' Kontes..
Bayan Üye
İhmalin Suç Olduğunu Biliyor musunuz? Aileler çocuklarını İhmal ediyor!
“İhmal de nedir?” diye sorduğunuzu duyar gibiyim... İhmal, aslında hep hayatımızda olan, çocuk yetiştirme sürecinin doğal bir parçası haline gelmiş, fakat çocuğa karşı işlenen bir suç olduğunun farkında olmadığımız bir istismar çeşididir. Ailelerin çoğu çocuklarını ihmal ediyor.
İhmal; çocuğun beslenme, giyinme, barınma, eğitim, sağlık ve sevgi gibi temel gereksinimlerinin, çocuğa bakmakla yükümlü kişi veya kişiler tarafından karşılanmaması sonucu, çocuğun gelişiminin en üst düzeyde gerçekleşmesinin engellenmesi olarak tanımlanmaktadır. Duygusal istismar ise anne, baba ya da diğer yetişkinler tarafından çocuğa sözel olarak (çocuğu aşağılamak, küfür etmek, duygusal ihtiyaçlarını karşılamamak, vb.) saldırgan davranışlarda bulunmak olarak tanımlanmaktadır.
Nedense istismar denince akla ilk gelen cinsel ve fiziksel istismar olur. Çünkü duygusal istismar ve ihmal, fiziksel ve cinsel istismar gibi somut izlere sahip değildir. Bir çocuğun cinsel tacize uğradığının ya da dayak yediğinin belirtileri somut olarak görebilirken; duygusal olarak ne kadar yıpratıldığını anlamak için ya bu olaya şahit olmak, ya da çocuğun bunu dile getirmesini beklemek gerekir.
Ya ihmal... İhmal her yerde... Evlerde, okullarda, sokaklarda. Özellikle ailenin ekonomik şartlarından dolayı çocukların temel gereksinimlerinin çoğu kıt kanaat karşılanıyor ya da karşılanamıyor. Anne-baba olarak çocuğu aşağılamayı, bağırmayı, sevgi ve ilgimizden mahrum bırakmayı bir disiplin şekli olarak algılıyor ve bunun çocuğumuzun gelişimini olumsuz etkileyeceğini düşünmüyoruz bile.
Ülkemizde bulguları çok açık olan cinsel istismara karşı kanuni yaptırımlar yetersizken; fiziksel istismar ise bir disiplin şekli olarak görülürken; duygusal istismar ve ihmalin, bir istismar çeşidi olduğu ve çocuğa en az cinsel taciz ve darp kadar zarar verdiğinin farkında bile değiliz.
Mesela çocuğa küçükken zengin bir uyarıcı çevre sunup, okul öncesi eğitimi alarak zihinsel, sosyal gelişimini desteklemek yerine; ilkokula başladığında dikkat eksikliğinden, öğrenme güçlüğünden yakınıyoruz. Zamanında ‘ihmal’ edip gelişimini en üst düzeyde gerçekleştirmesine izin vermediğimiz çocuğa karşı ikinci suçu “Sen bir şey öğrenemiyorsun, ödevlerini yapmıyorsun” diye bağırarak, ‘duygusal istismarda’ bulunarak işliyoruz. Maalesef ihmal ve duygusal istismar çocuk yetiştirme sürecinin ayrılmaz parçası haline gelmiş.
Peki, çocuğa karşı işlenen bu suçların önüne nasıl geçebiliriz? Önce bunların çocuğa karşı işlenen bir suç olduğu bilincine varmalısınız ve çevremiz tarafından bu suçun işlemesine engel olmalıyız. Öncelikle kendinizden başlamalısınız. Çocuğunuza karşı davranışlarınızı gözden geçirin ve aranızda iletişim problemi varsa bunu çeşitli ceza yöntemleriyle çözmek yerine bir pedagogdan destek alın ve çocuğunuzun psikolojisine zarar vermeyin. Çocuklarınızın ihtiyaçlarını karşılayın. En çok ihmal edilen ihtiyaç ise psikolojik ihtiyaçlarıdır. Çocuğunuza saygı gösterin, onunla oyun oynayın, söylediklerine ona kulak verin, ona yerince zaman ayırın. Özellikle bakıcıyla büyüyen çocuklar aileleri tarafından daha fazla ihmal ediliyor. Çocuk bakıcısı çocuğunuzun annesi babası değil ve çocuğunuzun sizinle doya doya zaman geçirmeye ihtiyacı var. Her şeyi çocuk bakıcısından beklemeyin ve işten eve döndüğünüzde önceliğiniz çocuğunuz olsun.
