ashli
Bayan Üye
"Sevgilim doğruyu söylediğine yemin ederse, ona inanırım. Yalan söylediğini bildiğim halde."
Bu ihtiyaçtır... Yalanı doğru yaparsın, yaşamında bir "doğru " olmasını istersin.
Bir sevgi yansıması gördüğünde yalan da, doğruda eşittir. Yalan ve doğrular akla, sevgi ruha seslenir... Akıl her zaman unutur, ruh asla...
***
"Yağmuru sevdiğini söylüyorsun; ama yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun
Güneşi sevdiğini söylüyorsun; ama güneş çıkınca gölgeye kaçıyorsun
Rüzgarı sevdiğini söylüyorsun; ama rüzgar çıkınca pencereni örtüyorsun
İşte bundan korkuyorum; çünkü beni de sevdiğini söylüyorsun!… "
Kelimeler öyle çeşitle fısıldarki "seviyorum" derken, aklın "seviyor seni" der... ama ruhuna ulaşmaz o fısıltı, bir notaya dönüşmez... Bir orkestranın vurmalı çalgıları gibi atmaz yüreğin... Boğazında düğümlenir kalır... Şemsiyeyi açarsın, gölgeye kaçarsın yada pencereyi örtersin fayda etmezse kaçarsın boğazında düğümlenenden...
***
"Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan
güneş kucağındadır, bilemezsin
bir çocuk gözlerine bakar arkan dönüktür
yüreğinde kuruludur orkestra, duymazsın
koca bir sevdadır yaşamakta olduğun,
anlamazsın uçar gider, koşsan da tutamazsın "
Esip, gürlersin... Senin hükmün sona erene kadar... Son kullanma tarihi geldiğinde her ilaç çöpe atılır... Hükmün süresince arkanda duran küçük çocuğun gözlerine arada bir bak... Sana anlatacakları vardır, çöpe atılmadan önce...
***
"Yas tutmaya kalkışma ecel beni aldı mı,
Nobran ve mendebur çan bildirdi mi bir kere
Bu iğrenç yeryüzünden kaçıp sığındığımı
Bana koynunu açan en iğrenç böceklere.
Bunları okuyunca yazanı anma derim;
Çünkü öyle sonsuzca seviyorum ki seni
Tatlı anılarında unutulmak isterim
Acı çektirecekse sana düşünmek beni.."
Susarsın, için ağlarken... Buğulanır gözlerin, ruhunda kalanlar içinde bir orkestra eşliğinde çalarken... Bitmeyen senfoni olur bazan, yok olmuşun ruhta kalıntıları... Çalar durur, yer sınır tanımaz...
*********
( Batuhan Uçarel'in William Shakespeare'in söz ve sonatları üzerine yaptığı çalışmadan kısmi alıntıdır.)
Bu ihtiyaçtır... Yalanı doğru yaparsın, yaşamında bir "doğru " olmasını istersin.
Bir sevgi yansıması gördüğünde yalan da, doğruda eşittir. Yalan ve doğrular akla, sevgi ruha seslenir... Akıl her zaman unutur, ruh asla...
***
"Yağmuru sevdiğini söylüyorsun; ama yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun
Güneşi sevdiğini söylüyorsun; ama güneş çıkınca gölgeye kaçıyorsun
Rüzgarı sevdiğini söylüyorsun; ama rüzgar çıkınca pencereni örtüyorsun
İşte bundan korkuyorum; çünkü beni de sevdiğini söylüyorsun!… "
Kelimeler öyle çeşitle fısıldarki "seviyorum" derken, aklın "seviyor seni" der... ama ruhuna ulaşmaz o fısıltı, bir notaya dönüşmez... Bir orkestranın vurmalı çalgıları gibi atmaz yüreğin... Boğazında düğümlenir kalır... Şemsiyeyi açarsın, gölgeye kaçarsın yada pencereyi örtersin fayda etmezse kaçarsın boğazında düğümlenenden...
***
"Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan
güneş kucağındadır, bilemezsin
bir çocuk gözlerine bakar arkan dönüktür
yüreğinde kuruludur orkestra, duymazsın
koca bir sevdadır yaşamakta olduğun,
anlamazsın uçar gider, koşsan da tutamazsın "
Esip, gürlersin... Senin hükmün sona erene kadar... Son kullanma tarihi geldiğinde her ilaç çöpe atılır... Hükmün süresince arkanda duran küçük çocuğun gözlerine arada bir bak... Sana anlatacakları vardır, çöpe atılmadan önce...
***
"Yas tutmaya kalkışma ecel beni aldı mı,
Nobran ve mendebur çan bildirdi mi bir kere
Bu iğrenç yeryüzünden kaçıp sığındığımı
Bana koynunu açan en iğrenç böceklere.
Bunları okuyunca yazanı anma derim;
Çünkü öyle sonsuzca seviyorum ki seni
Tatlı anılarında unutulmak isterim
Acı çektirecekse sana düşünmek beni.."
Susarsın, için ağlarken... Buğulanır gözlerin, ruhunda kalanlar içinde bir orkestra eşliğinde çalarken... Bitmeyen senfoni olur bazan, yok olmuşun ruhta kalıntıları... Çalar durur, yer sınır tanımaz...
*********
( Batuhan Uçarel'in William Shakespeare'in söz ve sonatları üzerine yaptığı çalışmadan kısmi alıntıdır.)
Son düzenleme:
