi bende senin emânetin olsun dedi.

Şâm seferini bitirip Mekaaae geldi. Bu hâdiseden oniki sene geçdi. Hak sübhânehü ve teâlâ hazret-i Muhammede 's.a.s.' vahy eyledi. Bir gece o büyük Peygamber Ebû Kubeys dağına çıkıp gece yarısında dedi ki: Allahü teâlâya da'vet edenin da'vetini kabûl ediniz. Lâ ilâhe illallah deyiniz. Ebû Bekr serîr üstünde yatıyordu. Söylenilenleri işitdi. Eşhedü en lâ ilâhe illallah. Ve eşhedü enne Muhammeden Abduhu ve Resûlu. Birkaç gün sonra Mekke sokaklarında hazret-i Resûlullah 's.a.s.' ile buluşdu.

Hazret-i Fahr-i âlem ona dedi ki:

- Ne olaydı islâma geleydin.

Ebû Bekr(r.a) dedi ki:

- Yâ Muhammed 's.a.s.'! Peygamber isen mu'cize gösteresin.

Hazret-i Resûl-i ekrem 's.a.s.' Ebû Bekrin göğsüne mubârek ellerini dayayıp şöyle dıvâra yaslayıp dedi ki

- Sana o mu'cize yetmez mi ki o rü'yâyı gördün. Yemlîhâ râhibe ta'bîr etdirdin. O zemândan on iki yıl geçdi. Ta'bîr edene on iki dînâr verdin ve yüz dînâr dahâ va'd etdin. Rü'yâyı ta'bîr eden on iki satır bir mektûb yazıp sana emânet verdi. Bunları bir-bir görüp muttalî olup mektûbda yazılan şudur şudur deyip takrîr buyurdular.

Ebû Bekr(r.a) işitip parmak kaldırıp

- (Eşhedü en lâ ilâhe illallah. Ve eşhedü enne Muhammeden Abduhu ve Resûlu. Ya'nî sen o Peygambersin ki Yemlîhâ râhib senden haber verdi dedi.
Otuz yıllık ekmek

Şeyh Ebu Said Ebu'l Hayr (k.s.) Hazretleri daha henüz küçükken babası onu almış Cuma namazına götürmekte idi. Yolda zamanın manevi reisi Şeyh Ebu'l Kasım Hazretlerine rastladılar. Şeyhi çocuğun babasına:

- Bu çocuk kimindir? diye sordu.

O da:

- Bizdendir ya Şeyh! dedi.

Şeyh onların yüzüne bakarak gözleri yaşardı. Sonra da babasına:

- Ya Ebu'l Hayr bizim dünyadan gitme zamanımız gelmiştir fakat makamı boş görerek üzülmüştüm. Fakat şimdi senin çocuktan öyle anlıyorum ki müslümanlar istifade edecek derecede mânevi kabiliyet var. Cuma namazından sonra bu çocuğu bizim eve getir dedi.

Namazdan sonra çocuk ve babası Şeyhin evine gittiler dergahına giridiler... Dergahta kışlık yiyeceklerin konduğu yüksekçe bir yer vardı. Şeyh oraya bir ekmek koymuştu. Çocuğun babasına:

- Oğlunu omuzuna alda o yukarıdaki ekmeği indirsin buyurdu.

Babası oğlunu omuzuna alıp kaldırdı. Çocuk elini uztıp 30 yıllık ekmeği aldı ve yere inip Şeyhe verdi. Ekmek sıcacıktı.

Şeyh Ebu'l Kasım Hazretleri ekmeği aldığı zaman gözlerinden yaşlar akmaya başalmıştı.Ağlayarak ekmeği ikiye böldü bir parçasını çocuğa verdi. bir parçasını da kendi yedi. Babasına hiç vermedi.

