Merhaba Yabancı...
Sen bu satırları okurken,ben çoktan göç etmiş olacağım gönül şehrinden...
Bir elmanın iki yarısıyız zannederken,aslında sana hep eksik kaldığımı anladım.Dünyaya aynı pencereden bakıyoruz zannederken sadece bakışlarının peşine düşen beni farkettim.Gülerdik hep,odalar dolusu kahkahalarımız vardı.Vardı ama senin gülüşlerindeki alaycı tavrı tanımam uzun zaman aldı...
Bakışlarında yer edinebilmenin yoruculuğunu öğrendim zamanla.Birkaç denk gelen sevgi sözcüğünün,laf olsun diye,sus payı verirmişçesine edildiğini anlamaksa daha fenaydı.
Sen bilir misin gururun ve benliğin paramparçayken yüzsüzce 'birşey yok'muş gibi davranbilmenin zorluğunu?Kendi içinde 'gitme'nin savaşını verirken,aşık ve çaresiz yanlarının*'kovulana kadar sabretmeyi' ve 'kalmayı' öle gebere...
Bir suskunluk kavurur mu dilini,içini yakan hüzünle?Dağılıp,tuzbuz olurken,şirin görünmeye çalışmanın ezikliğini hiç tattın mı?Sevdiğin için sevilmemeye katlandın mı?
Birkaç günlük heyecan bilindiğin gönülde konaklamaya çalışmak ve yüzsüz misafiri oynamak ne acı...
Gidişim de suç,kalışımda biliyorum.Yol çoktan göründü bana sevdiğim.Biliyorum ki yine içi boş cümlelerle 'kal' diyeceksin.Bırak birkez onurlu gideyim.Ardıma dönüp bakmadan,başı dik,gururlu kız edasıyla düşeyim düşe kalka yollara.Dizlerimi kanatan sen olma bi kerede...Hoşçakal aşk...Ben seni çok sevdim...
`Noir`
Son düzenleme:
