Hiç düşünmeden kendini suyun yüzüne bırakıvermek gibidir yaşamak…
Güvenle, huzurla, aşkla, sevgiyle…
Sadece sen olmak ya da istenen seni oynamak arasında gidip gelen ârâf telaşları bırakıvermek bir kenara ve suyun üzerine yüzmeyi bilmeden kendini anın akışına bırakmak…
Sen seninle ve huzurun getirdiği ile başbaşasın şimdi…
Hayatı şimdi solukluyor, yaşamın anlamına beklide şimdi varıyorsun…
Kışta baharı yaşamak böyle olsa gerek…
Mevsimlere benzer belki insanların hayat dönemleri…
Ne hep kış ne hep bahar.. Ne hep dolu-kar ne de hep serin ve sıcak… Her biri kendine belirlenen sürede gelir ve gönül sahnende yerini alırlar..
Onları nasıl uğurlayacağını, onları nasıl karşıladığın belirler… Her insan kendi seçimlerini bedelini öder ve bedeli ödenmeyenin kıymeti de yoktur… Bedelsiz mutluluk peşine düşmek kolay gibi görünse de kömürden elmasa zor bir yol bekler insanı…
Önüne sunulan mı yoksa asıl istediğin mi?
Kolay mı, yoksa zor mu?
Kolay kolay, zor imkansız gibi….
Ama bir bakmışsın ummadığın anda, gelmez dediğin anda gelivermiş bulmuş seni…
Hani zordu, hani gelmezdi diyenlere inat, yüzünde gerçekten inananların ve bekleyenlere yarışan haklı bir tebessüm var şimdi…
Sen inandın ve bekledin… Gelmez diyenlere inat belki… Kışta bahar olmaz diyenlere inat yaşa şimdi tüm inanmışlığınla karşıladığın baharı…
Hoş geldin hayatıma ey tebessüm!..
Hoş geldin gelmezlerin önünde el pençe divan durduğu hayatın neşesi!...
Hoş geldin sabredenlerin eline sunulan inci tanesi…
Hoş geldin mutluluk kelimesinin anlam bulduğu gerçek…
Hoş geldin ömrün baharı, leylin neharı…
Hoş geldin!...
Reşhâ Sahradaesinti