İkimiz

İkimiz

bu şehrin bütün ışıkları sönünce
hayalindir odamın camında beliren
en aziz konuğum olur her gece
sıyrılıp bilinen mesafelerden
giriverir beynimin koynuna sessizce
haykırır özlemi içimden gelen
gözyaşım süzülüp yüreğime indiğinde
durur zaman duyulmaz tik-taklar saatlerden
yalnız iki kişi kalır anın bilincinde
biri sonsuzluğun ortasında ben, öteki bendeki sen.