---> İçimde Kopan Fırtınalar
bazen akıl durur..
mantığın çelişkilerinde zıplarken oynayan çocukluğumuz sobanın sıcak olduğunu acı çekerek öğrenmek lütfedildi bize
hızla akan zaman geçmek bilmeyen saatleri unutturdu çoktan. bizler henüz kaybolmamış umutların son tekmesine bir adım kala silindik süslü hayallerimizden. Acılarımız acımadı bize
Bir hiç mevsimiydi yaşadığımız. Umutları toza bulanan aldatılmış delikanlılardık. Hiç yakışmayan üslubumuz ve vazgeçemediğimiz onurumuzla yıkılırken her sevda bitimind...e zaten yeni bir acının başlangıcı değilmiydi her mutluluk.
Zaman inceden restini çekerken gençliğimize ( hadi bakalım şimdi yaşa sıkıysa ) biz hep elimizde ekmekle yuvamıza dönmeyi düşledik gizliden. Lakin mümkünü olmayan düşleri vardı onun. Ayrı dünyaları tek bedende toplamak gibi.
İzimiz bir daha görüşülmeyecek yalan hayatların silinmesi mutlak pembe sayfalarında toz oluyordu.
Her halükarda yakamızdaydı ayrılık. Kâh bırakıldık yeri geldi yakıştıramadık gururumuza bıraktık. Yine de yüzdesi fazla olan bıraktırıldık
Ölüm en samimi arkadaşımızdır bizim kapıyı aralar hadi derim.. o hep şakacı haliyle " şimdi değil der çocuk "
sen bana ne yaptın be küçük.. altı yıl a iki üç ay kalmıştık. son bir yılda hep kafamız karışık. Ne çok pişmandık birbirimizden.. son sözün çok koydu ama..
"benim ki sadece bir alışkanlık "
ıslak gözlerimi tek gören sendin oysa.. yakışmadı sana
tepesinde parlayan güneşe aldanıp güvendiğimiz dağlar hep çığ döktü.. ve aslında çok güldüm senden sonra yine de bakışlarımın parıltısı sönüktü şimdi ivedi bir telaş bekler beni. kâfiyeli cümleler kurmaya hasret ben artık buz gibi soğudum senden.. anladım çünkü
bizler kaybedene kadar kazanmak nedir bilmeyenlerdik.
sen beni çok üzdün be küçük
________________________TuNa_HaN..........