Çocuğun babası:

- Ya Şeyh bu arpa ekmeğinden bir parça da bie nasip olmayacak mı? dediğinde Şeyh:

- Ya Ebu'l Hayr! Otuz senedir bu ekmek orada durmakta idi. Ban bu ekmek kimin elinde yeni fırından çıktığı gibi kimin elinde sıcak olursa onda alemin istifa edeceği vaafedildi. Bu vaadin tamamı senin oğlunda olsa gerektir. O zatın senin oğlun olması şeref olarak sana yetmez mi? buyurdu.

Şeyh Ebu'l Kasım Hazretleri kendi yerini alacak "Büyük Veli" yi bulmuştu.



Öyle Bir Tevbe Yaptı ki...

Hz. Büreyde (r.a.) anlatıyor:

Resûlullah (s.a.s.)'a Mâiz İbnu Mâlik el-Eslemî (ra) gelerek:
- Ey Allah'ın Resûlü ben nefsime zulmettim zinâ fazihasını işledim beni temizlemeni istiyorum" dedi. Resûlullah (sav) onu reddetti geri çevirip meselenin üzerine gitmedi..

Ancak Mâiz ertesi gün tekrar geldi. Yine:
- Ey Allah'ın Resûlü ben zinâ fazihasını irtikab ettim!" diye ikinci sefer itirafta bulundu. Adamı ikinci sefer geri çeviren Resûlullah (sav) adamın kavmine birisini yollayarak:
-Onun aklında bir noksanlık biliyor musunuz normal bulmadığınız bir davranışına rastladınız mı? diye tahkik ettirdi.

Ancak hep beraber:
-Biz onu gördüğümüz kadarıyla aramızdaki sâlih kişilere denk akıl sahibi biliyoruz" dediler.

Mâiz üçüncü sefer müracaatta bulundu. Hz. Peygamber (sav) onlara yine birini göndererek adam hakkında sordurdu. Yine ne kendinde ne aklında bir kusur olmadığını söylediler.
Adam dördüncü sefer müracaat edince ona bir çukur kazdırdı. Taşlanmasını emretti ve taşlandı.
Gâmidiye adında bir kadın da gelerek:
- Ey Allah'ın Resûlü beni niye reddediyorsun. Görüyorum ki beni de Mâiz gibi geri çevirmek istiyorsun. Allah'a kasem olsun ben hamileyim de! dedi.
Hz. Peygamber (sav) :
-Öyle ise hayır. Sen git ve çocuğu doğurunca geldedi.

Kadın gitti çocuğu doğurunca bir beze sarılmış olarak çocukla geldi.
-İşte çocuk doğurdum!dedi.
Resûlullah (sav) :
-Git sütten kesinceye kadar emdir sonra gel!" buyurdu.

Kadın gitti o çocuğu sütten kesince çocukla birlikte geldi. Çocuğun elinde bir ekmek parçası vardı.
-Ey Allah'ın Resûlü işte çocuk sütten kestim yemek de yedi" dedi.
Resûlullah (sav) çocuğu alıp Müslümanlardan birine teslim etti. Sonra bir çukur kazılmasını emir buyurdu. Göğsüne kadar derinlikte bir çukur kazıldı. Bundan sonra halka taşlamalarını emretti. Herkes taşladı. Hâlid İbnu Velid (ra) elinde bir taş ilerledi başına attı. Kan yüzüne fışkırmıştı kadına küfretti. Resûlullah (sav) Hâlid'in kadına küfrettiğini işitince:
-Ey Hâlid ağır ol! dedi ve ilâve etti:
- Nefsimi kudret elinde tutan Zât-ı Zülcelâl'e kasem olsun bu kadın öyle bir tevbe yaptı ki şâyet alış-verişte sahtekârlık yapanlar aynı tevbe ile tevbe yapsalardı onların bile mağfiretine yeterdi !
Sonra Resûlullah (tekfın) emretti. Kadının üzerine namaz kıldırdı ve defnedildi.
Kaynak : Müslim Hudud 22 (1695); Ebü Dâvud Hudud 24 25 (4434 4441).