“İhmal de nedir?” diye sorduğunuzu duyar gibiyim... İhmal, aslında hep hayatımızda olan, çocuk yetiştirme sürecinin doğal bir parçası haline gelmiş, fakat çocuğa karşı işlenen bir suç olduğunun farkında olmadığımız bir istismar çeşididir. Ailelerin çoğu çocuklarını ihmal ediyor.
İhmal; çocuğun beslenme, giyinme, barınma, eğitim, sağlık ve sevgi gibi temel gereksinimlerinin, çocuğa bakmakla yükümlü kişi veya kişiler tarafından karşılanmaması sonucu, çocuğun gelişiminin en üst düzeyde gerçekleşmesinin engellenmesi olarak tanımlanmaktadır. Duygusal istismar ise anne, baba ya da diğer yetişkinler tarafından çocuğa sözel olarak (çocuğu aşağılamak, küfür etmek, duygusal ihtiyaçlarını karşılamamak, vb.) saldırgan davranışlarda bulunmak olarak tanımlanmaktadır.
Nedense istismar denince akla ilk gelen cinsel ve fiziksel istismar olur. Çünkü duygusal istismar ve ihmal, fiziksel ve cinsel istismar gibi somut izlere sahip değildir. Bir çocuğun cinsel tacize uğradığının ya da dayak yediğinin belirtileri somut olarak görebilirken; duygusal olarak ne kadar yıpratıldığını anlamak için ya bu olaya şahit olmak, ya da çocuğun bunu dile getirmesini beklemek gerekir.
Ya ihmal... İhmal her yerde... Evlerde, okullarda, sokaklarda. Özellikle ailenin ekonomik şartlarından dolayı çocukların temel gereksinimlerinin çoğu kıt kanaat karşılanıyor ya da karşılanamıyor. Anne-baba olarak çocuğu aşağılamayı, bağırmayı, sevgi ve ilgimizden mahrum bırakmayı bir disiplin şekli olarak algılıyor ve bunun çocuğumuzun gelişimini olumsuz etkileyeceğini düşünmüyoruz bile.
Ülkemizde bulguları çok açık olan cinsel istismara karşı kanuni yaptırımlar yetersizken; fiziksel istismar ise bir disiplin şekli olarak görülürken; duygusal istismar ve ihmalin, bir istismar çeşidi olduğu ve çocuğa en az cinsel taciz ve darp kadar zarar verdiğinin farkında bile değiliz.
Mesela çocuğa küçükken zengin bir uyarıcı çevre sunup, okul öncesi eğitimi alarak zihinsel, sosyal gelişimini desteklemek yerine; ilkokula başladığında dikkat eksikliğinden, öğrenme güçlüğünden yakınıyoruz. Zamanında ‘ihmal’ edip gelişimini en üst düzeyde gerçekleştirmesine izin vermediğimiz çocuğa karşı ikinci suçu “Sen bir şey öğrenemiyorsun, ödevlerini yapmıyorsun” diye bağırarak, ‘duygusal istismarda’ bulunarak işliyoruz. Maalesef ihmal ve duygusal istismar çocuk yetiştirme sürecinin ayrılmaz parçası haline gelmiş.
Peki, çocuğa karşı işlenen bu suçların önüne nasıl geçebiliriz? Önce bunların çocuğa karşı işlenen bir suç olduğu bilincine varmalısınız ve çevremiz tarafından bu suçun işlemesine engel olmalıyız. Öncelikle kendinizden başlamalısınız. Çocuğunuza karşı davranışlarınızı gözden geçirin ve aranızda iletişim problemi varsa bunu çeşitli ceza yöntemleriyle çözmek yerine bir pedagogdan destek alın ve çocuğunuzun psikolojisine zarar vermeyin. Çocuklarınızın ihtiyaçlarını karşılayın. En çok ihmal edilen ihtiyaç ise psikolojik ihtiyaçlarıdır. Çocuğunuza saygı gösterin, onunla oyun oynayın, söylediklerine ona kulak verin, ona yerince zaman ayırın. Özellikle bakıcıyla büyüyen çocuklar aileleri tarafından daha fazla ihmal ediliyor. Çocuk bakıcısı çocuğunuzun annesi babası değil ve çocuğunuzun sizinle doya doya zaman geçirmeye ihtiyacı var. Her şeyi çocuk bakıcısından beklemeyin ve işten eve döndüğünüzde önceliğiniz çocuğunuz olsun.