'hayaL
Bayan Üye
Bir zamanlar bir köyde bir ağa yaşıyormuş. Bir de özgürlüğüne çok düşkün cesur bir delikanlı. Bu delikanlının öyle bir atı varmış ki dillere destanmış. Bütün yarışlarda, ağanın atları dahil bütün atları geride bırakıyormuş. Ağa sürekli olarak bu ata sahip olmak istiyormuş. Fakat delikanlı bir türlü satmaya yanaşmıyormuş. Ağa, bu atın hasretiyle günden güne eriyormuş.
Ağa’nın en zeki adamlarından biri ağaya:
“Ağam kendini üzme, akşama o atı ahırda bil” demiş.
Delikanlının her akşam köye döndüğü yolun kenarına yüzü koyu uzanmış ve delikanlı yaklaşınca da:
“Ah… karnım… ölüyorum!” diye inlemeye başlamış.
Delikanlı atından indiği gibi adamın yanına gitmiş, onu usulca yerden kaldırarak atına bindirmiş. Sarsılmasın diye de kendisi atın yularından iple tutarak yürümeye başlamış. Birkaç dakika sonra hilekâr adam, atın ipini yularından çözmüş ve at hızla uzaklaşmaya başlamış.
Atının ipleri elinde kalan delikanlı, giden atlıya bağırmış:
“Bir dakika bekle, bir şey söyleyeceğim. Sakın atı bu şekilde elde ettiğini kimseye söyleme!”
Adam gülerek :
“Neden? Enayi olduğun ortaya çıkmasın diye mi?” demiş.
Delikanlı üzgün bir şekilde devam etmiş:
“Hayır, onunla ilgisi yok. Fakat sen bu olayı herkese anlatırsan, bir daha hiç kimse yol kenarında rahatsızlanan ve gerçekten yardıma ihtiyacı olan insanlara durarak yardım etmez. Bu insan senin kardeşin bile olsa. Yani sen bu olayı anlatarak insanların içinde olan iyilik yapma arzusunu yok edebilirsin.”
Bu sözlerden bir hayli etkilenen at hırsızı, özür dileyerek atı geri getirmiş ve:
“Asıl sen bu olaydan hiç kimseye bahsetme, ne olur” demiş...
---
Bu hikayenin şehir versiyonlarını da çokça yaşıyoruz bugün. Arabası bozuldu, hastalandı, kaza geçirdi hatta insanların duygularını öyle akıl almaz yöntemlerle kullananar var ki, yolun ortasına bebek görünümlüpaketler bırakanlar vb... Bu yöntemlerle arabaları kaçıranlar, soyanlar, darp edenler...
Yani bu tür olaylar yüzünden gerçekten de insanların içinde iyilik, güven, yardımseverlik gibi duygular zarar görür oldu.. Bunlara karşı vereceğimiz en iyi savaş yine iyiliğin kendisini hem içimizde, hem etrafımızda korumak olacaktır...
“Andolsun, onları hayata karşı (diğer) insanlardan ve şirk koşanlardan (bile) daha ihtiraslı bulursun. (Onlardan) Her biri, bin yıl yaşatılsın ister; oysa bunca yaşaması onu azabtan kurtarmaz. , Allah onların yapmakta olduklarını görendir.” [2-Bakara Suresi, 96.ayet]
“Ve hatırlayın, demiştik ki: "Şu şehre girin ve orada istediğiniz yerde bol bol yiyin, yalnızca secde ederek kapısından girerken 'dileğimiz bağışlanmadır' deyin; (biz de) hatalarınızı bağışlayalım; iyilik yapanların (ecirlerini) arttıracağız." [2-Bakara Suresi, 58.ayet]
Ağa’nın en zeki adamlarından biri ağaya:
“Ağam kendini üzme, akşama o atı ahırda bil” demiş.
Delikanlının her akşam köye döndüğü yolun kenarına yüzü koyu uzanmış ve delikanlı yaklaşınca da:
“Ah… karnım… ölüyorum!” diye inlemeye başlamış.
Delikanlı atından indiği gibi adamın yanına gitmiş, onu usulca yerden kaldırarak atına bindirmiş. Sarsılmasın diye de kendisi atın yularından iple tutarak yürümeye başlamış. Birkaç dakika sonra hilekâr adam, atın ipini yularından çözmüş ve at hızla uzaklaşmaya başlamış.
Atının ipleri elinde kalan delikanlı, giden atlıya bağırmış:
“Bir dakika bekle, bir şey söyleyeceğim. Sakın atı bu şekilde elde ettiğini kimseye söyleme!”
Adam gülerek :
“Neden? Enayi olduğun ortaya çıkmasın diye mi?” demiş.
Delikanlı üzgün bir şekilde devam etmiş:
“Hayır, onunla ilgisi yok. Fakat sen bu olayı herkese anlatırsan, bir daha hiç kimse yol kenarında rahatsızlanan ve gerçekten yardıma ihtiyacı olan insanlara durarak yardım etmez. Bu insan senin kardeşin bile olsa. Yani sen bu olayı anlatarak insanların içinde olan iyilik yapma arzusunu yok edebilirsin.”
Bu sözlerden bir hayli etkilenen at hırsızı, özür dileyerek atı geri getirmiş ve:
“Asıl sen bu olaydan hiç kimseye bahsetme, ne olur” demiş...
---
Bu hikayenin şehir versiyonlarını da çokça yaşıyoruz bugün. Arabası bozuldu, hastalandı, kaza geçirdi hatta insanların duygularını öyle akıl almaz yöntemlerle kullananar var ki, yolun ortasına bebek görünümlüpaketler bırakanlar vb... Bu yöntemlerle arabaları kaçıranlar, soyanlar, darp edenler...
Yani bu tür olaylar yüzünden gerçekten de insanların içinde iyilik, güven, yardımseverlik gibi duygular zarar görür oldu.. Bunlara karşı vereceğimiz en iyi savaş yine iyiliğin kendisini hem içimizde, hem etrafımızda korumak olacaktır...
“Andolsun, onları hayata karşı (diğer) insanlardan ve şirk koşanlardan (bile) daha ihtiraslı bulursun. (Onlardan) Her biri, bin yıl yaşatılsın ister; oysa bunca yaşaması onu azabtan kurtarmaz. , Allah onların yapmakta olduklarını görendir.” [2-Bakara Suresi, 96.ayet]
“Ve hatırlayın, demiştik ki: "Şu şehre girin ve orada istediğiniz yerde bol bol yiyin, yalnızca secde ederek kapısından girerken 'dileğimiz bağışlanmadır' deyin; (biz de) hatalarınızı bağışlayalım; iyilik yapanların (ecirlerini) arttıracağız." [2-Bakara Suresi, 58.ayet]