Hüseyin Başar - Mecbur Bırakılırım Ölmeye

Mecbur Bırakılırım Ölmeye
Avuçların mezar kokar
Mecbur bırakılırım ölmeye
Gülmeye ayıramadığımız vakitler ayırır bizi
El-ayak çekilir sularımızdan
Duvarlar sıyrıldıkça geçmiş yıkılır
Ve bilirim sevgili
Sırlarımız gözlerimizdeki yaştı hep
Kime baksak yine damlarız
Damlatırız
Göze yaş anılar boşalır
Yanak sateniyle serilmiş bir hüznün koynunda..
Delili ortada yalan değil ya
En çok aşıkken denk geldik yalana
Dudağın işte aynı
Demli, demli doyumsuz
Yalan düşlerinin ezberi
Can Kulağıyla dinlerim elbet yokluğunun verimsiz coğrafyasını da
Kıttır bilirim ikimize bir gerçeğin hikâyeleri
Bu yüzden, hep bu yüzden
Yağmaları bırakır usanmış kışlar aynaya
Rüyakar bir Kadın ederim kimi sevsem
Ki;
Kime dönsem yüzümü
Maskesinde sen
İkiyüzlüdür herkes bu yüzden
Sen bile artık sana benzemezken.

Hüseyin Başar​